Ο ηρωισμός των Ελλήνων στη διάρκεια του πολέμου του 1940-41 μεγεθύνεται κατά πολύ, εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι νίκες του ελληνικού στρατού πολλές φορές συνέβησαν με εξαιρετικά ακραίες και δυσμενείς μετεωρολογικές συνθήκες.

Αυτό τόνισε, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο ακαδημαϊκός καθηγητής Χρήστος Ζερεφός κατά την πανηγυρική συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην οποία μίλησε με θέμα «Η συμβολή του Έπους του 1940-41 και τα ακραία φαινόμενα των χειμώνων στην έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου».

Όπως ανέφερε ο κ. Ζερεφός, ο οποίος είναι επόπτης του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών, δεν ήταν μόνον οι στρατιώτες στο μέτωπο που συνάντησαν τεράστιες δυσκολίες από τις καιρικές συνθήκες, αλλά και οι έφεδροι μετεωρολόγοι αξιωματικοί.

Αυτό προκύπτει από την αναφορά του έφεδρου αξιωματικού του πυροβολικού Στέφανου Παπαγιαννάκη, ο οποίος συνέλεξε παρατηρήσεις τόσο από τους μετεωρολογικούς σταθμούς εκστρατείας της 8ης Μεραρχίας όσο και από άλλους, με στοιχεία ακροβάθμιων θερμομέτρων.

Από την έρευνα του Σ. Παπαγιαννάκη και από τη νέα ανάλυση των μετεωρολογικών παραμέτρων εκείνης της εποχής, προκύπτει ότι τα κυριότερα κύματα ψύχους του χειμώνα 1940-41 σημειώθηκαν κατά τις εξής χρονικές περιόδους: 21 Νοεμβρίου έως 4 Δεκεμβρίου 1940, 7 έως 17 Δεκεμβρίου 1940, 24 έως 30 Δεκεμβρίου 1940, 9 έως 14 Μαρτίου 1941 και 5 έως 15 Απριλίου 1941.

Σύμφωνα με τον κ. Ζερεφό, το ισχυρότερο κύμα ψύχους υπήρξε εκείνο της περιόδου 7 έως 17 Δεκεμβρίου, με την πτώση της θερμοκρασίας να κυμαίνεται μεταξύ των μείον 11 και μείον 19 βαθμών Κελσίου.

Ενδεικτικά αναφέρονται -με βάση την έκθεση του Σ. Παπαγιαννάκη- ορισμένες ελάχιστες θερμοκρασίες και οι αντίστοιχες ημερομηνίες: Ιωάννινα μείον πέντε βαθμοί (20/12/1940), Καστοριά μείον 10,6 βαθμοί (30/12/1940), Φλώρινα μείον δέκα βαθμοί (στις 17 και 18/12/40) και μείον 17 (22/12/40), Κορυτσά μείον εννέα βαθμοί (30/12/40), Μοσχόπολη μείον 19 βαθμοί (30/12/40) και μείον 20 βαθμοί (14/1/1941).

Οι ελάχιστες θερμοκρασίες των -19ο C και -20ο C σημειώθηκαν στη Μοσχόπολη σε ύψος 1.200 μέτρων, συνεπώς, όπως είπε ο κ. Ζερεφός, «στις χιονοσκεπείς κορυφές με υψόμετρο άνω των 1.500 μέτρων, οι θερμοκρασίες κάτω των μείον 20ο C ήσαν συνήθεις, ιδίως κατά τις αίθριες νύχτες».

Επεσήμανε ότι «οι ανωτέρω θερμοκρασίες του αέρος καταγράφηκαν με θερμόμετρα εγκατεστημένα εντός μετεωρολογικού κλωβού και οι θερμοκρασίες του χιονοσκεπούς εδάφους, με τις οποίες κυρίως σχετίζονται τα κρυοπαγήματα των κάτω άκρων, ασφαλώς παρουσίαζαν ακόμη χαμηλότερες ελάχιστες τιμές».

Ανέφερε ακόμη ότι «από πλευράς τραυματιολογικής, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η στολή των φαντάρων σχετικά με τα κρυοπαγήματα των κάτω άκρων διότι, οι υγρανθείσες γκέτες που φορούσαν, πάγωναν και διαστελλόμενες διέκοπταν την κυκλοφορία του αίματος σε θερμοκρασίες πολύ χαμηλές, με τραγικά αποτελέσματα».

Σημαντικές ήσαν και οι βροχές, καθώς στην ορεινή ζώνη της Πίνδου σε υψόμετρο άνω των 1.500 μέτρων η ημερήσια βροχόπτωση εκτιμάται ότι συχνά ξεπερνούσε τα δέκα χιλιοστά, ενώ σε μερικές περιπτώσεις έφθανε και τα 30 χιλιοστά.

Η ιστορία αποδεικνύει, όπως είπε ο κ. Ζερεφός, «ότι οι κλιματικές ακρότητες προσέφεραν πάντοτε προστασία στη χώρα που δέχεται την εισβολή, ιδίως όταν αυτή έχει μεγάλη γεωγραφική έκταση».