Ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικοδιδάσκαλος, ο Θωμάς Κινδύνης «ξεδιπλώνοντας» με διάφορους τρόπους το ταλέντο του και την αγάπη για την τέχνη του, έχει αφήσει όλα αυτά τα χρόνια το δικό του στίγμα ελληνικό καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.

Έχοντας μαθητεύσει δίπλα στον Δημήτρη Ροντήρη, ο Θωμάς Κινδύνης έχει ενσαρκώσει σημαντικούς ρόλους στο θέατρο, συμμετείχε σε κινηματογραφικά έργα, έχει σκηνοθετήσει μεγάλα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ενώ είχε μια έντονη παρουσία και στην τηλεόραση, συμμετέχοντας σε πλήθος τηλεοπτικών σειρών.

Εκτός, όμως, από το υποκριτικό του ταλέντο, ο Θωμάς Κινδύνης ασχολείται και με το παιδαγωγικό κομμάτι, έχοντας ιδρύσει τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό «Μορφές Έκφρασης» ο οποίος μέσα από εκπαιδευτικούς κύκλους και προγράμματα, διδάσκει τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες διάφορες μορφές της θεατρικής έκφρασης, της κινησιολογίας και της μουσικής.

Αυτή την περίοδο ανεβάζει για τρίτη χρονιά στις «Μορφές Έκφρασης» το έργο «Το όνειρο ενός γελοίου» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.

Ένα αριστούργημα γραφής και πλοκής -τόσο διαχρονικό όσο και επίκαιρο- που οδηγεί τον θεατή βήμα-βήμα από έναν κόσμο απόμακρο και εχθρικό σε έναν κόσμο ονειρικό όπου η ευτυχία κυριαρχεί και τα όνειρα αποκτούν μορφή και υπόσταση.

Ένας θεατρικός μονόλογος που σε ερμηνεία του Θωμά Κινδύνη και σκηνοθεσία της Άννας Σεβαστής Τζίμα έχει, ήδη, αποσπάσει πολύ καλές κριτικές επιχειρώντας να περάσει το μήνυμα πως μόνο με την αγάπη μπορεί να υπάρξει ελπίδα…

Επίσης, παρουσιάζονται στο κοινό βρεφικές και παιδικές παραστάσεις – παράλληλα με τη λειτουργία του μικρού σχολείου των Τεχνών “Παιδί και Τέχνη” (μαθήματα Θεάτρου, Μουσικής, Ζωγραφικής κ.α.) για παιδιά από 3 έως 16 ετών.

Ο Θωμάς Κινδύνης μίλησε στο «Π», παρουσιάζοντάς μας -μεταξύ άλλων- τα μηνύματα που προσδοκά να περάσει η παράσταση, αλλά και τον λόγο που ίδρυσε τις «Μορφές Έκφρασης». Τι αποκόμισε δίπλα στον Δημήτρη Ροντήρη; Θα επέστρεφε ξανά στην τηλεόραση; Τι σχεδιάζει για το μέλλον;

Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης όπου ο Θωμάς Κινδύνης εκτός από το πολυπλευρο καλλιτεχνικό έργο του, μας αποκαλύπτει διάφορες πτυχές της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του.

Τη φετινή σεζόν θα ανεβάσετε “Το όνειρο ενός γελοίου” του Ντοστογιέφσκι. Τι σας ώθησε να επιλέξετε το συγκεκριμένο έργο;

Το έργο του Ντοστογιέφσκι «Το όνειρο ενός γελοίου» ανεβαίνει και φέτος για Τρίτη συνεχή χρονιά στο θέατρο Μορφές Έκφρασης, στην Αλκμήνης 13, στα Κάτω Πετράλωνα. Η φετινή πρεμιέρα του θα γίνει στις 10 Νοεμβρίου και θα παίζεται κάθε Σάββατο στις 21:30 και κάθε Κυριακή στις 19:30. Η τρίτη αυτή επανάληψη γίνεται για δύο λόγους∙ πρώτον γιατί το κοινό το έχει αγκαλιάσει με αγάπη και ενδιαφέρον και δεύτερον γιατί εκφράζει απόλυτα τον ερμηνευτή του. Το έργο επιλέχθηκε γιατί αρμόζει απόλυτα στην εποχή που ζούμε, δηλαδή μια εποχή ταραγμένη με συνεχείς απειλές πολέμου, οικονομικών αποκλεισμών, πτώση αξιών, έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού, απόλυτη αγνόηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μιας υπέρμετρης βλακείας και αγραμματοσύνης. Ακριβώς αυτό δείχνει και το έργο αυτό του Ντοστογιέφσκι πως ενώ μπορούμε να ονειρευόμαστε και να έχουμε τον παράδεισο, διαφθείρουμε τόσο πολύ τον εαυτό μας που εντελώς μαζοχιστικά τη βρίσκουμε με την κόλαση. Κι όμως το έργο δεν είναι απαισιόδοξο το μήνυμα του είναι σαφές και ξεκάθαρο πως μόνο με την αγάπη μπορεί να υπάρξει ελπίδα.

Ποιο είναι το μήνυμα που επιδιώκετε να περάσετε με την παράσταση;

Πώς ο άνθρωπος δεν είναι μοχθηρός αλλά κατά βάση είναι καλός, πως μπορεί να εξελιχθεί να αποκτήσει γνώση και να μεταστραφεί αυτή η βδελυρή εικόνα που επιδεικνύει. Αυτό είναι και η ελπίδα.

Πρόκειται για ένα έργο που παρά τις δυσκολίες αναζητά την ελπίδα. Πόσο επίκαιρο είναι σήμερα;

Όσο ποτέ άλλοτε. Σε μια εποχή που η ελπίδα ακούγεται σαν ανέκδοτο, έχουμε ανάγκη να ακούμε μηνύματα, από τη γραφή ενός τεράστιου συγγραφέα, τέτοια που δεν είναι καθόλου ουτοπικά.

Ο ήρωας της παράστασης έχει ομοιότητες με έναν άνθρωπο της εποχής μας;

Ο ήρωας του έργου ξεκινάει με μιαν μεγάλη απογοήτευση για όλα και τα πάντα έτσι που να οδηγείται στην αυτοκτονία. Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Πόσες ακούσιες ή εκούσιες αυτοκτονίες δε συμβαίνουν, από πόση απελπισία και απόγνωση διακατέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Το δυσάρεστο είναι ότι οι σύγχρονες κοινωνίες δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας. Ο Ντοστογιέφσκι όμως μας δείχνει πόσο μπορεί ο άνθρωπος να γίνει αιτία στη ζωή και να αναστρέψει την κατάσταση της απελπισίας.

Τι συναισθήματα σας προκαλεί ο ρόλος που υποδύεστε;

Τα πιο δυνατά και μεγαλοπρεπή. Τα συναισθήματα που δεν περιέχουν παραίτηση μέσα τους, αλλά μόνον αισιοδοξία για το μέλλον.

Τι σας ώθησε να ιδρύσετε τις “Μορφές έκφρασης”; Τι προσδοκάτε; Ποιο το όραμά σας;

Να βοηθήσω και να μεταλαμπαδεύσω στους νέους καλλιτέχνες την πνοή και το ήθος που διδάχτηκα από τον μεγαλύτερο θεατράνθρωπο της Ελλάδας το Δημήτρη Ροντήρη. Προσδοκώ μια ομάδα καλλιτεχνών μορφωμένων με πνευματική υγεία και αδάμαστη θέληση για να προσφέρουν έργα με αισθητική έτσι ώστε να μεταφέρουν στο κόσμο την ομορφιά και την ελπίδα. Αγωνίζομαι εδώ και 43 χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση φτιάχνοντας διαρκώς ομάδες μουσικοθεατρικές και μορφώνοντάς τες στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία αλλά και στη νεότερη ελληνική μας παράδοση. Το ευρύτερο όραμά μου είναι να γίνει ο οργανισμός που ίδρυσα εδώ και 25 χρόνια πρεσβευτής πολιτισμού μεταφέροντας στα πέρατα του κόσμου την αισθητική και τα μηνύματα της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας.

Πόσο σημαντικό είναι για ένα παιδί να έρθει σε επαφή με την τέχνη από μικρή ηλικία;

Τα παιδιά από την στιγμή της ύπαρξης τους δέχονται ποικίλα ερεθίσματα που τα περισσότερα στην καλύτερη περίπτωση είναι αδιάφορα, για να μην πω καταστρεπτικά. Οπότε καλό είναι το παιδί να δέχεται καλλιτεχνικά ερεθίσματα με ποιότητα και με μέτρο έτσι ώστε να αναπτύξει την σωστή του προσωπικότητα. Η μουσική, το θέατρο και η κίνηση είναι πάντως ο καλύτερος τρόπος για την αρμονική ανάπτυξη του παιδιού. Το θέατρο συμβάλει στην ανάπτυξη του διανοητικού του κέντρου, η μουσική στην ανάπτυξη του συναισθηματικού του κέντρου και η κίνηση στην ανάπτυξη του κινητικού του κέντρου.

Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης ποιος ο ρόλος της τέχνης;

Είναι ολοφάνερο πως η ύλη δεν έχει φέρει ευτυχία στον άνθρωπο μόνο δυσκολίες και οδύνη. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι ύλη είναι μια πνευματική οντότητα και ως τέτοια πρέπει να λογιάζεται. Έτσι λοιπόν και η Τέχνη που είναι ένα προϊόν πνευματικό, ο καρπός της πρέπει να δημιουργεί ευφροσύνη και ελπίδα στον άνθρωπο και αυτός είναι ο ρόλος της.

Ποια είναι η στιγμή/περίοδος στην καλλιτεχνική σας πορεία που ξεχωρίζετε;

Δύο είναι οι στιγμές που ξεχωρίζω: Αυτή την περίοδο των τριών χρόνων που παίζω το «Όνειρο ενός γελοίου» και το 2001 όταν ανέβασα την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή.

Μαθητεύσατε δίπλα στον Δημήτρη Ροντήρη. Ποιο είναι το σημαντικότερο όφελος που αποκομίσατε από τα χρόνια εκείνα;

Θήτευσα κοντά του 11 χρόνια, τα τελευταία του, είτε σαν μαθητής του είτε σαν βοηθός του. Οφείλω τα πάντα σ’ αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο τον εξαίσιο καλλιτέχνη και αφοσιωμένο αγωνιστή για το ωραίο, το ευπρεπές και το αληθινό. Μου έμαθε την αξία της Τραγωδίας, τη σημασία της τεχνικής και την ακάματο αφοσίωση στο στόχο μου. Επίσης μου έμαθε το ήθος που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης, γιατί πίστευε πως ο καλλιτέχνης βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας ενός πολιτισμού και εκπέμπει φως, πνευματικό φως για να οδηγεί σωστά το κοινό του.

Εκτός από το θέατρο είχατε δυναμική παρουσία και στην τηλεόραση. Σε ποιον από τους δύο χώρους εκφράζεται καλύτερα ένας ηθοποιός;

Τόσο το θέατρο όσο και η τηλεόραση είναι δύο διαφορετικές Τέχνες, οπότε ο ηθοποιός πρέπει να εκφράζεται το ίδιο καλά και στα δύο αυτά είδη τέχνης. Δηλαδή πρέπει να ποιεί ήθος.

Πόσο επηρέασε η αναγνωσιμότητα τη μετέπειτα πορεία σας;

Αρκετά και είναι γεγονός όταν σε αναγνωρίζει ο κόσμος τόσο πιο πολύ σε αποδέχεται. Κι αν τον σέβεσαι τότε θα εισπράξεις το ανάλογο.

Στην τηλεόραση ή στο θέατρο είναι πιο ισχυρός ο ανταγωνισμός; Πώς τον αντιμετωπίζετε; Σας πεισμώνει ή σας αποδυναμώνει; Θυμάστε κάποιο σχετικό περιστατικό;

Θεωρώ τον ανταγωνισμό ως πολύ αρνητικό συναίσθημα και δεν μου προκαλεί καμιά ευχαρίστηση, μ’ αφήνει αδιάφορο. Πάντοτε στο θέατρο όλοι μας οι καλλιτέχνες έχουμε κάποιο περιστατικό τέτοιου είδους. Θυμάμαι μια φορά κάποιοι… συνάδελφοι στα πρώτα ξεκινήματά μου δημιούργησαν ένα τέτοιο συναίσθημα που με θύμωσε και εγκατέλειψα τη σκηνή. Πολύ δυσάρεστα πράγματα. Όμως δυστυχώς η παιδεία των ηθοποιών γέμει ψευδών δεδομένων.

Θα ξαναλέγατε “ναι” σε κάποιον ρόλο στην τηλεόραση;

Δε ξέρω αν σας απογοητεύω αλλά δεν έχω προσωπικές φιλοδοξίες καριερίστικου επιπέδου. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να αναδείξω την ομάδα που δημιούργησα έτσι ώστε όλοι μαζί να προσφέρουμε το καλύτερο στον κόσμο.

Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να συμβάλω όσο το δυνατό στην ανύψωση του ανθρώπου προσφέροντας του γνώση και αισθητική.

Οι φετινές παραστάσεις του “Ονείρου ενός γελοίου” ξεκινούν 10 Νοεμβρίου!

Συντελεστές

Μετάφραση: Άννα Σεβαστή Τζίμα

Σκηνοθεσία: Άννα Σεβαστή Τζίμα

Διασκευή κειμένου: Θωμάς Κινδύνης

Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης

Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη

Φωτισμοί – Video προβολές: Παναγιώτης Λαμπής

 

Ερμηνεύει ο Θωμάς Κινδύνης

Photo Credits: Μυρτώ Αποστολίδου | Μακιγιάζ: Διονυσία Κωνσταντίνου

Παραστάσεις

Σάββατο 21.30 & Κυριακή 19.30

Εισιτήρια: 12€ Κανονικό | 10€ Προπώληση & Ομαδικά (6 άτομα και άνω)

7€ Άνεργοι με κάρτα ΟΑΕΔ, Μέλη των Μορφών Έκφρασης

Διάρκεια: 70 λεπτά

Αλκμήνης 13, Αθήνα, 118 54 (Κ. Πετράλωνα)
Τηλέφωνο: 210-3464903, 210-3464002