Δεν χρειάζεται καν να ξύσει κάποιος την επιφάνεια και να βουτήξει πιο βαθιά για να βγάλει το συμπέρασμα ότι σε όλα σχεδόν τα σοβαρά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά μέτωπα υπάρχουν μεγάλες και κρίσιμες εκκρεμότητες, οι οποίες είτε παράγουν αβεβαιότητα είτε προϊδεάζουν για σοβαρές περιπλοκές. Η επικαιρότητα των τελευταίων εβδομάδων είναι εξόχως αποκαλυπτική.

 

Πριν απ’ όλα στα εθνικά θέματα, αφού το μονίμως τοξικό περιβάλλον στα ελληνοτουρκικά επεκτάθηκε προσφάτως και στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ενώ η εκκρεμότητα με την ΠΓΔΜ, παρ’ ότι θεωρείται κλεισμένη, επηρεάζει ευθέως το εσωτερικό πολιτικό κλίμα. Όταν μάλιστα διαπιστώνονται και αχρείαστες προχειρότητες, η ανησυχία είναι κάτι παραπάνω από εύλογη.

 

Ύστερα στην οικονομία, όπου το καλό κλίμα περί συμφωνίας με τους Ευρωπαίους στο μέτωπο της μη περικοπής των συντάξεων σκιάζεται από συνεχή σκάνδαλα στον χώρο των επιχειρήσεων – έπονται και άλλες αποκαλύψεις – τα οποία θολώνουν το συνολικό τοπίο και, κυρίως, μεταδίδουν την εικόνα εντός και εκτός Ελλάδος ότι, παρά τα οκτώ χρόνια μνημονίου και την τυπική έξοδο από αυτά, η χώρα αυτή δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με ό,τι θα μπορούσε κάποιος να ονομάσει «κανονικότητα».

 

Το αποτέλεσμα της εικόνας αυτής είναι ότι οι περισσότεροι από τους εγχώριους δυνητικούς επενδυτές – και λόγω πάγιας αντίληψης – συνδικαλίζονται για κεκτημένα αντί να σχεδιάζουν επενδύσεις, οι δε ξένοι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως χώρα ευκαιρίας και ελάχιστοι από αυτούς αναπτύσσουν μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς που να μας περιλαμβάνουν. Οι εξαιρέσεις είναι σημαντικές, αλλά όχι αρκετές για να αλλάξουν το κλίμα και να προκαλέσουν το περιλάλητο αναπτυξιακό «μπουμ» που έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα.

 

Στο κοινό γήπεδο οικονομίας και κοινωνίας υπάρχει ένα βουνό από ανεκκαθάριστα κόκκινα δάνεια, τα οποία απειλούν ταυτοχρόνως την υγεία των τραπεζών, την ηρεμία των νοικοκυριών (κατασχέσεις), την αβεβαιότητα για την εικόνα του επιχειρείν και τους μακροοικονομικούς δείκτες. Άρα και την αποτελεσματικότητα του κράτους στην επίτευξη των σκληρών στόχων στους οποίους έχει δεσμευτεί για δεκαετίες.

 

Στα παραπάνω μπορεί κάποιος να προσθέσει τη δυνητικά επικίνδυνη διαμάχη του Πατριαρχείου με την Εκκλησία της Ελλάδος και τις διαρκείς θεαματικές πλην ανούσιες εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις για δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα για να έχει μια πληρέστερη εικόνα.

 

Ολόκληρη η χώρα, λοιπόν, συνιστά μια εκκρεμότητα. Κι αν πολλοί είναι αυτοί που αποδίδουν αυτό το κλίμα σε αυτό που περιγράφουν ως κυβερνητική ανικανότητα, άλλοι τόσοι ανησυχούν για το πώς η προχειρότητα και το αλαλούμ της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μετουσιωθεί σε στιβαρή και αποτελεσματική διακυβέρνηση – με δεδομένο το πλήθος και τη βαρύτητα των προβλημάτων – αν νικήσει στις επόμενες εκλογές.

 

Άλλη μία σοβαρή εκκρεμότητα μέσα στις τόσες άλλες.