Το ποσοστό εκλογής γυναικών σε θέσεις ευθύνης στις συνδικαλιστικές οργανώσεις όλων των βαθμών και τύπων, παραμένει σταθερά μικρό και σε κάθε περίπτωση, μη ανταποκρινόμενο στο ποσοστό συμμετοχής γυναικών στην απασχόληση, αλλά και στα συνδικάτα είτε ως μέλη είτε ως αντιπρόσωποι στις υπερκείμενες οργανώσεις. Αυτό ανέφερε η νομική σύμβουλος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) Έλλη Βαρχαλαμά, μιλώντας στην 11η πανελλαδική συνδιάσκεψη γυναικών της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ).

Η κ. Βαρχαλαμά, επιστημονική υπεύθυνη για την έρευνα με θέμα «η συμμετοχή των γυναικών στα όργανα διοίκησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων δομής της ΓΣΕΕ» και με ιδιαίτερη ενασχόληση στα θέματα ισότητας για τη ΓΣΕΕ, τόνισε τη δυναμική που παρατηρείται από τη νεότερη γενιά, με τις νέες γυναίκες να δηλώνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα σωματεία τους σε σχέση με τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Ωστόσο, διευκρίνισε ότι αυτή η δυναμική που καταγράφεται, δεν έχει αποκτήσει σταθερά χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με την έρευνα, η πλειονότητα των συνδικαλιστών και σχεδόν το σύνολο των συνδικαλιστριών σε θέσεις ευθύνης, προερχόταν από το χώρο των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Οι συνδικαλίστριες ανήκουν συχνότερα σε κλαδικά σωματεία, καθώς όπως αναφέρθηκε, υπάρχει η πεποίθηση ότι σε επιχειρησιακά σωματεία γίνονται ευκολότερα στόχος, κάτι που αποτυπώνεται και στη χαρτογράφηση όσων συνδικαλιστριών κατέχουν θέσεις ευθύνης, με την πλειονότητα να βρίσκεται σε όργανα διοίκησης κλαδικών οργανώσεων.

Παράλληλα, η κ. Βαρχαλαμά σημείωσε ότι η έλλειψη γνώσης για τον τρόπο λειτουργίας των δομών των συνδικαλιστικών οργανώσεων και για τον τρόπο ανάληψης θέσεων ευθύνης σε αυτές, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έλλειψη συνδικαλιστικής εμπειρίας, το πιο σημαντικό εμπόδιο των συνδικαλιστριών κατά την προσπάθεια και διαδικασία εκλογής τους.

Μεταξύ άλλων, η κ. Βαρχαλαμά τόνισε ότι τα κίνητρα για τη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης των συνδικαλιστικών οργάνων διοίκησης διαφέρουν μεταξύ γυναικών και ανδρών, με τις γυναίκες να επιδιώκουν την αλλαγή νοοτροπίας που επικρατεί στα συνδικάτα και στους χώρους δουλειάς, και τους άνδρες να θέλουν ευρύτερα να προσφέρουν υπηρεσία σε συναδέλφους, στην παράταξη που ανήκουν και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μάλιστα, επισημαίνεται ότι οι συνδικαλίστριες με παιδιά συμμετέχουν στο συνδικαλισμό γενικότερα και σε εκλογικές διαδικασίες ειδικότερα, με βασικό στόχο μεταξύ άλλων, την προώθηση των γυναικείων ζητημάτων.

Τέλος, η έλλειψη ή η ανεπάρκεια υποστηρικτικών δομών για τη φροντίδα παιδιών και άλλων εξαρτώμενων μελών της οικογένειας, καθώς και ο ανελαστικός τρόπος που οργανώνονται οι συνεδριάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων, αποτελούν, σύμφωνα με τις συμμετέχουσες στην έρευνα, τις βασικές αιτίες που εμποδίζουν τη συμμετοχή τους στα όργανα διοίκησης και εκπροσώπησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων.