Η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα για την κυβέρνηση τους πρώτους μήνες του 2019, αλλά και ένα σημείο καμπής για ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό: είναι κυρίαρχη η εκτίμηση ότι, είτε «περάσει» είτε όχι, η συμφωνία θα οδηγήσει σε πολιτικές εξελίξεις αμέσως μετά.

● Αν κυρωθεί, θα επηρεαστεί ο κυβερνητικός εταίρος, ο οποίος θα αποσυρθεί από το κυβερνητικό σχήμα.

● Αν δεν κυρωθεί, η κυβέρνηση θα έχει περάσει κάτω απ’ τον πήχη.

Μετά την τυπική ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος και την προσπάθεια της κυβέρνησης να δώσει το δικό της στίγμα στην ασκούμενη πολιτική για την οικονομία, το βάρος της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει ήδη μετατοπιστεί στην κύρωση της συμφωνίας μεγεθύνοντας και το ζήτημα της ασυμβατότητας των δύο κυβερνητικών εταίρων στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Στο επιτελείο του πρωθυπουργού κυριαρχεί η άποψη ότι η συμφωνία θα πρέπει να κυρωθεί με απόλυτη πλειοψηφία 151 βουλευτών προκειμένου να έχει την πολιτική νομιμοποίηση που αρμόζει σε μια διεθνή συμφωνία, και μάλιστα για κρίσιμο εθνικό θέμα. Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός φαίνεται να απορρίπτει εισηγήσεις κορυφαίων στελεχών η συμφωνία να κυρωθεί ακόμη και με σχετική πλειοψηφία.

Πάντως η κυβέρνηση αποφεύγει να κάνει σημαία το «151» στον βαθμό που αυτομάτως γεννάται το ερώτημα τι θα πράξει σε περίπτωση αποτυχίας, αν δηλαδή θα επιλέξει να πάει σε εκλογές και θα συνδέσει την πτώση της με εθνικό θέμα.

Το θετικό μήνυμα

Προς το παρόν επιχειρείται να αποσυνδεθεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών από τη Συμφωνία των Πρεσπών κατ’ αρχάς για να μην εκπέμπεται το μήνυμα ότι η κυβέρνηση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην περάσει κι επιπλέον γιατί έχει προς το παρόν επιλέξει άλλο αφήγημα στην πορεία προς τις κάλπες: ότι πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση ολοκλήρωσε τη θητεία της οδηγώντας τη χώρα στην έξοδο από την κρίση όταν τα «παραδοσιακά» κόμματα εξουσίας απέτυχαν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι διαψεύστηκαν προχθές κατηγορηματικά από πηγές του Μαξίμου δημοσιεύματα που ήθελαν τον πρωθυπουργό να θέτει το δίλημμα «151 ή εκλογές τον Μάρτιο»: «Δημοσιεύματα που φέρουν τον πρωθυπουργό να συνομιλεί με συνεργάτες του και να είναι έτοιμος για εκλογές τον Μάρτιο ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα».

Μπορεί το «151 ή Μάρτιος» να περιγράφει ένα σκληρό δίλημμα που θεωρητικά μπετονάρει τους «πρόθυμους» να στηρίξουν τη συμφωνία, αλλά πρώτον αυτό δεν είναι βέβαιο ότι ισχύει στην πράξη και δεύτερον η κυβέρνηση, όπως προαναφέραμε, δεν θέλει να χρεώνεται σενάρια πρόωρων εκλογών, και δη για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Εξάλλου, στον αντίποδα της διάχυτης εκτίμησης ότι η συμφωνία έχει μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, το οποίο θα εκφραστεί και στην κάλπη, η κυβέρνηση έχει οικοδομήσει ένα θετικό αφήγημα, ότι δηλαδή η συμφωνία επιλύει ένα χρόνιο ζήτημα που οι προηγούμενοι δεν έλυσαν, και μάλιστα με προοδευτικό και πατριωτικό πρόσημο – με την έννοια ότι θα ευνοήσει τον τόπο οικονομικά, αναπτυξιακά, γεωπολιτικά, πολιτισμικά κ.λπ.

Ακόμη και αν υπάρχουν φόβοι ότι η κύρωση της Συμφωνίας κρέμεται από μια κλωστή και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία μοιάζει να συγκεντρώνεται βάσει των επί χάρτου υπολογισμών, που λαμβάνουν υπόψη το ιδανικό σενάριο, η κυβέρνηση δεν ανοίγει τα χαρτιά της αναφορικά με τις εναλλακτικές σε περίπτωση που οι υπολογισμοί της δεν ευοδωθούν.

Την ίδια ώρα ένα βασικό ζήτημα είναι ότι τα συμφέροντα των δύο κυβερνητικών εταίρων στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι αντικρουόμενα. Από την άλλη Τσίπρας και Καμμένος δείχνουν (και πληροφορίες κατατείνουν σε αυτή την εικόνα) να έχουν συμφωνήσει ότι θα προχωρήσουν μαζί όσο πάει.

Η αριθμητική

Το ιδανικό σενάριο για την κύρωση της συμφωνίας περιλαμβάνει και ψήφους από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, κάτι που οδηγεί σε αποσάθρωση τον μικρό κυβερνητικό εταίρο. Από την άλλη ο Καμμένος φαίνεται να είναι ο μόνος που μπορεί να στηρίξει την ολοκλήρωση της θητείας αυτής της κυβέρνησης, παρά τα σενάρια που έχουν ακουστεί για αλλαγή κυβερνητικού εταίρου πριν τις εκλογές τους περασμένους μήνες.

Τις προηγούμενες μέρες ο Πάνος Καμμένος, θέλοντας όσο το δυνατόν να μπετονάρει τους βουλευτές του, έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας, ενώ με δήλωσή του στο topontiki.gr αποκάλυψε την ύπαρξη συμφωνίας με τον Τσίπρα ότι δεν θα μπουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ όσοι εκ των ΑΝΕΛΛ ψηφίσουν τη Συμφωνία – κάτι που έμμεσα επιβεβαιώνεται και από την κυβερνητική πλευρά. «Δεν έχουμε κανένα λόγο να μπούμε στα εσωτερικά άλλων κομμάτων» αναφέρουν.

Οι διαφιλονικούμενοι βουλευτές ουσιαστικά είναι οι Παπαχριστόπουλος και Κουντουρά – στην πραγματικότητα μόνο η δεύτερη, η οποία με τη στάση της (δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά της και ταυτόχρονα δεν έχει συνταχθεί δημόσια και κατηγορηματικά με τον πρόεδρο του κόμματός της) «τροφοδοτεί» σενάρια ότι θα στηρίξει τη συμφωνία.

Ο Παπαχριστόπουλος από την άλλη έχει εκτεθεί εδώ και καιρό δηλώνοντας ότι θα ψηφίσει και αμέσως θα παραδώσει την έδρα του, οπότε, είτε με αντάλλαγμα μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ είτε χωρίς αυτό, δεν φαίνεται να κάνει πίσω.

Εκτός από τους 145 βουλευτές που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, στους σίγουρους με τα υπάρχοντα δεδομένα συγκαταλέγεται ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος.

Σε αυτή την κατηγορία μοιάζει να ανήκει και ο Σπύρος Δανέλλης από το Ποτάμι, με τους άλλους τρεις από τον ίδιο χώρο (Σταύρο Θεοδωράκη, Σπύρο Λυκούδη, Γιώργο Μαυρωτά) να εμφανίζουν σημάδια ταλάντευσης – κατά την κυβέρνηση πάντως αυτό δεν ισχύει, καθώς πιθανή υπαναχώρησή τους από την επί της αρχής δημόσια συμφωνία τους θα σήμαινε πολιτική κωλοτούμπα κόντρα στο προοδευτικό προφίλ που προβάλλουν.

Στους «πρόθυμους» προσμετράται και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ενώ πιθανόν να συγκατανεύσει και η συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητη βουλευτής Κατερίνα Παπακώστα, η οποία, λόγω του πιο συντηρητικού πολιτικού της προφίλ, φέρεται να θέτει κάποιους αστερίσκους. Τα παραπάνω αθροίζουν μια πλειοψηφία 153 ψήφων, η οποία πάντως αυτή τη στιγμή δείχνει εύθραυστη.