Καθώς πλησιάζει ο καιρός που η συμφωνία των Πρεσπών θα κριθεί οριστικά στην ΠΓΔΜ – στις 15 έως 20 Ιανουαρίου αναμένεται να τεθούν σε ψηφοφορία οι συνταγματικές αλλαγές στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων – στην Αθήνα χοντραίνει το παιχνίδι της κύρωσης από τη Βουλή των Ελλήνων.

Η αριθμητική του κοινοβουλευτικού συσχετισμού επί της συμφωνίας – αναλυτικό ρεπορτάζ στη σελίδα 6 – παραμένει ανοιχτή ως προς το αποτέλεσμα, ως εκ τούτου το πολιτικό παιχνίδι γύρω από αυτήν χαρακτηρίζεται από διαρκώς αυξανόμενη ένταση.

 

Δεδομένης της διαφωνίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων, η οποία αφαιρεί τη δυνατότητα της κυβέρνησης να έχει άνετη πλειοψηφία για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, η σύγκρουση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. εστιάζεται στις ψήφους των μικρότερων κομμάτων – Ανεξάρτητοι Έλληνες, Ένωση Κεντρώων, Ποτάμι –, στα οποία υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις και διαθέσεις έναντι της συμφωνίας.

 

Η διαμάχη των δύο μεγάλων κομμάτων για τη συμφωνία των Πρεσπών δεν περιορίζεται στην ίδια τη συμφωνία. Επεκτείνεται – για την ακρίβεια εδώ βρίσκεται το επίκεντρό της – στους όρους ηγεμονίας υπό τους οποίους θα διεξαχθεί η εκλογική μάχη.

 

1. Η Ν.Δ. – παρότι η ίδια θα κληρονομούσε την «καυτή πατάτα» και όλες τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται – θα προτιμούσε να δει τον ΣΥΡΙΖΑ να προσφεύγει σε εκλογές αδύναμος να συγκεντρώσει πλειοψηφία σε ένα εθνικό θέμα. Θα μπορούσε έτσι να ισχυριστεί πριν από την κάλπη ότι η ίδια τον υποχρέωσε σε άτακτη υποχώρηση και ενδεχομένως να καρπωθεί όση δυσαρέσκεια έχει προκαλέσει η συμφωνία των Πρεσπών.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περίπτωση θα ήθελε να συγκεντρώσει τις 151 ψήφους υπέρ της συμφωνίας για δύο λόγους:

● Διότι θεωρεί πως έτσι θα καταδείξει εντός και εκτός της χώρας – μετά και την έξοδο από τα μνημόνια – ότι είναι σε θέση να επιλύει μείζονα προβλήματα.

● Διότι θα έδειχνε προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι ικανός να επιτυγχάνει ευρεία συναίνεση σε κορυφαίας σημασίας πολιτικές επιλογές του.

● Διότι θα μπορούσε να εμφανίσει ακόμη και μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ως πολιτική πρωτοβουλία από θέση ισχύος και όχι ως αναγκαστική επιλογή.

 

Ο κοινοβουλευτικός συσχετισμός για τη συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι άσχετος ούτε με τους ευρύτερους πολιτικούς σχεδιασμούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.

Καιρό τώρα οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν μια τάση περιορισμού της εκπροσώπησης στην επόμενη Βουλή, καθώς είναι ισχυρό το ενδεχόμενο η σύνθεσή της να είναι πεντακομματική. Ως εκ τούτου το αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως του τελικού νικητή, προϊδεάζει – με βάση πάντα τις τάσεις – για ενίσχυση του δικομματισμού, ο οποίος έχει ήδη εμφανίσει θεαματική άνοδο εν συγκρίσει με το αποκαρδιωτικό 35,63% (άθροισμα Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) του Μαΐου του 2012, καθώς βρέθηκε στο 63,56% τον Σεπτέμβριο του 2015 και αναμένεται να σημειώσει επιπλέον εκλογικά κέρδη στις επόμενες εκλογές.

 

Η προσδοκία αυτή των επιτελείων Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ εδράζεται κυρίως στην απειλή εξόδου των ΑΝΕΛΛ, της Ένωσης Κεντρώων και του Ποταμιού από τη Βουλή – τριών κομμάτων που τον Σεπτέμβριο του 2015 είχαν συγκεντρώσει αθροιστικά ένα διόλου ευκαταφρόνητο 11,21%.

Εδώ να σημειώσουμε ότι ενδεχόμενη αποτυχία εισόδου αυτών των κομμάτων – ή κάποιων από αυτά – στη Βουλή θα μπορούσε να ενισχύσει το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας, καθώς θα διεύρυνε το 6,41% των εκτός Κοινοβουλίου κομμάτων, των οποίων το αθροιστικό ποσοστό αποτελεί κρίσιμο συντελεστή για τον τελικό αριθμό εδρών του πρώτου κόμματος.

 

Η συμφωνία των Πρεσπών – χωρίς, σε καμιά περίπτωση, να είναι η αιτία – αποτελεί τον καταλύτη στην απόπειρα της Ν.Δ., η οποία έχει διακηρύξει ως στόχο την αυτοδυναμία, είτε να συμπιέσει αφόρητα τα εν λόγω κόμματα είτε να τα μετατρέψει σε δορυφόρους της. Για τον λόγο αυτόν, αλλά και για να καταδείξει ευρύτερη πολιτική επιρροή, έχει σταθερά στραμμένο το βλέμμα της σε τέως – ενδεχομένως και νυν – βουλευτές και στελέχη άλλων κομμάτων.

● Ήδη τις τελευταίες εβδομάδες έχει ανακοινώσει τις «μετεγγραφές» του ανεξάρτητου προερχόμενου από το Ποτάμι βουλευτή Χάρη Θεοχάρη και του πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (2012 – 2014) Πέτρου Τατσόπουλου.

● Στο πρόσφατο συνέδριο του Ποταμιού τον Νοέμβριο υπήρξε πρόταση του βουλευτή Γιώργου Αμυρά για προεκλογική προγραμματική σύγκλιση με τη Ν.Δ., έλαβε το 34,4% των ψήφων και οι τελικές αποφάσεις αναμένονται τον Μάρτιο.

● Η Ένωση Κεντρώων έχει μόλις πέντε βουλευτές από τους εννέα που είχε εκλέξει και, αν φύγει ένας ακόμη, δεν θα έχει καν τα δικαιώματα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ένας εξ αυτών έχει ενταχθεί στη Ν.Δ. (Κατσιαντώνης), μία στον ΣΥΡΙΖΑ (Μεγαλοοικονόμου) και ένας στο ΚΙΝΑΛΛ (Καρράς).

● Στους ΑΝΕΛΛ δίνουν και παίρνουν τα σενάρια όχι μόνο υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών εκ μέρους βουλευτών τους, αλλά και πιθανής ένταξης κάποιων εξ αυτών σε λίστες των δύο μεγάλων κομμάτων.

 

Δεδομένων όλων αυτών των τάσεων και του «μετεγγραφικού» πυρετού, το Μαξίμου ανεπισήμως διαψεύδει ότι θα παράσχει πολιτική «στέγη» σε βουλευτές των ΑΝΕΛΛ που θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών παρέχοντας κάλυψη στον Πάνο Καμμένο, ο οποίος μιλάει για σχετική συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα.

Ωστόσο δεν είναι βέβαιο τι θα πράξει σε περίπτωση που παρατηρηθούν φαινόμενα διάλυσης άλλων κομματικών σχηματισμών προεκλογικά είτε βουλευτές διαχωρίσουν πλήρως τη θέση τους από κεντρικές επιλογές των κομμάτων τους και παραιτηθούν ή διαγραφούν.

Σε κάθε περίπτωση το στοίχημα της πολυσυλλεκτικότητας παίζεται και για το κυβερνών κόμμα, παρότι το ζητούμενο της ιδεολογικής του συνοχής το καθιστά περισσότερο «εκλεκτικό» στις επιλογές του…