Η έξοδος από τα μνημόνια και η έναρξη της μεταμνημονιακής εποχής, με την όποια αποκατάσταση αδικιών και τη δημιουργία προσδοκιών για βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των πολιτών, είναι η επιχειρηματολογία στην οποία θα επιμείνει η κυβέρνηση ώστε να εξοβελίσει από την πρώτη γραμμή του πολιτικού ενδιαφέροντος το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών.

Άλλωστε μέχρι στιγμής η συμφωνία για τη διευθέτηση της ονοματολογικής διαφοράς με την ΠΓΔΜ μόνο πολιτικές αναταράξεις είχε να συνεισφέρει στην πολιτική αντιπαράθεση, παρότι οι εμπνευστές της, με πρώτο τον τέως ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά, φιλοδοξούσαν να την εμφανίσουν ως ένα… «διπλωματικό αριστούργημα» που θα απέφερε στην κυβέρνηση σοβαρή πολιτική υπεραξία.

Δεν είναι, συνεπώς, παράδοξο το ότι η κυβέρνηση έβαλε όλα της τα «φράγκα» στην παροχή επιδομάτων, μερισμάτων κ.λπ. και εξήγγειλε κάποιες ελαφρύνσεις, συν την αύξηση του κατώτατου μισθού πακέτο με την κατάργηση του υποκατώτατου.

 

Το ερώτημα είναι αν αυτή η ατζέντα μπορεί να εξοβελίσει τη συμφωνία των Πρεσπών από την πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας, καθώς η αντιπολίτευση, στο σύνολό της, επιχειρεί να «εξαφανίσει» την κυβερνητική επιχειρηματολογία περί μεταμνημονιακής εποχής θεωρώντας ότι το Σκοπιανό είναι ένα θέμα με τόσο ευρεία απήχηση και αγγίζει τόσο ευρείες εθνικές ευαισθησίες, ώστε θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα στο αποτέλεσμα της κάλπης.

 

Το πολιτικό πόκερ των εντυπώσεων ωστόσο θα έχει δύσκολες παρτίδες, καθώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία επί της συμφωνίας των Πρεσπών δεν είναι αυτονόητη, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις.

Τέσσερις βουλευτές του Ποταμιού (Θεοδωράκης, Μαυρωτάς, Δανέλλης και Λυκούδης) και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος από το ΚΙΝΑΛΛ έχουν εξαρχής συνδέσει την ψήφο τους υπέρ της συμφωνίας με την ταυτόχρονη προκήρυξη εκλογών.

Κανείς από αυτούς δεν θα μπορούσε να εμφανιστεί ότι αποτελεί στήριγμα της κυβέρνησης πέραν του συγκεκριμένου θέματος. Αντιθέτως είναι αδύνατον πια να αποσυνδέσουν την ψήφο τους από τον ορισμό ημερομηνίας για κάλπες.

Πέραν της συμφωνίας των Πρεσπών, όμως, η κυβερνητική πλειοψηφία αποτελεί κι αυτή ένα ερώτημα, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα σαφές ποια στάση θα τηρήσουν διάφοροι βουλευτές των ΑΝΕΛΛ στο φόντο της συμφωνίας των Πρεσπών. Η θέση του κόμματος είναι ότι θα καταψηφίσουν μεν τη συμφωνία στη Βουλή, θα αποσύρουν τους υπουργούς τους από την κυβέρνηση, αλλά αποκλείεται να υπερψηφίσουν τυχόν πρόταση μομφής της Ν.Δ.

Από τη μια πλευρά θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι διάφορα μέτρα με θετική κοινωνική απήχηση, όπως για παράδειγμα η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους και η αύξηση του κατώτατου για τους υπόλοιπους εργαζομένους, θα υπερψηφιστούν και από τους βουλευτές των ΑΝΕΛΛ, διότι απλούστατα θεωρείται ότι δικαιώνουν την τετραετή συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση η οποία έχει εφαρμόσει μέχρι κεραίας ένα ολόκληρο μνημόνιο.

Από την άλλη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε λόγο να φέρει στη Βουλή οποιοδήποτε δυσάρεστο νομοθέτημα. Ήδη στα θέματα της Εκκλησίας υπάρχει μορατόριουμ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ ενδιαφέρονται για τη συνταγματική μεταρρύθμιση, που περιλαμβάνει κρίσιμα θέματα στα οποία συναινούν – και ιδιαίτερα την αλλαγή του καθεστώτος ασυλίας των υπουργών –, συνεπώς μόνο νομοθετήματα «δικαιωματικού» χαρακτήρα θα μπορούσαν να διασαλεύσουν τη μεταξύ τους σχέση.

Επιπλέον τίθεται το ερώτημα πώς οι ΑΝΕΛΛ διαφοροποιούνται και καταψηφίζουν μια από τις κορυφαίες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνεχίζουν να τους στηρίζουν έως το τέλος – στοιχείο το οποίο θα αναδεικνύει συνεχώς η αντιπολίτευση στην προσπάθειά της να πλήξει τους δύο εταίρους.

 

Μια άλλη περίπλοκη παρτίδα θα είναι ο χρόνος των εκλογών, ο οποίος αναμένεται να συναρτηθεί με την τύχη της συμφωνίας των Πρεσπών αν αυτή δεν περάσει από τη Βουλή, παρότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσφάτως αποσυνέδεσε την τύχη της συμφωνίας από το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Στο διαδικαστικό σκέλος το ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) «τρέχει» τη διαδικασία του πρωτοκόλλου ένταξης της ΠΓΔΜ ανησυχώντας για το ενδεχόμενο όλα να πάνε πίσω λόγω της πολιτικής ρευστότητας στην Ελλάδα. Από την πλευρά της η κυβέρνηση προτάσσει την κύρωση της συμφωνίας καθώς επ’ ουδενί λόγω θα επιθυμούσε να κυρωθεί το πρωτόκολλο πριν από τη συμφωνία των Πρεσπών, διότι σε αυτή την περίπτωση η ΠΓΔΜ θα έπαιρνε το μέγιστο πριν καν η Ελλάδα κερδίσει το ελάχιστο, που είναι η αλλαγή του ονόματος σε Βόρεια Μακεδονία. Και εδώ οι πολιτικές εντυπώσεις είναι κρίσιμο μέγεθος.

Σε ενδεχόμενο έγκαιρης υπερψήφισης της συμφωνίας αποτελεί σοβαρό ζήτημα εντυπώσεων η αποχώρηση των ΑΝΕΛΛ από την κυβέρνηση, καθώς είναι ελάχιστη η απόσταση από τον δημοσιογραφικό όρο «κυβέρνηση με ψήφο ανοχής» έως τον πολιτικό και ουσιαστικό όρο «κυβέρνηση μειοψηφίας», τον οποίο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέρριψε για ευνόητους λόγους στη χθεσινή του συνέντευξη.

 

Όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, η κυβέρνηση θα θέλει πέρα και πάνω απ’ όλα να διατηρήσει την αίσθηση ότι η πολιτική πρωτοβουλία παραμένει στο χέρι της. Ακόμη περισσότερο προτιμά να εμπεδώνει την αίσθηση ότι θα εξαντλήσει την τετραετία – είτε αυτή είναι η πραγματική της πρόθεση είτε απλώς της δίνει την ευχέρεια να «αιφνιδιάσει». Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να δώσει την αίσθηση ότι σύρεται στις κάλπες.

Επομένως τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά, με κυριότερο το πώς θα διαχειριστεί τον όρο των πέντε βουλευτών από Ποτάμι και ΚΙΝΑΛΛ για άμεσο προσδιορισμό ημερομηνίας εκλογών ώστε να παράσχουν την ψήφο τους υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.