Η παράδοση-παραλαβή στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας θύμισε ένδοξες μέρες της επταετίας. Υπερχειλίζων πατριωτισμός, ταρατατζούμ και εμφανής συγκίνηση, εναλλακτικές κινηματικές παράτες με ανταλλαγές εικόνων και φυλακτών, όπως ακριβώς απαιτεί το εθιμοτυπικό της Αριστεράς. Ένα απριλιανής εμπνεύσεως σόου με αποκορύφωμα  την πτήση δυο μαχητικών αεροπλάνων προς τιμή του απερχομένου υπουργού  Εθνικής Άμυνας. Δε θα σταθούμε στο γελοίο του θέματος που ξεπέρασε την αισθητική της χούντας.

Ούτε θα θυμίσουμε ότι όλα αυτά λαμβάνουν χώρα με καθαρόαιμη κομμουνιστογενή Αριστερά στην κυβέρνηση. Θα το παρακάμψουμε θεωρώντας το ως ένα ακόμα επεισόδιο αυθεντικής αριστερής διακυβέρνησης.  Θα σταθούμε σε κάτι απλό. Ποιος υπέγραψε τις πτήσεις των δυο μαχητικών, κόστους όπως μαθαίνουμε περίπου 20 χιλιάδων ευρώ εκάστη. Να μάθουμε ποιος υπέγραψε σε περίοδο ακραίας φτώχειας, πολύχρονης λιτότητας και οδυνηρής εξαθλίωσης αυτές τις παντελώς αχρείαστες πτήσεις που επί πλέον θέτουν σε δοκιμασία την σοβαρότητα και το κύρος  των ενόπλων μας δυνάμεων. Ο κος Καμμένος ως αναρμόδιος -καθώς παραιτηθής- ή ο νέος υπουργός κος Αποστολάκης;   

Δεύτερον, για το θέμα του κου Αποστολάκη δημιουργήθηκε στη Βουλή  ένταση όταν ο Μητσοτάκης επεσήμανε αυτό ακριβώς που συνέβη. Ένας ένστολος υπουργοποιήθηκε πριν ακόμα βγάλει την στολή του… Γιατί παρεξηγήθηκε ο πρωθυπουργός; Είναι ψέμα;  Ή είναι ψέμα ότι το μοναδικό προηγούμενο παραπέμπει στα χρόνια της επταετίας; Επίσης, ο λαϊκίστικος λυρισμός και οι κορώνες του κου Τσίπρα προς υπεράσπιση του νέου υπουργού Εθνικής Άμυνας ήταν αδικαιολόγητος καθώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εγκάλεσε τον στρατιωτικό κο Αποστολάκη αλλά τον πολιτικό που καθόταν στα υπουργικά έδρανα της συμπολίτευσης. Επιπλέον, δεν εγκάλεσε καν τον Αποστολάκη αλλά την μεθοδολογία Τσίπρα που προηγούμενό της συναντούμε στη εποχή της επταετίας. Ο διάλογος και  οι επισημάνσεις -γενικότερα ο κοινοβουλευτικός έλεγχος-  είναι αυτονόητα στα δημοκρατικά πολιτεύματα ή δεν είναι τόσο κάποιες φορές;

Τρίτο, αυτή η τακτική να θίγεται μονίμως ο κ Τσίπρας και να δημιουργεί θερμό επεισόδιο πριν μιλήσει η κα Γεννηματά, εκτός από αγενής (πράγμα που δικαιολογείται γιατί για τους  πραιτοριανούς του ΣΥΡΙΖΑ η αστική ευγένεια είναι χολέρα, όπως και η καριέρα – εκτός αν είναι στου Μαξίμου) κατάντησε ενοχλητική. Ο πρωθυπουργός, συστηματικά πριν μιλήσει η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, δημιουργεί ένταση, αλλάζει το θέμα της συζήτησης και κατόπιν αποχωρεί αφήνοντας του Πασόκους να ωρύονται. Στόχος του είναι να παραγκωνίσει το ΚΙΝΑΛ από το κάδρο της κεντροαριστεράς.

Τέταρτο, καλό είναι  να πληροφορήσει κάποιος τον πρωθυπουργό της χώρας με την ελλιπέστατη παιδεία, καλλιέργεια και αγωγή ότι η επίκληση της οικογενειακής ευθύνης αποτελεί την επιτομή της  φασιστικής ιδεολογίας.  Και καλύτερα να μην θυμόμαστε ποιοι και με ποιους συνεργάστηκαν. Ευτυχώς που με την σιωπή τους κάποιοι άλλοι υπερασπίστηκαν την τιμή του κοινοβουλευτικού διαλόγου και δεν του το θύμισαν…