Σαν σήμερα το 1952 είχε έρθει στον κόσμο η Μαρία – Ελένη Σακκά. Έμελλε να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό ως Μαλβίνα Κάραλη.

17 χρόνια μετά το θάνατο της παραμένει στη μνήμη όλων εκείνων που περίμεναν πως και πως να παρακολουθούν τις σατυρικές εκπομπές της, να διαβάζουν τα βιβλία της, να γελάσουν με το χιούμορ της και να συμφωνήσουν παθιασμένα ή να διαφωνήσουν οργισμένα με τις απόψεις της, όπως με το Σκοπιανό.

 

Με καταγωγή από τα Ψαρά της Χίου και τη Θράκη, απόφοιτη του Αρσάκειου, σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι! Εργάστηκε επί χρόνια σαν δημοσιογράφος σε εφημερίδες (Απογευματινή, Ελευθεροτυπία) και σαν αρθρογράφος σε περιοδικά όπως το Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλίκ, 01, ενώ οι στήλες της Επ΄Αυτοφόρω (Γυναίκα) και «Σαββατογεννημένη» (στο περιοδικό Symbol) μνημονεύονται ακόμα λόγω του ιδιαίτερου σατυρικού χαρακτήρα τους.

Χειμαρρώδης, σατυρική, ανατρεπτική, προφανώς ευφυής και με το δικό της στυλ, πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο. Η κριτική και η διακωμώδηση της πολιτικής, την μετατρέπουν σε χρυσό αουτσάιντερ των τηλεοπτικών καναλιών: όλοι αγαπούν τις τηλεθεάσεις της, αλλά κανείς δεν έχει την (πολιτική) πολυτέλεια να την φιλοξενήσει στις συχνότητές του.

Εν τούτοις, η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και ακολούθησε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven X, ANT1, ΣΚΑΙ, Mega Channel, Star Channel κ.α.
Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΙ), Μalvina Hostess (Mega).

Συχνά εμφανιζόταν με στρατιωτική στολή, που ταίριαζε άριστα στο ρόλο της ως «επαναστάτρια της τηλεόρασης» που τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα. «Το στυλ μου είναι αυτό…σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε» είχε πει. Το σύστημα δεν την άντεξε, γι αυτό και προσπάθησε να την απομονώσει με αποτέλεσμα ο «χείμαρρος» Μαλβίνα να μένει δίχως τηλεοπτική στέγη .

Ως σεναριογράφος τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρις Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρις Βιβάνκος.

Ο συγγραφικός της οίστρος αποδόθηκε στα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) καθώς και σε μία σειρά από πέντε βιβλία μαγειρικής («Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα) που μαρτυρούσαν και την αγάπη της για τη κουζίνα.

Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).

Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά την Μελίτα, τον Μίνωα και τη Μαριάννα.

Η χειμαρρώδης προσωπικότητά της κλονίζεται από την καλπάζουσα επάρατη νόσο στη πιο δημιουργική της στιγμή. Φεύγει στην Αμερική και επικοινωνεί με την πατρίδα της στέλνοντας κείμενα με φωτογραφίες της ντυμένη νύφη. Ήταν φαίνεται η μαγεία του τελετουργικού που πάντα την παρέσυρε!

Λίγους μήνες πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι είχε πει:
«Εγώ γλίτωσα πλέον και δεν είμαι σαν εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια και αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη. Εγώ, που μέχρι πέρσι, αν με άγγιζες εξ αποστάσεως, φώναζα «πίσω μου σε έχω σατανά. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και «ωραία». Όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη».

Τα ξημερώματα της 7ης Ιουνίου του 2002, η Μαλβίνα Κάραλη αφήνει την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν» ηττημένη από τον καρκίνο.