Επιμέρους δυσκολίες απειλούν τις προθεσμίες

Ιδιαίτερα κρίσιμη για την εκπλήρωση των οικονομικών στόχων του 2019 αναμένεται να είναι η πορεία του πολύ σημαντικού «πακέτου» αποκρατικοποιήσεων που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας η κυβέρνηση μέχρι το τέλος του έτους. Πόσω μάλλον όταν τα έσοδα από τις συγκεκριμένες ιδιωτικοποιήσεις περιλαμβάνονται στον φετινό κρατικό προϋπολογισμό.

Έτσι το οικονομικό επιτελείο υπολογίζει σε εισπράξεις της τάξεως του 1,5 δισ. ευρώ. Ποσό που φαντάζει εφικτό (και στους δανειστές), καθώς μπροστά μας βρίσκονται μεγάλα πρότζεκτ, όπως η αξιοποίηση του Ελληνικού, η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ και η πώληση του 30% του «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Εξάλλου στην αρχή της εβδομάδας οι θεσμοί συναντήθηκαν με τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ για να κάνουν μια επισκόπηση της μέχρι τώρα πορείας του προγράμματος των αποκρατικοποιήσεων. Σε αυτήν την επισκόπηση η ελληνική πλευρά είχε δύο «μπαλαντέρ»:

● Πρώτον, την ολοκλήρωση της πολύκροτης πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου της ΔΕΠΑ.

● Δεύτερον – και κυριότερο για τους δανειστές –, την υπέρβαση του στόχου για τις αποκρατικοποιήσεις, που πέτυχε για πρώτη φορά το ΤΑΙΠΕΔ φέρνοντας έσοδα ύψους 2,15 δισ. (περιλαμβανομένης της επέκτασης της παραχώρησης του «Ελευθέριος Βενιζέλος») έναντι στόχου 2 δισ. ευρώ.

Κατά την πρόσφατη συνάντηση, λοιπόν, έγινε παρουσίαση για το πού βρίσκεται η κάθε αποκρατικοποίηση και τα προαπαιτούμενά της, χωρίς επί του παρόντος να υπάρχει κάποια εκκρεμότητα για τη μεταμνημονιακή αξιολόγηση.

Παρ’ όλα αυτά, επειδή οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί για το 2019 είναι από τις πιο σημαντικές και δύσκολες, τόσο σε στρατηγικό επίπεδο όσο και σε έσοδα, η ενδεχόμενη αποτυχία στην ολοκλήρωσή τους μπορεί να βγάλει εκτός πορείας όλο τον οικονομικό σχεδιασμό της κυβέρνησης.

Πρόκειται, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, για τις αποκρατικοποιήσεις των ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ και «Ελ. Βενιζέλος», ενώ ακολουθούν, όπως όλα δείχνουν, η ΔΕΗ, η Εγνατία Οδός και οι ιδιωτικοποιήσεις στα λιμάνια και τις μαρίνες.

Η κάθε περίπτωση από τις παραπάνω έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, ενώ τα προβλήματα που συνεχώς προκύπτουν «πονοκεφαλιάζουν» το ΤΑΙΠΕΔ, δεδομένης και της «σφιχτής» προθεσμίας που έχει τεθεί από τους θεσμούς.

Η περίπτωση των ΕΛΠΕ

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες αποκρατικοποιήσεις του 2019, για την οποία η συναλλαγή αναμένεται να ξεπεράσει κατά πολύ το 1 δισ. (κάποιοι μιλούν για νούμερα άνω των 1,5 – 2 δισ. ευρώ) με το Δημόσιο να πωλεί μερίδιο 20% και την Paneuropean 30,1%.

Η καθυστερημένη έγκριση των συμπράξεων που σχηματίστηκαν από τους δύο συμμετέχοντες (Glencore – Carlyle και Vitol – Sonatrach) μεταθέτει χρονικά την ημερομηνία για τις δεσμευτικές προσφορές.

Η τελευταία επίσημη ημερομηνία για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό ήταν για τον Δεκέμβριο, ωστόσο πλέον τα νέα σχήματα θα πρέπει να έχουν τον αναγκαίο χρόνο για να εξετάσουν τα δεδομένα του διαγωνισμού και να διαμορφώσουν τις προσφορές τους. Αν και επισήμως δεν υπάρχει κάποια πληροφόρηση, εκτιμάται ότι οι δεσμευτικές πάνε για Μάρτιο.

Προαπαιτούμενα για τη ΔΕΠΑ

Ο διαγωνισμός των ΕΛΠΕ αποτελεί ένα από τα προαπαιτούμενα για την πώληση της ΔΕΠΑ, αλλά όχι το μοναδικό. Για να προχωρήσει η διαδικασία πώλησης της εταιρείας αερίου (του εμπορικού σκέλους) θα πρέπει να προηγηθεί η κατάθεση νομοθετικής ρύθμισης στη Βουλή από το ΥΠΕΝ για τον διαχωρισμό της εταιρείας στα δύο (εμπορία και δίκτυα).

Καθώς όμως τις τελευταίες εβδομάδες οι εργασίες της Βουλής μονοπωλούνται από την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και την ψήφο εμπιστοσύνης, ο στόχος για την κατάθεση του νομοσχεδίου εντός του Ιανουαρίου καθίσταται πιο δύσκολος.

Λιμάνια και «Ελευθέριος Βενιζέλος»

Το ίδιο ισχύει και για δύο άλλες αποκρατικοποιήσεις, των περιφερειακών λιμανιών και της πώλησης του 30% του «Ελευθέριος Βενιζέλος». Συγκεκριμένα, για να ξεκινήσουν οι πρώτοι διαγωνισμοί για τα περιφερειακά λιμάνια με τη νέα μορφή που έχει προκριθεί (όχι πώληση των οργανισμών λιμένων, αλλά παραχώρηση επιμέρους δραστηριοτήτων των λιμανιών), θα πρέπει να προηγηθεί η κατάθεση του νομοσχεδίου του υπουργείου Ναυτιλίας για τις υποπαραχωρήσεις.

Το νομοσχέδιο, που είναι καθ᾽ οδόν προς τη Βουλή ήδη πριν από τις γιορτές, βρίσκεται ακόμη υπό επεξεργασία και είναι ενδεικτικό ότι υπάρχουν διαμαρτυρίες από τις τοπικές κοινωνίες, όπως π.χ. της Αλεξανδρούπολης, που ζητούν επίσπευση των διαδικασιών.

Βεβαίως για κάποια λιμάνια τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα και υπάρχουν τοπικές αντιδράσεις, γεγονός που εξηγεί και τη «ραθυμία» του υπουργείου Ναυτιλίας να προχωρήσει στη νομοθετική ρύθμιση εν όψει εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση τον Μάιο.

Η κύρωση της επέκτασης της παραχώρησης του «Ελευθέριος Βενιζέλος» από τη Βουλή αποτελεί προαπαιτούμενο και για την πώληση του 30% που κατέχει το Δημόσιο στο αεροδρόμιο που θα ακολουθήσει. Εδώ υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να πάει το θέμα στη Βουλή εν όψει της γνωστής υπόθεσης με το χαμηλό τίμημα της επέκτασης της παραχώρησης, που με παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τα 600 εκατ. ευρώ ανέβηκε στα 1,3826 δισ. ευρώ.

Την πεντάδα των αποκρατικοποιήσεων που είναι πιο πιθανό να φέρουν έσοδα 1 με 1,5 δισ. ευρώ το 2019 κλείνει η παραχώρηση της Εγνατίας, που επίσης καθυστερεί. Εδώ το προαπαιτούμενο που παρακωλύει τη διαδικασία εντοπίζεται στην υλοποίηση των νέων σταθμών διοδίων, με το όποιο πολιτικό κόστος συνεπάγεται. Χωρίς τους σταθμούς διοδίων δεν μπορεί να προχωρήσει ο διαγωνισμός, εξέλιξη που θέτει εκτός χρονοδιαγράμματος και αυτήν την παραχώρηση.

Οι λιγνίτες της ΔΕΗ

Μια «ξεχωριστή» περίπτωση αποκρατικοποίησης αποτελεί η υπόθεση της πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, καθώς ο διαγωνισμός διενεργείται από την ίδια την εταιρεία. Αποτελεί ωστόσο βασικό προαπαιτούμενο για τη μεταμνημονιακή αξιολόγηση.

Τα μηνύματα μέχρι στιγμής δεν είναι ξεκάθαρα σε σχέση με τις προθέσεις των επενδυτών. Από πλευράς ΔΕΗ εκφράζεται αισιοδοξία την ίδια στιγμή που από τους επενδυτές φαίνεται να υπάρχει έντονος σκεπτικισμός. Πληροφορίες θέλουν να μην προσέρχεται κανείς με δεσμευτική προσφορά, αλλά στη συνάντηση του Γ. Σταθάκη με τους επικεφαλής των θεσμών θα είναι ήδη γνωστά τα ανεπίσημα αποτελέσματα του διαγωνισμού.