Εδώ και λίγες μέρες ο 14χρονος Φράνσις Κολόμπο, πρόσφυγας από το κεντροαφρικάνικο Κονγκό είναι ο πρώτος από τους σύγχρονους πρόσφυγες που κάποιοι αποκαλούν και «λαθρομετανάστες», που απέκτησε «δελτίο» ποδοσφαιριστή σε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Και μάλιστα σε μια «προσφυγική» ομάδα, τον «Αιολικό» της Μυτιλήνης που έλκει την καταγωγή του από το αντικρινό Αϊβαλί. 

Ήδη περιελήφθη στην αποστολή της ομάδας για τον αγώνα με τον Ηλυσιακό την ερχόμενη Κυριακή, στα πλαίσια του πρωταθλήματος της Γ ερασιτεχνικής  κατηγορίας και αισιόδοξα βλέπει πως το όνειρο του γίνεται πραγματικότητα. Πέντε μόλις χιλιόμετρα από τον καταυλισμό της Μόριας. 

Γιατί σαν πρωταγωνιστής στην ταινία «η μεγάλη απόδραση των 11» του Τζων Χιούστον, ο Φράνσις οργάνωσε τη δραπέτευση του από το «στρατόπεδο» της Μόριας απλά παίζοντας κι αυτός καλή μπάλα. Και κατάφερε να νικήσει ακόμα και έναν κοινό για όλους, ντόπιους και πρόσφυγες, αντίπαλο. Τη γραφειοκρατία.

Κι αυτό γιατί για να παίξει μπάλα σε μια ομάδα κατηγορίας, δεν έφτανε μονάχα να ξέρει. Χρειαζόταν να αποδείξει και την ιθαγένεια του. όρος απαράβατος από τους κανονισμούς της ΕΠΟ και της FIFA ετούτη η απόδειξη ιθαγένειας. Κι ο Φράνσις διωγμένος από το Κονγκο εδώ και πέντε χρόνια με τον πατέρα του και το μικρότερο αδελφό του ετούτη την ιθαγένεια δεν μπορούσε να την αποδείξει. Και οι …ανιθαγενείς δε δικαιούνται να παίζουν ποδόσφαιρο! 

Με τα χίλια ζόρια, από κάποιο συγγενή του πίσω στην πατρίδα κατάφερε να πάρει ένα χαρτί που να αποδεικνύει ότι δεν «φύτρωσε» σαν τα λουλούδια. Κι έτσι η διαδικασία της έκδοσης «δελτίου ποδοσφαιριστή» ολοκληρώθηκε. Περήφανος πια προπονείται με την ομάδα του, έπαιξε ήδη έναν αγώνα μαζί της με την ομάδα των μικρών και την ερχόμενη Κυριακή πάει με τους μεγάλους σε ένα κρίσιμο αγώνα με τον Ηλυσιακό.

Πέντε χρόνια στο δρόμο

Η οικογένεια του Φράνσις έφυγε σε αναζήτηση καλύτερης ζωής από το Κονγκό πριν πέντε χρόνια. Γιατρός ο πατέρας του, εννιάχρονος τότε ο Φράνσις και επτάχρονος ο αδελφός του. Μπάλα έμαθε κλωτσώντας πέτρες και παρακολουθώντας αγώνες στην τηλεόραση, οπότε μια τηλεόραση βρισκόταν στο δρόμο του. Εδώ και ένα χρόνο με μια βάρκα από τις απέναντι μικρασιατικές ακτές πέρασαν στη Μυτιλήνη. Από τη Μόρια και τον καταυλισμό της πέρασε στην ομάδα του κόσμου. Ναι υπάρχει και τέτοια. Η ομάδα των προσφύγων. Όχι η προσφυγική ομάδα. Η ομάδα των προσφύγων.
 
Στην «CosmosFC»

Με την «CosmosFC» μας συστήνει ο δημιουργός της ο Γιώργος Πατλάκας. Δημιουργήθηκε πριν δυο περίπου χρόνια όταν στην κόλαση τότε της Μόραις ένα δίωρο αθλοπαιδιών ήταν πραγματικό «δώρο Θεού». Σύντομα κυρίως από τους Αφρικανούς ξεχώρισαν τα ταλέντα. Τέτοια που έκαναν τον κ. Πατλάκα να προκαλεί. «Κανονίστε ένα παιχνίδι με τον πρωταθλητή Ελλάδας και φωνάξτε μας να δείτε» έλεγε… Και δεν είχε και άδικο. 

Αλλά η ομάδα «CosmosFC», η ομάδα του κόσμου όλου, η ομάδα των προσφύγων της σύγχρονης ανθρωπιστικής τραγωδίας είναι μια «αόρατη ομάδα». Μια παρέα είναι γιατί επίσημα δεν μπορεί να συσταθεί. Τα μέλη της μπορούν κάποια μέρα να πάρουν κάρτα ασύλου, να έχουν το δικαίωμα να εργαστούν κάνοντας το οτιδήποτε εκτός από ένα. Να παίξουν ποδόσφαιρο. Γιατί για να παίξεις ποδόσφαιρο απαιτείται η απόδειξη της ιθαγένεια σου. 

«Ένα χαρτί τέλος πάντων που να λέει επίσημα από το που έρχεται. Όπως για να παντρευτείς επίσης απαιτείται ένα πιστοποιητικό αγαμίας. Και στο χώρο των προσφύγων απ’ όπου κι αν αυτοί κατάγονται κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο το ότι από ένα ζευγάρι Σύρων που αποφάσισαν πρόπερσι να παντρευτούν ζήτησαν πιστοποιητικό αγαμίας. «Από πού να το βρούμε;» ρώτησαν. «Από τη Συρία να σας το στείλουν» ήταν η απάντηση. «Μα δεν υπάρχει Συρία…» κατάφεραν μόνο να ψελλίσουν.

Αυτή το λοιπόν τη γραφειοκρατία ο Φράνσις τη Νίκησε. Και τα κατάφερε. 
Ο πατέρας του Φρλάνσις είναι με τον αδελφό του σε δομή στα Γιάννενα. Εδώ αυτός φιλοξενείται από την ομάδα του που καλύπτει τα έξοδα του, τον χαρτζιλικώνει αλλά και φροντίζει να μάθει Ελληνικά και να πάει σχολείο. 

Το όνειρο του πρόσφυγα Φράνσις, θαρρείς κι έγινε πραγματικότητα. Στρογγυλό σαν τη μπάλα, σαν τον κόσμο όλον. 

Από το stonisi.gr