Οι αγροτικές κινητοποιήσεις μπορεί και να αξιοποιούνται για πολιτικά, ακόμη και για εσωκομματικά παιχνίδια. Ο αγρότες μπορεί να εκπαιδεύτηκαν με τις κοινοτικές επιδοτήσεις και να πίστε ψαν πως η Ε.Ε. θα διασφαλίζει αιώνια το εισόδημά τους. Η κοινωνία μπορεί να εξοργίζεται από τα μπλόκα στους δρόμους…

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις μπορεί και να αξιοποιούνται για πολιτικά, ακόμη και για εσωκομματικά παιχνίδια. Ο αγρότες μπορεί να εκπαιδεύτηκαν με τις κοινοτικές επιδοτήσεις και να πίστε ψαν πως η Ε.Ε. θα διασφαλίζει αιώνια το εισόδημά τους. Η κοινωνία μπορεί να εξοργίζεται από τα μπλόκα στους δρόμους…

Όλα τα παραπάνω, ακόμη και αν ισχύουν απολύτως, απλώς περιγράφουν κά ποιες από τις συνέπειες του αγροτικού προβλήματος. Ακόμη χειρότερα, λει τουργούν ως πέπλα που το καλύπτουν. Για να προσεγγίσει κάποιος και να αντι ληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί μια ματιά σε κάποιους αριθμούς που δεν πολυακούγονται μέσα σ’ όλη τη θορυβώδη εποχική αντιπαράθεση. Ας τους ρίξουμε μια ματιά.

Η συμμετοχή του αγροτικού προϊόντος στο ΑΕΠ της χώρας το 2000 ήταν 5,75%. Το 2008 έπεσε στο 3%. Το έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο το 2000 ήταν 1 δισ. ευρώ. Το 2008 έφτασε τα 3. Από το 2004 μέχρι το 2007 το κόστος στην αγροτική παραγωγή αυξήθηκε 23%. Την ίδια περίοδο οι αυξήσεις των τιμών των αγροτικών προϊόντων ήταν 14%. Σ’ αυτά ας συνυπολογιστεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν συμ φωνήσει στο πάγωμα των κοινοτικών επιδοτήσεων στις τιμές του 2002, κάτι που οδηγεί στη μείωσή τους από τον πληθωρισμό. Οι παραπάνω αριθμοί εξηγούν έναν ακόμη: Είκοσι χιλιάδες θέσεις εργασίας στον αγροτικό τομέα εξαφανίζονται κάθε χρόνο…

Γι’ αυτόν τον τελευταίο αριθμό, που πε ριγράφει τις κοινές πολιτικές επιλογές όλων όσοι κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες τη χώρα, δεν ακούγεται κου βέντα. Ακόμη και οι ίδιοι οι αγρότες για τις επιδοτήσεις φωνάζουν…