Σε συνέντευξη του στο onlarissa.gr ο συγγραφέας δηλώνει ότι είναι κεντροαριστερός αλλά από την άλλη δηλώνει και μητσοτακικός. Μάλιστα είπε πως «ο Μητσοτάκης είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας. Αυτή είναι η μόνη λύση για να σπάσει ο φαύλος κύκλος του λαϊκισμού»

Και συνεχίζει: «Φυσικά και δεν έγινα ΝΔ. Εξακολουθώ να ανήκω στην Κεντροαριστερά, όπως και τότε που συνεργαζόμουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να υπηρετήσω το σχέδιο του Μητσοτάκη για διεύρυνση της ΝΔ και αυτό όχι για τη ΝΔ αλλά για τη χώρα. »

Βέβαια πως ένα κεντροαριστερός μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο κόμμα με τον Άδωνι και τον Βορίδη είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο.

Ολόκληρη η συνέντευξη του στο onlarissa.gr:

«Η κυρία που λυπάται», το νέο σας βιβλίο. Σαράντα ολόκληρα χρόνια γραφής…

Ναι, αυτό το βιβλίο έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα. Φέτος συμπληρώνω σαράντα χρόνια από τότε που έγραψα το πρώτο μου βιβλίο, τους «Ανήλικους» και, επιπροσθέτως, είναι το εικοστό μου βιβλίο. Έχω λοιπόν μια διπλή επέτειο με την κυκλοφορία της «Κυρίας που λυπάται…»

Σαράντα χρόνια λοιπόν. Μια ζωή ολόκληρη. Πως αλλάζουμε σαν άνθρωποι; Μας αλλάζει ο χρόνος;

Φέτος μπήκα στα εξήντα. Όταν άρχισα να γράφω, στα δεκαεννιά μου, δεν φανταζόμουν πως θα έφτανα να γράψω είκοσι βιβλία. Όλο αυτό το διάστημα δεν άλλαξε η ζωή κατά σαράντα χρόνια, αλλά κατά δυο-τρεις αιώνες! Όταν στην αρχή της συγγραφικής μου καριέρας, συζητούσα με τον Μένη Κουμανταρέα, το δίλλημα ήταν αν θα γράφαμε πρώτα στο χαρτί και μετά στη γραφομηχανή ή αν θα γράφαμε κατευθείαν στη γραφομηχανή. Απλά φανταστείτε για τι ακριβώς μιλάμε! Απ’ όλα όσα ζούμε σήμερα, αν έλεγες το 1978 πως θα συμβούν, θα σε περνούσαν για τρελό!

Φαντάζομαι να έλεγε κάποιος τότε πως θα κυβερνούσε στην Ελλάδα η αριστερά!

Και μάλιστα σε κυβέρνηση συνεργασίας με την ακροδεξιά! (Σ.Σ. Γελάει) Απίστευτες καταστάσεις!

Προτού μιλήσουμε γι’ αυτό, πείτε μου για τον χρόνο που περνάει από πάνω μας. Πόσο μας αλλάζει; Πόσο αλλάξατε εσείς; Το γράψιμό σας;

Άλλαξα εγώ, άλλαξε και η θεματολογία μου. Ο χρόνος σε αλλάζει σίγουρα. Καθοριστικό ρόλο παίζουν τα βιώματα σου, το «δούναι και λαβείν» ανάμεσα στις ιδέες σου και στην πραγματικότητα. Ωστόσο, έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου, την οποία και κράτησα, να μην αναθεωρώ τα βιβλία μου στις επόμενες εκδόσεις τους. Θέλω κάθε βιβλίο να είναι ο καθρέφτης των εμπειριών μου, των λαθών μου, των εμμονών μου.

Γιατί όμως από τη στιγμή που υπάρχουν όλα αυτά τα στοιχεία που διαφοροποιούν τους ανθρώπους, συναντάμε στις μέρες μας μια «ομοιομορφία»;

Η «ομοιομορφία» είναι συνυφασμένη με την πνευματική οκνηρία. Είναι ένα μοντέλο που καλλιεργήθηκε, ειδικά μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης, με στόχο να κατασκευαστεί ένα συγκεκριμένο μοντέλο τηλεθεατή και κατ’ επέκταση ένα μοντέλο πολίτη. Κατασκευάστηκε λοιπόν ένας τηλεθεατής που πιστεύει πως είναι αυτός που επιλέγει τις εκπομπές που θα παρακολουθήσει, ενώ στην πραγματικότητα έχει ήδη επιλέξει η τηλεόραση γι’ αυτόν.

Αυτή είναι μια από τις διαστάσεις της ιστορίας που διαπραγματεύεστε και στο νέο σας βιβλίο.

Ναι. Μιλάω επίσης για το “infotainment” το νέο όρο που προκύπτει από το “information” και το “entertainment”, το νέο δόγμα που οδηγεί στον «πολιτισμό της σαχλαμάρας». Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του πολιτισμού είναι πως όλα τα θέματα, ανεξαρτήτως του βαθμού σοβαρότητας τους, αντιμετωπίζονται επιδερμικά. Η πνευματική οκνηρία λοιπόν, για να επανέρθω, οδηγεί στην ομοιομορφία. Αυτή η ομοιομορφία βολεύει και τον κόσμο και το σύστημα. Τον κόσμο επειδή έχει μάθει να σκέφτεται με κουτάκια και είναι δύσκολο να βγει από αυτά, και το σύστημα, όπως αντιλαμβάνεστε, επειδή κάνει τη δουλειά του.

Επικεντρώνεστε στην τηλεόραση. Μόνο αυτή κάνει τη «ζημιά»;

Θα σας μιλήσω για τρεις έρευνες. Όταν ήμουν στη Διοίκηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου πήρα στα χέρια μου μια έρευνα που έλεγε πως οι μισοί ενήλικες στη χώρα μας δεν θα διαβάσουν κανένα βιβλίο μέχρι να πεθάνουν. Μια δεύτερη έρευνα που διάβασα λίγο αργότερα εδειχνε πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη, πίσω από την Ουγγαρία, στον Μέσο Όρο τηλεθέασης. Στην χώρα μας, ο μέσος όρος είναι 4 ώρες και 20’. Είμαστε λοιπόν ένας λαός που δεν διαβάζει και βλέπει τηλεόραση. Η τρίτη έρευνα που διάβασα πρόσφατα, έδειχνε πως είμαστε η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη στην άνοδο του λαϊκισμού. Ξέρετε ποια είναι η πρώτη;

Η Ουγγαρία.

Ακριβώς! Κάντε την σύνδεση. Ο λαϊκισμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας και αυτή θα είναι η πραγματικά μεγάλη μάχη που θα χρειαστεί να δώσουμε στη χώρα. Ο λαϊκισμός ήταν ο πρώτος μεγάλος νικητής όλων των εκλογών της Μεταπολίτευσης. Ο δεύτερος μεγάλος νικητής ήταν η αποχή. Τα δυο αυτά χαρακτηριστικά αποτελούν την τέλεια συνταγή εναντίον του κοινοβουλευτισμού.

Με ποια λογική ήταν ο λαϊκισμός ο μεγάλος νικητής όλων των εκλογών;

Επειδή δεν υπήρξε κόμμα κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης που να μην φλέρταρε με τον λαϊκισμό για να κυβερνήσει.

Τώρα θεωρείτε πως το έχουμε δει ολόκληρο το έργο;

Πλέον το έχουμε δει όλο. Είδαμε ακόμα και την συγκυβέρνηση της αριστεράς με την ακροδεξιά. Αν στις επόμενες εκλογές δεν κάνουμε την ορθή επιλογή ως χώρα, τότε θα επιστρέψουμε με δική μας βούληση, και αυτό είναι το πιο σημαντικό ότι θα γίνει δηλαδή με δική μας βούληση, πίσω στο βαλκανικό χωριό, από το οποίο είμασταν οι πρώτοι που αποχωρήσαμε.

Είσαστε κι εσείς στον ΣΥΡΙΖΑ…

Ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ συνεργαζόμενος, με τη δική μου φωνή, η οποία γνωρίζετε καλά πως προκαλούσε αντιδράσεις, και αποχώρησα πριν γίνει κυβέρνηση. Μάλλον, πριν επιλέξει να γίνει κυβέρνηση συνεργαζόμενος με την ακροδεξιά.

Δεν το βλέπατε τότε;

Τότε στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν δυο μεγάλα ρεύματα. Οι ιδεοληπτικοί και οι ρεαλιστές. Είμασταν πολλοί που θεωρούσαμε ότι θα γίνει η τελική μάχη και θα γίνει το ξεκαθάρισμα. Τελικά συνέβη ένα τρίτο σενάριο, το οποίο, εγώ προσωπικά, δεν είχα φανταστεί ποτέ: η μάχη δόθηκε, αλλά επικράτησαν οι καιροσκόποι, οι οποίοι ήταν ρεαλιστές που μιλούσαν ως ιδεοληπτικοί.  Οι άνθρωποι που συνειδητά παραπλάνησαν τους πολίτες. Η νέα γενιά καιροσκόπων είναι αυτή που βλέπουμε σήμερα στα πρόσωπα του Τζανακόπουλου ή της Αχτσιόγλου, ανθρώπων που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να φορέσουν την γραβάτα και το ταγιέρ της εξουσίας, δηλώνοντας αιώνια πίστη στον Αλέξη.

Εσείς θέλετε να γίνετε και πάλι βουλευτής; Δεν σας έφτανε η εμπειρία της πρώτης φοράς;

Εγώ πιστεύω απόλυτα πως το σύμπαν συμπεριφέρεται με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που περιέγραψε ο Κοέλιο. Με απλά λόγια, το σύμπαν χέστηκε για το τι θέλω εγώ. Ο Μητσοτάκης δεν με διορίζει βουλευτή. Δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να με επιλέξουν. Αυτοί λοιπόν θα κρίνουν αν πρέπει να τους εκπροσωπήσω στη βουλή ή όχι.

Αυτό όμως ο Μητσοτάκης το κάνει βάσει του σχεδίου του για διεύρυνση. Αυτό αποτελεί δηλαδή την δική του οπτική. Η δική σας οπτική; Γίνατε ξαφνικά ΝΔ;

Φυσικά και δεν έγινα ΝΔ. Εξακολουθώ να ανήκω στην Κεντροαριστερά, όπως και τότε που συνεργαζόμουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να υπηρετήσω το σχέδιο του Μητσοτάκη για διεύρυνση της ΝΔ και αυτό όχι για τη ΝΔ αλλά για τη χώρα. Ο Μητσοτάκης είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας. Αυτή είναι η μόνη λύση για να σπάσει ο φαύλος κύκλος του λαϊκισμού. Γνωρίζω πως οι ιδέες μου θα είναι μειοψηφικές στο εσωτερικό της ΝΔ. Ωστόσο το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τις υπερασπιστώ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ηγέτης;

Ο Μητσοτάκης είναι ηγέτης. Έχει καταφέρει να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο, παρά όλες τις παγίδες που στήθηκαν με στόχο τη διάσπαση της ΝΔ. Είναι μπροστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις εδώ και πάρα πολύ καιρό και έχει την δύναμη να ανοίξει τις πόρτες για να διευρύνει την κεντροδεξιά, στο πλαίσιο, αν θέλετε, που έθεσε πρώτος ο ίδιος ο ιδρυτής της ΝΔ ο Κων/νος Καραμανλής.

Όταν μιλάτε για «σχέδιο διάσπασης» αναφέρεστε και στον τρόπο χειρισμού της Συμφωνίας των Πρεσπών;

Ξεκάθαρα, ναι. Μια συμφωνία που δημιούργησε ένα «τέρας» το οποίο θα βρούμε μπροστά μας και δεν μπορούμε πλέον να αποφύγουμε.

Τι είναι αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα;

Μια κυβέρνηση που δεν θα έχει διπολική διαταραχή. Μια κυβέρνηση η οποία θα προσπαθήσει να εφαρμόσει πραγματικά αυτά που θα υποσχεθεί στον ελληνικό λαό.

Φτάνει όμως μόνο η κυβέρνηση;

Φυσικά και όχι. Κανένας λαός δεν προχώρησε πέρα από το σημείο που ήθελε να προχωρήσει.

Ευχαριστώ πολύ

Εγώ ευχαριστώ.