Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, η αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ καλά κρατεί.

Ή, για να το πούμε ακριβέστερα, ανάμεσα σε Τσίπρα και Φώφη.
Μην νομίζετε ότι ο καυγάς που γίνεται είναι για τον Μωραΐτη και τον Τόλκα. Άλλωστε, οι προσχωρήσεις αυτές δεν ήταν και ό,τι πιο πετυχημένο υπήρξε! Κυρίως ο ένας, (Μωραΐτης) πολιτικούς απατεώνες χαρακτήριζε τους συριζαίους πριν τρεις μήνες.

Είναι να απορεί κανείς για δυο λόγους. Ό πρώτος είναι, ποιο φωτεινό μυαλό τους πρότεινε στον Τσίπρα. Τέτοια φοβερή ιδέα, ούτε ο… Βερναδάκης δεν θα μπορούσε να την είχε. Και ο δεύτερος είναι, πως ο πρωθυπουργός είπε το ναι. Τελικά είχε δίκιο όταν έλεγε στην Στάη πως έχει θέμα με τις επιλογές σε πρόσωπα!

Για να μην ξεχαστώ λοιπόν, η ένταση με το ΚΙΝΑΛ αφορά στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος δεν του πάει το χέρι να ψηφίσει Μητσοτάκη και δεν το έχει και πολύ δύσκολο να πάει -η να παραμείνει- στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε μέσω γέφυρας, είτε να περάσει το ποτάμι. Γι’ αυτό λοιπόν γίνεται η φασαρία. Και καλώς γίνεται. Δηλαδή δεν έχει δικαίωμα ένας πολιτικός αρχηγός να απευθύνεται σε όμορο χώρο και να ζητάει συμπόρευση; Οι ψηφοφόροι των κομμάτων είναι δεσμευμένοι με συμβολαιογραφική πράξη? Το λάθος του Τσίπρα είναι να δίνει παραπάνω σημασία από αυτή που πρέπει, σε συνάξεις γυρολόγων της πολιτικής, οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή απήχηση στην κοινωνία, ξερόλες του συστήματος και οι περισσότεροι εξ’ αυτών, γλείφτες των εκδοτικών συγκροτημάτων επί πολλά χρόνια.

Καλώς λοιπόν ο Τσίπρας ζητάει συστράτευση, μέτωπο, στήριξη, εισπήδηση και όπως αλλιώς το λέει. Αλλά η… απεύθυνση να αφορά τον κόσμο, τους πολίτες, τα ανώνυμα στελέχη.

Όσοι εμφανίζονται στις εκδηλώσεις να κτίζουν γέφυρες, είναι οι ίδιοι που τις έχουν γκρεμίσει πολλές φορές στο παρελθόν.

Σε μικρό χωριό ζούμε και γνωρίζουμε και τα σόγια και τα συμφέροντα.