Ολόκληρη την περασμένη εβδομάδα το ελληνικό ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με το αγαπημένο του χόμπι: τη διαιτητολογία. Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου υπάρχουν τρεις κριτικοί των διαιτητών της Κυριακής που μετά την ολοκλήρωση κάθε αγωνιστικής «δικάζουν» τους άρχοντες των αγώνων. Οι τηλεκριτικοί, λοιπόν, αφού ξέχασαν (περνάνε και τα χρόνια…) τα δικά τους σοβαρά λάθη εντός γηπέδων, περνάνε γενεές δεκατέσσερις τους συναδέλφους τους.

Ολόκληρη την περασμένη εβδομάδα το ελληνικό ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με το αγαπημένο του χόμπι: τη διαιτητολογία. Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου υπάρχουν τρεις κριτικοί των διαιτητών της Κυριακής που μετά την ολοκλήρωση κάθε αγωνιστικής «δικάζουν» τους άρχοντες των αγώνων. Οι τηλεκριτικοί, λοιπόν, αφού ξέχασαν (περνάνε και τα χρόνια…) τα δικά τους σοβαρά λάθη εντός γηπέδων, περνάνε γενεές δεκατέσσερις τους συναδέλφους τους.

Όντως έγιναν σοβαρά λάθη την Κυριακή και την Τετάρτη. Σε τέσσερα παιχνίδια. Σε σύνολο 32 από το ξεκίνημα της σεζόν. Έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στην ψύχωση κάποιων εφημερίδων με το συγκεκριμένο θέμα.

Στο «Φως» δημοσιεύτηκαν το καλοκαίρι συνεντεύξεις πρώην διαιτητών που ανέφεραν ότι «τα κόζια άλλαξαν», «ο Ολυμπιακός έχασε τη διαιτησία» και άλλα παρόμοια.

Και δεν βρέθηκε ένας εισαγγελέας, ένας αθλητικός δικαστής έστω να τους φωνάξει και να ρωτήσει τι εννοούν. Όπως και τους παντογνώστες ρεπόρτερ που «φωνάζουν» εδώ και καιρό ότι «με τον Πιλάβιο πήρε τη διαιτησία ο Παναθηναϊκός».

Τα λάθη

Η συζήτηση άρχισε την προηγούμενη Κυριακή με τα ματς Παναθηναϊκού – Άρη και Λεβαδειακού – Εργοτέλη. Ο Άρης δικαιολογημένα διαμαρτύρεται επειδή ο Ντάκος δεν είδε το σπρώξιμο του Σαριέγκι στον Κάμπορα. Ελαφρυντικό για τον διαιτητή ότι ο Σαριέγκι δεν τεντώνει ποτέ το χέρι και τον μπερδεύει, ο δε Κάμπορα εκτινάσσεται σαν να προσέκρουσε σε φορτηγό και ο διαιτητής θεωρεί ότι πάει να τον κοροϊδέψει. Λεπτομέρεια: Μέχρι τότε ο διαιτητής ήταν άριστος. Στη Λιβαδειά ο Παπασταμάτης αποβάλλει εσφαλμένα αμυντικό του Εργοτέλη και δεν δίνει καθαρό πέναλτι υπέρ του Λεβαδειακού. Το μόνο που πρέπει να του καταλογιστεί είναι πως βρισκόταν μακριά από τις φάσεις και εξ ου έπραξε λανθασμένα.

Στο ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό το σοβαρό λάθος του Δαλούκα είναι ο μη καταλογισμός πέναλτι στο χέρι του Μέλμπεργκ. Ούτε αποβολή του Τοροσίδη υπάρχει (κίτρινη κάρτα ναι) ούτε φυσικά πέναλτι στο ξεκίνημα. Προφανώς θεώρησε ακούσιο το χέρι του Σουηδού. Ή φοβήθηκε.

Όπως και να έχει δεν ήταν φάση που έκρινε το ματς επειδή υπήρχαν άλλα πενήντα λεπτά και το σκορ ήταν 0-0. Σαφώς μπορούσε να ήταν διαφορετική η εξέλιξη αν η ΑΕΚ είχε προηγηθεί με 1-0, αλλά δεν ήταν ένα καταδικαστικό σφύριγμα.

Αντίθετα στη Νέα Σμύρνη ο ΠΑΟΚ καταδικάστηκε. Γιατί του ακυρώθηκε πεντακάθαρο γκολ και αμέσως μετά αποβλήθηκε παίκτης του, οπότε τα περιθώρια ανάκαμψης (και χρονικά, 15 λεπτά) ήταν πολύ στενά.

Συνωμοσίες

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να βλέπουμε κάποιον να κρύβεται πίσω από τα λάθη των διαιτητών. Και δεν σκεπτόμαστε το απλό, ότι μπορεί να βρέθηκαν σε κακή μέρα. Στο κάτω κάτω ούτε ο Πιλάβιος ούτε ο Βασσάρας έχουν όρεξη να ξεκινήσουν τις θητείες τους με γκρίνιες.

Ο πρώην διεθνής ρέφερι και νυν υπεύθυνος ανάπτυξης της διαιτησίας  ξέρει πολύ καλά ότι τα λάθη είναι στο πρόγραμμα και προσπαθεί να εξηγεί τις αποφάσεις των διαιτητών ώστε ο κόσμος να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει.

Ο πρόεδρος της ΚΕΔ Βασίλης Τεροβίτσας έχει δύσκολο έργο αλλά είναι άνθρωπος ακέραιος. Και ακόμη και όταν κάποιοι διαιτητές κάνουν λάθη (π.χ. Ντάκος, Δαλούκας) και δεν παίρνουν κακό βαθμό από τον παρατηρητή μπορεί να μείνουν μια αγωνιστική έξω ώστε να ηρεμήσουν και να ξεκουραστούν.

Εκτός αν τους τιμωρήσουμε όλους και γυρίσουμε πίσω στο ’60, όταν καλούσαμε ξένους ρέφερι να σφυρίζουν στο πρωτάθλημά μας.

Θυμηδία

Όλα αυτά βέβαια προκαλούν θυμηδία. Αν ο οιοσδήποτε (θεωρούσε ότι) μπορούσε να ελέγξει τη διαιτησία, θα πουλούσε ακριβά τις υπηρεσίες του. Οι ανοησίες που λέγονται και γράφονται για το ότι με την αλλαγή ηγεσίας στην ομοσπονδία ο Παναθηναϊκός ευνοείται είναι για παιδάκια. Πολύ απλά όλες οι μεγάλες ομάδες κατά καιρούς ευνοούνται, περισσότερο ή λιγότερο.

Απλά το κακό παράγινε την τελευταία σχεδόν δεκαπενταετία με τον Ολυμπιακό και το πράγμα ξέφυγε από την απλή εύνοια. Και το να διαμαρτύρεται τώρα ο Κόκκαλης είναι τουλάχιστον χιουμοριστικό – και μάλιστα μπλακ χιούμορ.