Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου

Ο Μανώλης Μητσιάς, 45 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, έχει αποδείξει ότι είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής με συνέπεια και ποιότητα στις επιλογές του.

Συνέντευξη στη Δώρα Αμαραντίδου

Ο Μανώλης Μητσιάς, 45 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, έχει αποδείξει ότι είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής με συνέπεια και ποιότητα στις επιλογές του. Δεν υπάρχει μεγάλος συνθέτης ή στιχουργός με τον οποίο να μην έχει συνεργαστεί με θαυμαστά αποτελέσματα. Μάλιστα κατά την περίοδο της δικτατορίας ήταν ένας από τους πολιτιστικούς κρίκους της ελληνικής κοινωνίας με στόχο την αντίσταση. Τα χρόνια πέρασαν, φτάσαμε στο 2012 και ο Μανώλης Μητσιάς παραμένει ένας σεμνός τραγουδιστής, μακριά από τα φώτα της άσκοπης προβολής και της άνευ λόγου δημοσιότητας, έχοντας πολλούς θαυμαστές που τον παρακολουθούν σταθερά. Είτε στο Ηρώδειο, είτε στο Μέγαρο, είτε σε μικρούς συναυλιακούς χώρους της ελληνικής περιφέρειας. Αυτή η συνέντευξη μαζί του έχει ως στόχο να γνωρίσουμε τον Μανώλη Μητσιά ως έναν ενεργό πολίτη αυτού του… πολύπαθου τόπου. Να τον ρωτήσουμε πώς αντιμετωπίζει την κρίση και να μάθουμε πώς κρίνει την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων πέντε δεκαετιών.

Πώς βιώνετε αυτή την περίοδο ως Έλληνας πολίτης;

Ως πολίτης αυτής της χώρας είμαι πάρα πολύ προβληματισμένος με την τελματωμένη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Νιώθω ταπεινωμένος με τη συμπεριφορά των πολιτικών μας. Λυπάμαι και για τη συμπεριφορά των άλλων Ευρωπαίων ηγετών. Δεν λέω, μπορεί να έχουν δίκιο σε πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορεί ειδικά οι Γερμανοί να συμπεριφέρονται με τέτοιο εξευτελιστικό τρόπο σε έναν λαό, ο οποίος χρόνια ολόκληρα πάλεψε για τη δημοκρατία. Εκείνοι που έχουν κάνει δύο παγκοσμίους πολέμους δεν δικαιούνται να θέλουν να σκλαβώσουν εκ νέου όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και όλο τον κόσμο.

Δηλαδή η γνώμη σας είναι ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο κυρίως λόγω της συμπεριφοράς των Γερμανών, που μας οδηγεί σε οικονομική υποδούλωση; Εμείς ως λαός δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης;

Και εμείς έχουμε μερίδιο ευθύνης, αλλά και τα ισχυρότερα οικονομικώς κράτη – μέλη της Ε.Ε., με τον τρόπο που μας έβαλαν στο λούκι τόσα χρόνια, φταίνε πάρα πολύ. Αναφέρομαι στα δάνεια που μας έδιναν ενώ δεν έπρεπε, δελεάζοντας τους δικούς μας πολιτικούς. Ο κοσμάκης νόμιζε ότι όλα είναι τζάμπα στη ζωή, με αποτέλεσμα κανένας μας να μη συνειδητοποιεί ότι ζούμε με δανεικά λεφτά τόσα χρόνια. Γι’ αυτό και πρόσφατα κυκλοφόρησα έναν δίσκο με τίτλο «Πατρίδα Δανεισμένη», σε στίχους του Κώστα Μαρδά και μουσική των Χρήστου Νικολόπουλου και Μιχάλη Τερζή. Είναι ένας δίσκος με αντιμνημονιακούς στίχους που με εκφράζουν απόλυτα.

Πείτε μου έναν απ’ τους στίχους στον οποίο βρίσκεται η κεντρική ιδέα του αντιμνημονιακού «πιστεύω» σας.

Θα σας πω ένα ρεφρέν που λέει: «Πατρίδα του Ελύτη, του Ρίτσου, του Σεφέρη, στης φτώχειας το κατώφλι ο πλούτος σ’ έχει φέρει. Πατρίδα μου και πάλι σήκωσε το χέρι, οι ντροπιασμένοι σου ζητούν να πάρεις το μαχαίρι». Εξυμνούμε την Ελλάδα όπως

μπορούμε, δεν συμφωνούμε με το μνημόνιο με κανέναν τρόπο. Θα μπορούσαν από παλιότερα οι πολιτικοί μας να έχουν πάρει τα αναγκαία μέτρα, αλλά το πολιτικό σύστημα είναι σκάρτο στην Ελλάδα.

Παρακολουθώντας σας εδώ και πολλά χρόνια μέσα από το πολιτιστικό ρεπορτάζ, μιλούσατε πάντα ανοιχτά για τη στενή φιλία που σας δένει με τον Αντώνη Σαμαρά. Πιστεύετε ότι εκείνος μπορεί να αλλάξει τη ρότα της Ελλάδας προς το καλύτερο εδώ που φτάσαμε;

Κατ’ αρχήν πρέπει να σας πω ότι ο Αντώνης δεν είναι μόνο στενός μου φίλος εδώ και 45 χρόνια, αλλά μας συνδέει και μια πολύ καλή κουμπαριά. Το 1971, όταν ο Αντώνης ήταν ακόμα νεαρός φοιτητής, γύρισε για λίγο στην Ελλάδα για να με ακούσει από κοντά να τραγουδάω. Φαίνεται πως τον γοήτευσα! (γελάει). Και βάφτισε τον γιο μου. Πιστεύω στον Αντώνη προσωπικά ως άτομο. Έχουμε κουβεντιάσει μέρες και νύχτες μαζί, ξέρω τα όνειρά του, έχει ένα όραμα πολύ πατριωτικό. Και τώρα δεν μιλάω πολιτικά για τον Αντώνη. Μπορώ να σας πω ότι κάποτε ανήκα πολιτικά στον χώρο της Αριστεράς. Όμως δεν πιστεύω πλέον συνεχώς στις αρνήσεις. Η άρνηση για να κάνεις αντιπολίτευση είναι εύκολη, το θέμα είναι τι κάνεις όταν πάρεις την εξουσία. Τώρα πλέον δεν με εκφράζει κανένα κόμμα στη Βουλή. Αλλά πιστεύω ότι εάν υπάρχει μια ελπίδα για να βγούμε από αυτό το λούκι, αυτή είναι στο χέρι του Αντώνη.

Πάντως και ο Αντώνης Σαμαράς, που μέχρι πρότινος έλεγε «όχι» στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, στην τελευταία κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή είπε το μεγάλο «ναι».

Εγώ ξέρω με πόση πίκρα και κάτω από πόσο μεγάλη πίεση είπε το «ναι» ο Αντώνης στα νέα σκληρότερα μέτρα που μας περιμένουν. Όπως μου είπε ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Εάν έλεγε «όχι», η χώρα θα οδηγούνταν κατευθείαν στον γκρεμό. Ο Αντώνης εκφράζει την αστική τάξη της Ελλάδας, η οποία πάει να εκλείψει σήμερα στην κοινωνία μας. Μέσα από τις αστικές διαδικασίες βγήκαν τεράστια πολιτιστικά μεγέθη, όπως ο Χατζιδάκις, ο Γκάτσος, ο Σεφέρης, ο Ελύτης. Αντιθέτως τις δεκαετίες του ’90 και του 2000 γεμίσαμε νεόπλουτους, οι οποίοι δεν έχουν καμία ιδεολογία.

Εφόσον εσείς ξέρετε από πρώτο χέρι με πόση δυσκολία ο Αντώνης Σαμαράς είπε το «ναι» στην ψήφιση των νέων μέτρων, αυτό δεν σημαίνει ότι η ασφυκτική πολιτική είναι μονόδρομος μέσα στον οποίο θα χαθεί η αστική τάξη;

Αυτό είναι και το στοίχημα του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος λέει ότι μπορεί να αλλάξει κάποια πράγματα. Εάν γίνει πρωθυπουργός θα δοκιμαστεί από τις πράξεις του πολύ σκληρά. Ο Αντώνης πιστεύω ότι θα τα καταφέρει. Ήδη οι αποφάσεις που παίρνει είναι πολύ ριζοσπαστικές. Δεν αντέχω πλέον τους ΠΑΣΟΚους και τους Νεοδημοκράτες που τόσα χρόνια ήθελαν να επιβιώνουν πολιτικά νιώθοντας ασφάλεια μόνο με τα ονόματα  Παπανδρέου και Καραμανλής. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει με μερικούς Έλληνες βουλευτές. Είναι για ξύλο όλοι αυτοί. Δεν κοιτάζουν πώς θα σώσουν την Ελλάδα, αλλά κοιτάζουν εάν θα έχουν ηγέτες τους ένα από αυτά τα δύο ονόματα. Τι κομπλεξισμός είναι αυτός; Τι ραγιαδισμός είναι αυτός;

Μου είπατε ότι έχετε αντιμνημονιακό πιστεύω. Είστε της άποψης ότι εάν βγαίναμε από το ευρώ, θα ήταν καλύτερα;

Το να βγούμε απ’ το ευρώ είναι μια κουβέντα. Αυτοί που υπερασπίζονται αυτή τη λύση έχουν βγάλει όλα τους τα χρήματα έξω και θα έρθουν μετά να αγοράσουν οικόπεδο με ένα ευρώ. Όλοι αυτοί έχουν δικά τους πονηρά συμφέροντα. Αφού είμαστε εντός ευρωζώνης πρέπει να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μπορούμε με το ευρώ να αναστήσουμε την ελληνική αγορά. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να νιώθουν πολίτες του κράτους τους και όχι υπάλληλοί του. Όλα αυτά τα χρόνια λείπουν οι μεγάλοι ηγέτες και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Λείπει ένας Ντε Γκολ, ένας Μιτεράν. Στο σημείο που φτάσαμε δεν πιστεύω στις ιδεολογίες του κάθε κόμματος. Στον παράγοντα άνθρωπο στηρίζομαι. Πιστεύω σε συγκεκριμένους ανθρώπους με ηγετική προσωπικότητα και πατριωτισμό. Έχω δει δεξιούς να συμπεριφέρονται σοσιαλιστικά και αριστερούς δικτατορικά.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας είχατε φυλακιστεί αρκετές φορές.

Δόξα τω Θεώ… είχα καλές σχέσεις με τη χούντα… Με φιλοξενούσε συνεχώς στα κελιά της.

Ζήσατε και τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση. Θα μπορούσατε να μου δώσετε το μέτρο σύγκρισης της συμπεριφοράς των Ελλήνων τότε και τώρα;

Στη δικτατορία δεν ζούσαμε όλοι με ένα «ναι». Επιφανειακά ακουγόταν το «ναι» και από κάτω ο λαός σε κάθε ώρα και στιγμή αντιστεκόταν. Όποτε έβρισκε την ευκαιρία διαμαρτυρόταν με τον τρόπο του, με τα τραγούδια του. Σήμερα θα ήθελα πιο μαζική κινητοποίηση από τους Έλληνες, αλλά τους έχει επηρεάσει αυτός ο ωχαδελφισμός, αυτή η καταναλωτική εποχή που ζήσαμε τόσα χρόνια. Θα ήθελα να υπήρχε στη χώρα σήμερα ένα πιο μαζικό κίνημα αντίστασης.

Τι εννοείτε με τη λέξη αντίσταση;

Θα ήθελα να γίνονται ειρηνικές διαδηλώσεις μεγαλύτερες σε όγκο. Γιατί στους ξένους ασκείται αυτομάτως μεγαλύτερη πίεση όταν βλέπουν όλο και περισσότερες μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Μάλιστα, ελπίζω να γίνουν παγκόσμιες μαζικές εξεγέρσεις απ’ όλους τους λαούς τους οποίους διοικούν οι τραπεζίτες.

Σε καλλιτεχνικό επίπεδο ποιες είναι οι τρέχουσες δραστηριότητές σας;

Έδωσα δύο πολύ καλές συναυλίες στο Μέγαρο. Θα ξεκινήσω σε λίγες μέρες μουσικές παραστάσεις στην ελληνική περιφέρεια και στην Κύπρο. Τον Μάρτιο θα τραγουδήσω σε μια έδρα του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, που ονομάζεται «Νίκος Γκάτσος». Και τώρα ετοιμάζω άλλον έναν δίσκο με τον Γιάννη Σπανό πάνω σε ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος θα είναι ένα από τα ωραιότερα έργα που έχω κάνει στην καριέρα μου.