Κλασική Λογοτεχνία

Ιβάν Τουργκένιεφ

Ο Οβριός

Φαντάσματα

Μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου

Εκδόσεις: Ποικίλη Στοά

Σελ.: 112

Στον παρόντα τόμο παρουσιάζονται δύο έξοχα διηγήματα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, που μεταφράζονται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας.

Ο νεαρός αξιωματικός και βασικός ήρωας του διηγήματος «Ο Οβριός» δεν παύει να περιφρονεί πάντα τον Οβριό Γκιρσέλ, έστω κι αν καταφεύγει στις υπηρεσίες του, έστω κι αν ερωτεύεται την πανέμορφη κόρη του, έστω κι αν προσπαθεί να σώσει τον Γκιρσέλ από τον θάνατο. Εκείνος που θα τον αποκαλέσει ελάχιστες φορές Εβραίο είναι ακριβώς ο υψηλόβαθμος αξιωματικός που τον στέλνει στην κρεμάλα, κι αυτό απλώς και μόνο λόγω της απελπιστικής τυπολατρίας που τον διακατέχει! Στο διήγημα αυτό, ο Τουργκένιεφ ξετυλίγει με συναρπαστικό τρόπο τον προβληματισμό του σχετικά με τη θανατική καταδίκη αλλά και τις φυλετικές διακρίσεις.

Τα «Φαντάσματα» περιέχουν εντυπώσεις του Τουργκένιεφ από ταξίδια του στη Δυτική Ευρώπη. Με μεγάλη ακρίβεια περιγράφεται επίσης και το κτήμα του ήρωα, το οποίο αποτελεί πιστή απεικόνιση του Σπάσκογιε – Λουτοβίνοβο, του κτήματος στο οποίο έζησε τα παιδικά του χρόνια ο συγγραφέας. Οι εκτιμήσεις για το αυταρχικό καθεστώς του Ναπολέοντος Γ’ αλλά και για εκείνο της Πετρούπολης προσεγγίζουν επίσης τις κρίσεις του ίδιου του Τουργκένιεφ και συχνά αποτελούν σχεδόν κατά λέξη αποσπάσματα από επιστολές του. Παράλληλα, οι επανειλημμένες πτήσεις του ήρωα συντροφιά με τη μυστηριώδη λευκή γυναίκα παραπέμπουν στα έργα «Φοβερή εκδίκηση» και «Βι» του Νικολάι Γκόγκολ, αλλά και στη «Συλφίδα» του Βλαντίμιρ Οντογιέφσκι, ενώ η γερμανική κριτική της δεκαετίας του 1860 επιμένει να συνδέει τα μοτίβα των «Φαντασμάτων» με τις «Ιστορίες μυστηρίου» του Έντγκαρ Άλαν Πόε.

Αστυνομικό μυθιστόρημα

Chris Carter

Ο Εκτελεστής

Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 448

Σε μια εκκλησία του Λος Άντζελες, στα σκαλιά της Αγίας Τράπεζας, βρίσκεται το ματωμένο, αποκεφαλισμένο πτώμα ενός ιερέα. Έχει τοποθετηθεί επιμελώς, με τα πόδια απλωμένα και τα χέρια σταυρωμένα πάνω στο στήθος, ενώ το κεφάλι του έχει αντικατασταθεί με αυτό ενός σκύλου. Αργότερα, ο ιατροδικαστής θα ανακαλύψει πως πάνω στο στήθος του θύματος έχει γραφτεί με αίμα ο αριθμός 3.

Αρχικά, ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ πιστεύει ότι πρόκειται για μια τελετουργική δολοφονία. Αλλά, καθώς περισσότερα πτώματα ανακαλύπτονται, αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις απόψεις του. Όλα τα θύματα πέθαναν με τον τρόπο που φοβούνταν περισσότερο από κάθε τι. Ο χειρότερος εφιάλτης τους έχει γίνει πραγματικότητα. Πώς, όμως, το ήξερε ο δολοφόνος; Και τι συνδέει τα – φαινομενικά – τυχαία θύματα;

Ο Χάντερ βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν άπιαστο, σαδιστικό δολοφόνο, κάποιον που έχει την ικανότητα να διαβάζει το μυαλό των θυμάτων του. Κάποιον που μπορεί να διαισθανθεί τι φοβίζει μέχρι θανάτου τα θύματά του. Κάποιον που δεν θα σταματήσει μέχρι να επιτύχει τον διεστραμμένο σκοπό του.

Μυθιστόρημα

A.G. Lombardo

Graffiti Palace

Μετάφραση-επίμετρο: Κάλλια Παπαδάκη

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελ.: 540

Το βιβλίο του πρωτοεµφανιζόµενου στη λογοτεχνία A.G. Lombardo έχει τις ρίζες του στην οµηρική «Οδύσσεια» και τον «Οδυσσέα» του Τζόις, στα εµβληµατικά γκράφιτι και τις ταγκιές (υπογραφές των γκραφιτάδων) που δεσπόζουν στην πόλη του Λος Άντζελες και πρωτοεµφανίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα – αποτελώντας διακριτή γλώσσα επικοινωνίας των συµµοριών, των αποσυνάγωγων και των πενήτων –, καθώς και στις φυλετικές κοινωνικές ταραχές που διήρκεσαν έξι ολόκληρα µερόνυχτα, συντάραξαν και αιµατοκύλισαν το υποβαθµισµένο Γουότς τη δεκαετία του ’60.

Είναι ένα µυθιστόρηµα που εξελίσσεται µέσα σε µια διαρκή εναλλαγή φωτός και σκοταδιού, λευκού και µαύρου. Οι φωτεινές επιγραφές, οι φάροι των περιπολικών, των ασθενοφόρων, των οχηµάτων της πυροσβεστικής αναβοσβήνουν, οι διάτρητοι από σφαίρες φανοστάτες άλλοτε λειτουργούν κι άλλοτε όχι, οι βόµβες µολότοφ εκρήγνυνται µε µια στιγμιαία λάμψη, το ηλιοβασίλεµα λαµπυρίζει αιµάτινο λίγο πριν χαθεί στον µακρινό ορίζοντα, ο καπνός καλύπτει το φως και το σκοτάδι, οι φλόγες µαίνονται, οι µαύροι ξεσηκώνονται ενάντια στους λευκούς και οι λευκοί βιαιοπραγούν κατά των µαύρων, οι τυφλοί βλέπουν και αυτοί που βλέπουν έχουν τυφλωθεί, όλοι και όλα εκπέµπουν ένα επιτακτικό σήµα κινδύνου. Ακόµα και ο χρόνος στο γκέτο ισορροπεί σ’ ένα µεταίχµιο, τα δευτερόλεπτα, οι ώρες, οι εβδοµάδες, τα χρόνια συσσωρεύονται πριν να αναλωθούν σ’ ένα εκρηκτικό Τώρα.

Μυθιστόρημα

Μάνθος Σκαργιώτης

Ουμπούντου

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελ.: 414

Ο Δονάτος Λένης μεγάλωσε στην ελληνική κοινότητα της Νότιας Αφρικής τα χρόνια του απαρτχάιντ. Όταν ενηλικιώθηκε, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ένας συγγενής του βιαζόταν να του κληροδοτήσει ένα αγρόκτημα. Ο Δονάτος, ανυποψίαστος, ξεκινάει να φτιάχνει την τύχη του δουλεύοντας το κτήμα, χωρίς να γνωρίζει ότι η γη του έχει πάνω της την κατάρα μιας όμορφης γυναίκας. Σήμερα, μερικές δεκαετίες μετά, ο Δονάτος έχει γίνει ευυπόληπτο μέλος της τοπικής κοινωνίας και απασχολεί στην αγροτική του επιχείρηση μετανάστες από τη Σομαλία και το Μπαγκλαντές. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν χαρτιά και δουλεύουν σε κακές συνθήκες, αλλά ο Δονάτος προσπαθεί να τους φέρεται με κάποια ανθρωπιά. Μια δυσοίωνη ανακάλυψη στο χώμα ξυπνάει ένστικτα και αδιόρατους φόβους, ενώ δίπλα στο κτήμα μέσα σε τριβόλια και λιθάρια γεννιέται ένας έρωτας, ανάμεσα σ’ έναν δικό μας και μια «ξένη». Το τέλος της αγροτικής σεζόν σημαδεύει η απαγωγή ενός βρέφους στη διπλανή πόλη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιον θα διαλέξει, τελικά, η κατάρα της όμορφης γυναίκας.

Γεγονότα σημερινά και παλιά, δικά μας και ξένα, συνυφαίνονται σε μια συναρπαστική ιστορία με φόντο μια πολυπολιτισμική Ελλάδα, που άλλες φορές δεν έχει μνήμη και άλλες φορές δεν ξεχνάει.