H Ευγενία Δημητροπούλου μιλά στο περιοδικό People του «Έθνους της Κυριακής» για τη σχέση της με τα media, τον σκύλο της με το απίθανο όνομα «Άμλετ» και την καθημερινότητά της ενώ αποκαλύπτει ότι δεν θα συμμετέχει στο «Λόγω Τιμής» όπως αρχικά είχε ακουστεί.

Θα την βρεις Τετάρτη με Κυριακή στο θέατρο Χώρα, στην Κυψέλη, με δύο παραστάσεις: Γυναίκες του Παπαδιαμάντη και Ο Συμβολαιογράφος. Στην τελευταία, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, υποδύεται μια αθώα κοπέλα μεγαλωμένη στην Κεφαλονιά του 19ου αιώνα από έναν συμβολαιογράφο πατέρα (Σταμάτης Φασουλής) και προδομένη από τον έναν και μοναδικό της εραστή (Αλέξανδρος Πέρρος). Τελευταία γράφτηκε ότι θα συμμετάσχει στο νέο καστ του Λόγω Τιμής, που θα προβληθεί προσεχώς από τον ΣΚΑΪ, κάτι που η ίδια διαψεύδει. «Δεν μου έγινε κάποια πρόταση, δεν ξέρω πώς προέκυψε όλο αυτό». Το μόνο που θα κάνει τηλεοπτικά είναι μια μίνι σειρά δεκάλεπτων επεισοδίων, με τίτλο Μαμάδες στο Παγκάκι, η οποία θα προβάλλεται από τη Novalife της NOVA και τα γυρίσματά της έχουν ξεκινήσει ήδη.

Η σχέση με τα media

Είναι η εικόνα του καλού κοριτσιού που βγάζει προς τα έξω, ο χώρος της που θέλει λαμπερές πρωταγωνίστριες με γερό στομάχι να «γεμίζουν» μαρκίζα και ταμείο και στη μέση τα media, που, ως συνήθως, αγαπούν λιγάκι παραπάνω τα κακά παιδιά. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια απαντά: «Εγώ το μόνο που θέλω είναι να ζω τη ζωή μου φυσιολογικά. Με τα πάνω και τα κάτω της. Μακριά από ταμπέλες. Οι φίλοι μου ξέρουν ποια είμαι, όπως ξέρουν και το ιδιαίτερο χιούμορ μου. Με αυτούς είμαι ο εαυτός μου. Τώρα όλα τα άλλα δεν τα καταλαβαίνω πολύ. Δεν μπορώ να βγω στην τηλεόραση και να κάνω τον καραγκιόζη. Γενικά, τα media μου έχουν φερθεί καλά. Νομίζω, όμως, πως κι εγώ διατηρώ μια ειλικρινή στάση απέναντί τους. Έχουν γραφτεί ορισμένες φορές πράγματα που δεν ίσχυαν, αλλά δεν είναι του χαρακτήρα μου να σηκώσω το τηλέφωνο και να παραπονεθώ. Απλά σιωπώ και ίσως κρυφτώ λίγο περισσότερο στο καβούκι μου. Βέβαια, δεν θα σου αρνηθώ ότι με στενοχωρεί να παρουσιάζουν μια εικόνα που δεν είμαι εγώ. Το ποια εικόνα δεν έχει σημασία. Αν την πω, είναι σαν να την τροφοδοτώ. Ευτυχώς, δεν συμβαίνει συχνά».

Οκτώ χρόνια με τον Άμλετ

Όση ώρα μιλάμε, ο Άμλετ την κοιτάζει στα μάτια. Αστειεύομαι λέγοντάς της πως δεν θα βρει πιο πιστό σύντροφο. «Λες να με εγκαταλείψει κι αυτός;» λέει και γουρλώνει τα μάτια δήθεν με έκπληξη. Τον βρήκε αδέσποτο στα Χανιά κατά τη διάρκεια περιοδείας που έκανε πριν από οκτώ χρόνια με τον Αιμίλιο Χειλάκη. Τότε που του μιλούσε ακόμη στον πληθυντικό. «Εντάξει, πλέον είμαστε φίλοι και τον εκτιμώ πολύ, αλλά θυμάμαι τότε, επειδή ήμουν πολύ μικρή και νέα σε όλο αυτό, απευθυνόμουν σε όλους στον πληθυντικό. Δεν σου κρύβω ότι ακόμη μου φαίνεται δύσκολο να αποκαλέσω “συναδέλφους” ανθρώπους που θαυμάζω πολύ». Πιστεύει, δε, ότι το θέατρο είναι ομαδική δουλειά και το παρομοιάζει με «ένα παιχνίδι βόλεϊ που δεν πρέπει να πέσει η μπάλα κάτω».

Τhe girl next door

Στα συν: Τα τελευταία χρόνια μένει στον Βύρωνα, της αρέσουν οι μοναχικές βόλτες, στο σπίτι της υπάρχουν πολλά βιβλία, που «δεν έχω κανένα θέμα να δανείσω σε φίλους». Είναι ενοχική ακόμη και με τις διακοπές της, γιατί «νιώθω ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να κάθεται πολύ χωρίς να δουλεύει». Δεν έχει βάψει ποτέ τα μαλλιά της, αλλά «θα σκεφτόμουν να τα κάνω ακόμη και ξανθά αν μου το ζητούσε ο σκηνοθέτης». Της αρέσει να τσαλακώνεται και φέρνει ως παράδειγμα μια σέξι, ασπρόμαυρη φωτογράφιση που είχε κάνει κάποια χρόνια πριν με βρεγμένα μαλλιά. Αγαπά τους ρόλους των «γυναικών που σπάνε, σκληραίνουν, πονούν». Δεν της έχουν κάνει ποτέ στα σοβαρά κάποιο προξενιό, «μάλλον για να μη με φέρουν σε δύσκολη θέση». Βγαίνει και ξενυχτάει σπάνια. Πιστεύει ότι η διάρκεια είναι αυτό που εύχεται ο κάθε ηθοποιός, αφού «έτσι αποκτάς εμπειρία και χιλιόμετρα», ενώ έχει την εντύπωση ότι έγινε ηθοποιός για να «μπορώ να μπω σε χρονοντούλαπα». Όταν θυμώνει πολύ «τα κάνω όλα λαμπόγυαλο. Και τα λόγια μου κόβουν σαν ξυράφι». Α, και ο Άμλετ είναι πια τόσο γνωστός που στον δρόμο χαιρετούν μόνο αυτόν!