search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 02:31
MENU CLOSE

Νέες εκδόσεις

01.02.2010 04:10

 

Ενάντια στη μέρα / Ήρεμα νερά / Μνήμη της φωτιάς / Η τραγική ιστορία του Άμλετ πρίγκιπα της Δανιμαρκίας / Διεθνής τρομοκρατία

Τόμας Πίντσον

Ενάντια στη μέρα

Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής

Εκδόσεις Καστανιώτη

Σελ. 1.234

Μπροστά σ’ ένα βιβλίο που έχει το μέγεθος τεσσάρων μεγάλων μυθιστορημάτων ο αναγνώστης αισθάνεται αμηχανία. Σε μιαν εποχή που οι ταχύτητες ξεπερνούν… τον ίδιο τον χρόνο, οι 1.234 πυκνοτυπωμένες σελίδες σε βάζουν μπροστά σε μια πρόκληση. Ή το προσπερνώ και κάνω πως δεν κατάλαβα ή ξεχειμωνιάζω με τον Πίντσον. Όποιος διαλέξει τη δεύτερη περίπτωση δεν θα βγει χαμένος, υπό έναν όρο, ότι το «Ενάντια στη μέρα» δεν είναι βιβλίο κατάλληλο για να ξεκινήσει κανείς να διαβάζει το έργο του συγγραφέα. Είναι για «προχωρημένους», με την έννοια ότι αυτοί θα βοηθηθούν να κατανοήσουν πολύ καλύτερα τόσο το ίδιο το βιβλίο όσο και τον υπόλοιπο κόσμο του Πίντσον. Μέσα από δεκάδες πληροφορίες και λεπτομέρειες, οι οποίες θα έφερναν σε δύσκολη θέση και τον πιο επαρκή αναγνώστη, ο συγγραφέας που δεν φωτογραφήθηκε ποτέ, ξεκινά την περιπλάνησή του το 1893 με την Παγκόσμια Έκθεση εκείνης της χρονιάς που έγινε στο Σικάγο. Μέσα από ένα απίθανο ταξίδι στο χρόνο, το δαιδαλώδες αυτό μυθιστόρημα κινείται γεωγραφικά σ’ ένα παγκόσμιο επίπεδο, μέσα από γεγονότα που έλαβαν χώρα στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του επόμενου. Πρόκειται για ένα διάστημα που δεν είναι τυχαία επιλεγμένο, μιας και τότε συνέβησαν γεγονότα τα οποία κυοφόρησαν κοσμοϊστορικές ανατροπές. Γεγονότα που σημάδεψαν τις εξελίξεις, μέσα από επαναστάσεις που επέφεραν πρωτοφανείς κοινωνικές αλλαγές και συνοδεύτηκαν από απίθανες επιστημονικές ανακαλύψεις και καλλιτεχνικές πρωτοπορίες, δίνοντας νέα τροπή στην πορεία της ανθρωπότητας. Σ’ αυτόν τον ιστορικό κόσμο, ο Πίντσον κινείται άνετα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, διευρύνοντάς τον μερικές φορές με τη φαντασία του! Στο χειμαρρώδες αυτό ανάγνωσμα, ο συγγραφέας αναμετριέται με τις κινητήριες δυνάμεις της Ιστορίας.

Μιμή Φιλιππίδη – Θεοχάρη

Ήρεμα νερά

Εκδόσεις Ωκεανίδα

Σελ. 356

Η συγγραφέας και σ’ αυτό το βιβλίο της, όπως και στο προηγούμενο που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Το Ποντίκι», αποδεικνύει περίτρανα ότι μια ιστορία μυστηρίου μπορεί να αναπτυχθεί και στα πιο απρόσμενα μέρη. Στην περίπτωσή μας, όταν δεν υπάρχουν τα υγρά και ομιχλώδη τοπία των απρόσωπων πόλεων με τις φοβερά οργανωμένες μητροπολιτικές αστυνομίες και οι προφανείς αντικειμενικές συνθήκες για να στηθούν πειστικά πολύπλοκα και μυστηριώδη φονικά, χρειάζεται μια ιδιαίτερη πλοκή για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα προκειμένου να φέρεις σε πέρας μια ιστορία μέσα σε περιορισμένους χώρους και συνθήκες. Η Θεοχάρη χρησιμοποιεί και στο νέο της βιβλίο τα ίδια υλικά: το χωριό Γρανίτης, κάπου στο Νομό Δράμας, και έναν αμερικανό κοινωνικό ανθρωπολόγο με την ελληνίδα σύζυγό του, καθώς κι έναν απίθανο αστυνομικό που δεν έχει αντιμετωπίσει παρόμοιο μυστήριο στην ταπεινή περιφέρεια που υπηρετεί. Με αυτή την έννοια τα «Ήρεμα νερά» είναι σαν παραλλαγή πάνω στο ίδιο θέμα, σε σχέση με το πρώτο της βιβλίο. Η αφηγηματική άνεση σε συνδυασμό με τους πολύ πειστικούς διαλόγους δίνει έναν αέρα στην «επαρχιακή» ιστορία που θα τον ζήλευε και το πιο οργανωμένο περιβάλλον αστυνομικής πλοκής. Η Θεοχάρη αλλοιώνει επίσης κατά πολύ την κλασική φιγούρα του αστυνόμου που αναλαμβάνει «υποθέσεις φόνου». Το μυθιστόρημα με προϊδεάζει ότι την επόμενη φορά θα στηθεί μια ιστορία μυστηρίου όπου η συμμετοχή του αστυνόμου-ντεντέκτιβ με τα κλασικά χαρακτηριστικά θα είναι απούσα. Πρόκειται για ένα γοητευτικό ανάγνωσμα, το οποίο πείθει μέσα από τον ρυθμό μιας απλής ιστορίας που «ξέρει καλά να διηγηθεί τα γεγονότα της».

Eduardo Galeano

Μνήμη της φωτιάς

Ι. Η Αρχή

Μετάφραση: Ισμήνη Κανσή

Εκδόσεις Πάπυρος

Σελ. 450

Αν ρωτούσε κανείς έναν σύγχρονο και ενημερωμένο δυτικό πολίτη τι γνωρίζει για την ιστορία της Λατινικής Αμερικής η απάντηση θα περιείχε μια στρατιά γελοίων φανταχτερών, τις περισσότερες φορές εγκάθετων, δικτατορίσκων που βασανίζουν τους γηγενείς «εξωτικούς» πληθυσμούς. Αυτή η μάλλον τραγελαφική εικόνα θα συμπληρωνόταν με τις μελανές σελίδες της ανακάλυψης της ηπείρου από τους πρωτοπόρους θαλασσοπόρους και τις εκεί «εξερευνητικές» και «εκπολιτιστικές» επιχειρήσεις τους… Αμέτρητος ανθρώπινος πόνος, απύθμενη εκμετάλλευση ανθρώπων, ατιμωτικές σελίδες για την ιστορία του ανθρώπινου γένους. Η πρόθεση του Γκαλεάνο ωστόσο δεν είναι η ιστορική αποτίμηση μέσα από την καταγραφή του παρελθόντος. Πρόκειται για μια λογοτεχνική καταβύθιση στο ιστορικό παρελθόν, όπου αναδεικνύεται η μνήμη, το αίσθημα του τόπου και μια σειρά δευτερευόντων χαρακτηριστικών, τα οποία δεν είναι χρήσιμα στην Ιστορία, όσο είναι απαραίτητα για τη λογοτεχνική ανάδειξη ενός θέματος. Και το θέμα του Γκαλεάνο είναι η ίδια η Λατινική Αμερική. Το εγχείρημα αυτό απλώνεται σε τρεις τόμους, εκ των οποίων ο πρώτος με τίτλο «Η Αρχή» ξεκινά από τις προκολομβιανές μέρες και καταλήγει στις αρχές του 18ου αιώνα. Με το ταξίδι του Κολόμβου η Λατινική Αμερική υπέστη έναν βάναυσο αποικισμό, με πρωταγωνιστές τους εκτελεστές της Ιεράς Εξέτασης, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, τους Άγγλους , τους Ολλανδούς, όλους άπληστους κυνηγούς του πλούτου, που βασάνισαν και κατακρεούργησαν τους ιθαγενείς πληθυσμούς. Ένα βιβλίο που χαρίζει στη δραματικά πραγματική Ιστορία φαντασία και ανθρωπιά.

Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Η τραγική ιστορία του Άμλετ πρίγκιπα της Δανιμαρκίας

Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις

Εκδόσεις Τόπος

Σελ 136

Τα μεγάλα έργα θέτουν και μεγάλα διλήμματα, τέτοια που η κάθε εποχή επιχειρεί να δώσει τις δικές της απαντήσεις. Στην ουσία είναι θέματα που δεν ολοκληρώνονται και θέτουν τον άνθρωπο διαχρονικά απέναντι στον εαυτό του και τις δυνάμεις του. Ένα παρόμοιο έργο αποτελεί για το πολιτισμό μας ο «Άμλετ» του Σαίξπηρ, το πασίγνωστο αυτό θεατρικό έργο, στο οποίο ο δημοφιλής πλέον πρωταγωνιστής του έρχεται διαχρονικά αντιμέτωπος με το μέγα ηθικό δίλημμα της απόδοσης της δικαιοσύνης και το πώς είναι σωστό να εφαρμόζεται ο νόμος. Ο Άμλετ διχάζεται ανάμεσα στο δίκαιο και στην εκδίκηση. Το δίλημμα αυτό έχει τεθεί στα περισσότερα μεγάλα έργα της ανθρωπότητας. Απέναντι στην πανίσχυρη συγγένεια του αίματος στέκεται ο νόμος που δεν αναγνωρίζει συγγένεια, αισθήματα, δεσμούς, πάθη και πράξεις παράκρουσης. Είναι ψυχρός σαν το μέταλλο, για να μη λυγίσει απέναντι στα φλογερά συναισθήματα. Έτσι, μέσα από αυτή την ηθική σύγκρουση που πηγάζει από πραγματικά γεγονότα –τη δολοφονία του πατέρα του και την υποχρέωση της εκδίκησης– θα αναρωτηθεί αν αξίζει να ζει κανείς ή να μη ζει σ’ έναν κόσμο διαφθοράς, που την εξουσία τη διαχειρίζονται στο όνομα μιας υπέρτατης αξίας, π.χ. του λαού, διάφοροι σφετεριστές της. Οι παραλληλισμοί με τη σύγχρονη εποχή είναι προφανείς, το αίτημα της δικαιοσύνης διαχρονικό, και ο Άμλετ πάντα επίκαιρος και ανεξάντλητος. Το νέο σε αυτή την έκδοση είναι η τολμηρή μεταφραστική προσέγγιση του Μάτεσι.

Bonanate Luigi

Διεθνής τρομοκρατία

Μετάφραση: Ντίνα Σιδέρη

Επιστημονική επιμέλεια: Θανάσης Βασιλείου

Εκδόσεις Κέδρος

Σελ. 232

Ένα θέμα δραματικά επίκαιρο είναι αυτό της τρομοκρατίας αλλά και της προβληματικής που αυτή έχει δημιουργήσει. Το βιβλίο του ιταλού καθηγητή Bonanate Luigi, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος, ερευνά το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Η θέση που παίρνουμε απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, η οποία δεν αποτελεί σύγχρονο φαινόμενο, είναι καθοριστική για την αντιμετώπισή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στα πιο αποτρόπαια τρομοκρατικά κτυπήματα υπήρχε πάντα μια επιχειρηματολογία που πρόβαλε μια ηθική αιτιολογία. Ακόμα και ο πιο αποτρόπαιος δολοφόνος, καθώς και η πιο ακραία οργάνωση, αισθάνονται την ανάγκη να προβάλλουν ένα –κατά τη γνώμη τους– δίκαιο. Ωστόσο, τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά και περίπλοκα, όπως ακριβώς είναι και οι τρομοκρατικές επιθέσεις. Στο εγχειρίδιο γίνεται λόγος και για τρομοκρατικές υποθέσεις με ελληνικό ενδιαφέρον, όπως στην περίπτωση του Μακεδονικού Ζητήματος στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και για την Κύπρο, όπου η προσέγγιση είναι μονομερής, καθώς αναφέρεται στη δράση του Μακάριου και του Γρίβα, μιας και η Κύπρος στη δεκαετία του 1950 στον αντιαποικιακό της αγώνα προσέφευγε ειρηνικά στους διεθνείς οργανισμούς και στον ΟΗΕ, οι οποίοι την αγνοούσαν επιδεικτικά. Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο στο οποίο καταγράφεται ιστορικά η τρομοκρατία, από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Από τον Χέγκελ ως τον Μαρξ και από τον ορισμό που δίνουν τα αμερικανικά στρατιωτικά εγχειρίδια, η τρομοκρατία αποτελεί εκτός από ένα απεχθές σύμπτωμα της εξουσίας –και όχι των αδυνάτων, όπως εσφαλμένα λογαριάζεται σε πολλές περιπτώσεις– και ένα δυσερμήνευτο στην πολυπλοκότητά του πολιτικό πρόβλημα.

Ξενοφών Μπρουντζάκης [[email protected]]

 

 

 

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15