Το κλίμα πόλωσης και πολιτικής αστάθειας σε Ελλάδα και Ισπανία ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων συγκρίνει η La Repubblica, σημειώνοντας ότι το Mακεδονικό ζήτημα θα επηρεάσει πιθανώς την ψήφο στη Βόρεια Ελλάδα, όπως ίσως το Kαταλανικό στη χώρα της Ιβηρικής.

Η ιταλική εφημερίδα υπογραμμίζει ότι στη χώρα μας το όνομα του βόρειου γείτονα από πολλούς «εκλαμβάνεται ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα και ως κλοπή της Ιστορίας και συμβόλων εθνικής ταυτότητας».

«Η πρόσφατη λύση του προβλήματος -με το όνομα Βόρεια Μακεδονία- είναι βαθιά αντιδημοφιλής. Η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών τον Ιανουάριο πυροδότησε διαδηλώσεις και ώθησε τους ΑΝΕΛ -το εθνικιστικό δεξιό κόμμα- να βάλει τέλος στη συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ», γράφει.

«Στην Ελλάδα σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατήγγειλαν τη Συμφωνία των Πρεσπών ως επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα και τη χρησιμοποίησαν για να αντλήσουν υποστήριξη και να επιτεθούν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι ακόμη σαφές πόσο θα επηρεάσει αυτή η εθνικιστική φλόγα το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά είναι πιθανόν να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις βόρειες περιοχές της χώρας.

Τις τελευταίες εβδομάδες η αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε να στρέψει το επίκεντρο της συζήτησης επικρίνοντας τις ικανότητες του Τσίπρα στην οικονομία και στη διαχείριση του κράτους.

Εν τω μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων που θα αντιμετωπίσει τον νεοφιλελευθερισμό, τον εθνικισμό και την άκρα δεξιά», σημειώνει επίσης η εφημερίδα.

Oι συντάκτριες του άρθρου επισημαίνουν ότι πολλοί αναλυτές θεωρούσαν στη διάρκεια της κρίσης της Ευρωζώνης ξεπερασμένο το χάσμα Αριστεράς – Δεξιάς λόγω του νέου διχασμού μεταξύ των υπέρμαχων και των πολέμιων των προγραμμάτων διάσωσης, στη βάση του οποίου σχημάτισαν κυβερνητική συμμαχία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ.

Αλλά μετά την έξοδο από το μνημόνιο τον περασμένο Αύγουστο και την αποχώρηση των ΑΝΕΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε πάλι να δίνει έμφαση στο χάσμα Αριστεράς – Δεξιάς.

Και καταλήγουν: «Όπως ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, ο Τσίπρας προωθεί μια κοινωνική ατζέντα: αύξησε τον κατώτατο μισθό και έπεισε το Εurogroup να μην επιβάλει νέες περικοπές των συντάξεων, που επρόκειτο να εφαρμοστούν τον Ιανουάριο.

Δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές παραμένει ασαφές πώς θα καταλήξει ο ανταγωνισμός γύρω από τα διάφορα θέματα που επέλεξαν η Αριστερά και η Δεξιά σε Ισπανία και Ελλάδα.

Στο μεταξύ, ωστόσο, το αποτέλεσμα της ισπανικής κάλπης στις 28 Απριλίου, όποιο κι αν είναι αυτό, μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο».