«Ο φόρος τιμής δεν είναι κομματικός, είναι ανθρώπινος και πατριωτικός», ανάφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία της στο Κερατσίνι η Φώφη Γεννήματα. Πρόκειται για μια επισήμανση σημαντική που ανακαλεί το βασικότερο πρόταγμα της πολιτικής, τον ανθρωπισμό και ταυτόχρονα καταγγέλλει την κομματική ειδωλολατρία – που με το μνημείο πεσόντων της ΕΡΤ  ξεπέρασε τα όρια της γελοιότητας. 

Ο Παύλος Φύσσας, λόγω των συγκεκριμένων περιστάσεων, δεν εντάχτηκε στο μαρτυρολογίο της Αριστεράς που αδιαφορεί παντελώς για την ανθρωπιστική διάσταση μιας αποτρόπαιης εγκληματικής ενέργειας -στην περίπτωση μας εναντίον ενός νέου ανθρώπου- και επικεντρώνεται με κυνισμό στην απεχθή κομματική του εκμετάλλευση. 

Η οικογένεια  του Παύλου Φύσσα έμεινε μόνη της να περιμένει με τα χρόνια να βρεθεί κατάλληλη αίθουσα για να δικαστούν οι Ναζί δολοφόνοι του παιδιού της. Έμεινε στην ουρά …να περιμένει την δικαίωση από την πατρίδα, από την αριστερή ευαίσθητη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που στο μεταξύ συγκυβέρνησε και συγκυβερνά με ακροδεξιούς εταίρους και τα ξέφτια τους. 

Τότε το «μέτωπο» εναντίον της ακροδεξιάς το κρατούσαν καβάντζα για να το εμφανίσουν αφού πρώτα ρύθμισαν νομοθετικά για να πέσουν στα μαλακά  οι ανομολόγητοι σύντροφοί τους στην άνω και κάτω πλατεία. Τότε που εμπνέονταν από το κοινό όραμα να κάψουν τη βουλή, να δολοφονήσουν την δημοκρατία. Για αυτό και στα τέσσερα χρόνια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο Παύλος Φύσσας αναμένει την δικαίωσή του ώσπου να  βρεθεί  η …χαμένη τιμή μιας δικαστικής αίθουσας προκειμένου να καθίσουν στο σκαμνί οι εγκληματίες σφαγείς του, που σήμερα  κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι με την πάντα χρήσιμη ψήφο τους για τα δύσκολα! 

Και επειδή ένα πρόβλημα με την μνήμη το έχουμε ως κοινωνία, να θυμίσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που έκανε πράξη την εθνική συμφιλίωση και το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που έπεσε θύμα του νέου εθνικού διχασμού «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» που επανάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ.