search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 04:12
MENU CLOSE

Συν & Πλην

01.02.2010 04:42

– Στον Αιμίλιο Χειλάκη γιατί σκηνοθέτησε τον «Δον Ζουάν» με μια εξωστρέφεια, αφαιρώντας από τον ήρωα τη σκοτεινή πλευρά του, τον φόβο του για τον θάνατο και τη συνδιαλλαγή με την άγνωστη πλευρά του εαυτού του. Εύστοχη η επιλογή του ποιήματος του Κώστα Ουράνη «Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι» στη διασκευή και μελοποίησή του από τα Διάφανα Κρίνα.

ΠΛΗΝ

– Στον Αιμίλιο Χειλάκη γιατί σκηνοθέτησε τον «Δον Ζουάν» με μια εξωστρέφεια, αφαιρώντας από τον ήρωα τη σκοτεινή πλευρά του, τον φόβο του για τον θάνατο και τη συνδιαλλαγή με την άγνωστη πλευρά του εαυτού του. Εύστοχη η επιλογή του ποιήματος του Κώστα Ουράνη «Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι» στη διασκευή και μελοποίησή του από τα Διάφανα Κρίνα.

– «Ένα μοναδικό σόου που ανατρέπει για άλλη μια φορά τα δεδομένα». Έτσι διαφημίζεται το come back της Άννας Βίσση στο Αθηνών Αρένα. Και πραγματικά έπεσε… μέσα. Γιατί το συγκεκριμένο σόου φέρνει τούμπα τα δεδομένα της μίνιμουμ αισθητικής και του καλού γούστου. Τουλάχιστον στο ημίωρο που συνυπάρχουν στη σκηνή η Βίσση με τη Μαριώ. Το κιτς σε όλο του το μεγαλείο. Η Μαριώ με το κομπολόι-φετίχ της και η Βίσση ντυμένη disco girl τραγουδούν ντουέτο «Είμαστε αλάνια», καθισμένες σε καρέκλες τύπου ρεμπετάδικου… Το «Είμαστε άλιεν» μήπως θα ταίριαζε καλύτερα;

– Τη σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική επιμέλεια του σόου της Βίσση υπογράφει η Κριστίν Κρόκος. Ναι, αυτή που είχε σκηνοθετήσει πριν από δύο χρόνια την κωμωδία «Γαμήλιο πάρτι». Αν δεν με απατάει η μνήμη μου, η ελληνοαμερικανίδα σκηνοθέτις είχε έρθει να δουλέψει εδώ με χολιγουντιανά εύσημα. Αυτή κι αν είναι δυσμενής μετάθεση!

– Τελικά ούτε φέτος θα κάνει οικονομικό απολογισμό το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου; Όλοι οι εποπτευόμενοι από το κράτος οργανισμοί δεν υποχρεούνται σε έλεγχο; Σε λίγο, λογικά μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, θα πρέπει να έχουμε την ανακοίνωση για το καινούργιο πρόγραμμα κι ακόμα δεν ξέρουμε τι έγινε τελικά με το περυσινό! Κερδίσαμε; Χάσαμε; Τι; Μήπως χάλασε το κομπιουτεράκι;

– Το χειρότερο κοινό για μια συναυλία: Δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και σελέμπριτι πάσης χρήσεως. Η επίσημη πρεμιέρα της Χαρούλας Αλεξίου τη Δευτέρα στο Παλλάς ήταν «παγωμένη». Πάλευε η τραγουδίστρια, αλλά με τέτοιο κοινό από κάτω… Άχαρη η αποστολή της. Θα πάω σε μια… κανονική συναυλία, με… κανονικό κόσμο από κάτω, για να την ευχαριστηθώ.

– Στη γενικευμένη πλέον μόδα των «ελληνοπρεπέστατων» ονομάτων σε άπταιστη αγγλική στις μαρκίζες και τις διαφημίσεις των τραγουδιστών μας: Sakis, Notis, AR + (Αντώνης Ρέμος) και πάει λέγοντας. Sygxaritiria!

– Ξαναγυρίζει και ο Ανδρέας Μικρούτσικος στα ερτζιανά – κάθε Σαββατοκύριακο στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 97,2. Όσοι έμειναν άνεργοι από το σκουπιδοντενεκέ της τηλεόρασης βρίσκουν καταφύγιο στο ραδιόφωνο.

– Στη βετεράνο ελληνοαμερικανίδα ηθοποιό Ολυμπία Δουκάκη, η οποία, κοτζάμ γυναίκα με παιδιά κι εγγόνια, αποκάλυψε: «Θέλω να μάθω τα πάντα για την Ελλάδα!». Ποιο ήταν το τελευταίο που έμαθε; Ότι «στην Ελλάδα η δημοκρατία έχει ζωή μόνον 36 ετών… Δεν το ’ξερα…». Αθάνατη ομογένεια! Τσολιάδες στις εθνικές εορτές και πέρα βρέχει.

– Στη βετεράνο ελληνίδα ηθοποιό Μιμή Ντενίση, η οποία έφερε στην Ελλάδα, για να διδάξει, λέει, νέους και νέες που σπουδάζουν θέατρο, τη βετεράνο ελληνο-αμερικανίδα ηθοποιό Ολυμπία Δουκάκη. Την άλλη φορά θα καλέσει το πνεύμα του Τέλη Σαββάλα με «τραπεζάκι».

– Στη βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ Μάγια Τσόκλη, διότι ακάθεκτη ταξιδεύει και κάνει εκπομπές, εις βάρος των βουλευτικών της καθηκόντων. Μα γιατί δέχτηκε να πολιτευτεί; «Ενδεχομένως να είναι χρήσιμο για μια Βουλή να συμμετέχει σε αυτήν και ένας άνθρωπος που έχει επισκεφθεί και έχει ζήσει σε όλον τον κόσμο, όπως εγώ», λέει η ίδια. Α, τώρα μάλιστα. Ενδεχομένως!

– Οι Scorpions αποφάσισαν να διαλυθούν. Μικρό το κακό για τη μουσική εν γένει∙ έτσι κι αλλιώς είχαν πολλά χρόνια να βγάλουν ένα αξιοπρεπές τραγούδι. Μεγάλο το κακό για το ελληνικό κοινό, το οποίο ήταν το μοναδικό στη Γη που γέμιζε τις συναυλίες τους. Αλλά ας μην ανησυχεί, μέχρι την οριστική διάλυσή τους μπορεί να περάσουν και δύο φορές από τα μέρη μας…

– Πίκρα και θλίψη. Τα νυχτερινά κέντρα περνούν δύσκολες μέρες ή, μάλλον, νύχτες. Βραδιές ακυρώνονται επειδή… αρρώστησαν καλλιτέχνες (και όχι επειδή ήταν λίγες οι κρατήσεις;), βραδιές Παρασκευής λαμβάνουν χώρα με μόνο τα μπροστινά τραπέζια γεμάτα. Και τα δύσκολα, πιθανότατα, δεν τα έχουμε δει ακόμα..

ΣΥΝ

+ Στην Ελένη Κοκκίδου γιατί σαν «Γυναίκα της Πάτρας» καταθέτει μία από τις μακράν καλύτερες ερμηνείες της σεζόν. Ο λόγος της αθυρόστομος, χειμαρρώδης, με μια πρωτόγνωρη τόλμη. Εστιάζει στις σκοτεινές τραγικές πλευρές της, ξεγυμνωμένη από κάθε συστολή και λύπη, με τρόπο άμεσο και φυσικό.

+ Στις «Τρωάδες» δια χειρός Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για την καθαρότητα της σκηνοθετικής άποψης. Το νόημα του έργου δεν χάθηκε, ως συνήθως, μέσα σε κλάματα και οδυρμούς.

+ Στη Λυδία Κονιόρδου που ενώ την έχουμε συνηθίσει στα μεγάλα θέατρα και την απλωσιά προσαρμόστηκε χωρίς να χάσει το μέγεθος του τραγικού σ’ ένα χώρο μικρό και κλειστό. Το συναίσθημά της, ως φαίνεται, είναι πολύ ισχυρό για να επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες.

+ Όπως έχουμε ήδη γράψει, το «Μέσα στο Δάσος» του Άγγελου Φραντζή προβάλλεται στο τμήμα Spectrum του Φεστιβάλ του Ρότερνταμ που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες, όμως δεν είναι η μόνη ελληνική ταινία που συμμετέχει στο φεστιβάλ. Η δεύτερη μικρού μήκους «Δύση» του Γρηγόρη Ρέντη, τελειόφοιτου σπουδαστή του California Institute of the Arts, γυρισμένη το περασμένο καλοκαίρι στη Ρόδο, προβάλλεται επίσης στο ίδιο τμήμα.

+ Στον Αιμίλιο Χειλάκη για την τόλμη του να σκηνοθετήσει τον μολιερικό «Δον Ζουάν», σε μια παράσταση μοντέρνα στην όψη, που λέει την ιστορία μέσα από αδρές γραμμές. Ο Γιάννης Μπέζος στον ομώνυμο ρόλο απέδωσε τον ήρωα με αμεσότητα, ο Χειλάκης επωμίστηκε τον Σγκαναρέλ ως ο κορυφαίος του «χορού» της κοινωνίας. Ατυχής επιλογή η Αθηνά Μαξίμου στον ρόλο της Ελβίρας.

+ Στον Άγγελο Μέντη για τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης του «Δον Ζουάν» στο Εθνικό. Παιχνιδιάρικα, πολύχρωμα, πρωτότυπα, δυναμικά. Χωρίς αυτά η πλήξη θα ήταν δυσβάσταχτη.

+ Στον Γρηγόρη Βαλτινό γιατί σκηνοθέτησε το «Ψηλά από τη γέφυρα» με αίσθημα και μέτρο, καταφέρνοντας να μεταφέρει στον θεατή καθαρές τις σχέσεις των ηρώων, τους χαρακτήρες και τις συγκρούσεις. Ο ίδιος υποδύθηκε τον Έντι Καρμπόνε αποβάλλοντας τη μανιέρα του, δίνοντας προβάδισμα στο συναίσθημα και στην έντονη ψυχική πάλη του πρωταγωνιστή.

+ Μπορεί το Υπουργείο Πολιτισμού να ανακοίνωσε ότι τον Φεβρουάριο θα έχει έτοιμο το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, όμως οι Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη δήλωσαν ότι τα μέλη τους θα απόσχουν κι από το φεστιβάλ κινηματογράφου ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός ακούγεται διπλά καλό, όχι μόνο γιατί οι άνθρωποι της Ομίχλης συνεχίζουν το ίδιο μαχητικά, αλλά και διότι αν πρέπει να είμαστε απολύτως ειλικρινείς: πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις οι ελληνικές ταινίες στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ δεν αποτελούσαν ποτέ το δυνατότερο σημείο του, αντίθετα συχνά γέμιζαν το πρόγραμμα με τηλεοπτικής λογικής (και χρηματοδότησης) παραγωγές.

+ Στη Μύγα, τον νέο πολυχώρο που άνοιξε πρόσφατα στου Ψυρρή. Πολλά νέα καταστήματα αυτοδιαφημίζονται σαν εναλλακτικά, σε βαθμό που ο όρος έχει χάσει τη σημασία του. Στη Μύγα την ξαναβρίσκει, καθώς είναι μέρος που δεν πας μόνο για να σε δουν οι υπόλοιποι θαμώνες και να δεις εσύ αυτούς. Πας για να δεις αυτά που συμβαίνουν: θέατρο, σινεμά, συναυλίες, εκδηλώσεις, συζητήσεις, εκθέσεις.

+ Στον Στάθη Δρογώση, διότι τα έβαλε με το Τζουράσικ Παρκ του σιναφιού του, έστω κάνοντας μία ευχή: «Να αποσυρθούν από την ελληνική μουσική και το τραγούδι όλοι οι “έντεχνοι” δεινόσαυροι. Υπάρχει ένα κύκλωμα στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο που παίζει όλο τα ίδια και τα ίδια. Και το λέω εγώ που είμαι και ευνοημένος από αυτό το σύστημα».

+ Στον Στέφανο Κατσέλη, σκηνογράφο ταινίας στην οποία η Κάτια Ζυγούλη υποδύεται ένα μοντέλο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, διότι του αξίζει ένα Όσκαρ ειλικρίνειας. Σκάρωσε 30 διαφορετικούς πίνακες με την celebrity πρωταγωνίστρια, για τις ανάγκες του σεναρίου. «Από κάποιο σημείο και μετά, κυριολεκτικά βαρέθηκα να ζωγραφίζω την Κάτια Ζυγούλη», ομολόγησε ο άνθρωπος.

+ Στον λογοτέχνη Γιάννη Μακριδάκη, γιατί εξήγησε απλά για ποιο λόγο ζει και γράφει στη Χίο, τριγυρνώντας σε κάθε χωριό και σε κάθε γωνιά του νησιού του: «Η φύση, οι απλοί άνθρωποι – αυτοί είναι οι λογοτέχνες. Η λογοτεχνία μιλιέται. Μας περιτριγυρίζουν άπειροι λογοτέχνες που δεν έχουν γράψει ποτέ τίποτα και άπειροι συγγραφείς που δεν ξέρουν ν’ ακούνε».

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15