Στο επίσημο περιοδικό του ρωσικού υπουργείου Άμυνας «Armeiski Sbornik» δημοσιεύθηκε άρθρο, το οποίο αναφέρει ότι οι ρώσοι στρατιωτικοί χρησιμοποιούν μεθόδους παραψυχολογίας του πολέμου, με την συνδρομή των οποίων μπορούν να διεισδύουν στην σκέψη του εχθρού όπως και να σπάνε τους κωδικούς προγραμμάτων σε υπολογιστές.

Στο άρθρο του με τίτλο «Υπερστρατιώτης για μελλοντικούς πολέμους» ο συνταγματάρχης Νικολάι Παρασκόφ, περιγράφει τις μεθόδους παραψυχολογίας που κατέχουν οι ρώσοι στρατιωτικοί, ενώ σε μια επισήμανση ισχυρίζεται ότι οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν «πολεμικές μεθόδους παραψυχολογίας» στον πόλεμο της Τσετσενίας.

Ο Παρασκόφ στο άρθρο του γράφει ότι εκείνος που κατέχει τις μεθόδους αυτές μπορεί να ανακρίνει τον αντίπαλο χωρίς να του μιλάει, να τον διαπερνά με την σκέψη του και να καταλαβαίνει τι άνθρωπος είναι ο αιχμάλωτος, ποιες είναι οι δυνατές και αδύναμες πλευρές του, αν μπορεί ή όχι να στρατολογηθεί. Η αξιοπιστία μιας τέτοιας ανάκρισης έχει επιτυχία εκατό τα εκατό, όπως γράφει. Από μια τέτοια ανάκριση ο ανακρινόμενος δεν μπορεί «να ξεφύγει». Παράλληλα όμως υπάρχουν και «τεχνικές που μαθαίνονται για να αντιστέκεται κανείς σε μια τέτοιου είδους ανάκριση, στις οποίες εκπαιδεύονται οι άνδρες των ειδικών δυνάμεων σε περίπτωση που πιαστούν αιχμάλωτοι, υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι της χώρας ή ανώτατα στελέχη μεγάλων βιομηχανικών μονάδων η τραπεζών με σκοπό να είναι σε θέση να διαφυλάξουν κρατικά ή εμπορικά μυστικά».

Τέτοιου είδους τεχνικές, γράφει ο Παρασκόφ βοηθούν τους στρατιωτικούς να μάθουν ξένες γλώσσες, να θεραπευθούν σε πολεμικές συνθήκες, να εντοπίσουν ενέδρες, αποθήκες και μυστικές κρύπτες του εχθρού. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι οι ρώσοι στρατιωτικοί έμαθαν την τηλεπάθεια εκπαιδεύοντας δελφίνια.

Αξιολογώντας το περιεχόμενο του άρθρου στο επίσημο περιοδικό του υπουργείου Άμυνας, ο διευθυντής του τμήματος αναλύσεων του περιοδικού «Soldati Rossii» ( Στρατιώτες της Ρωσίας) Ανατόλι Ματβιιτσούκ δήλωσε στην εφημερίδα RBK ότι η στρατιωτική παραψυχολογία «δεν συνιστά κάτι φανταστικό» αλλά «εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο μελέτης».

Ο Ματβιιτσούκ λέει ότι η στρατιωτική παραψυχολογία αναπτύχθηκε στις δεκαετίες 1960-1980 και πως την μεθοδολογία της ανέπτυξε η Ακαδημία Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης σε μια προσπάθεια να ανακαλυφθούν κάποια σπάνια χαρίσματα του ανθρώπου. Επισημαίνει μάλιστα ότι τότε υπό την καθοδήγηση του γενικού επιτελείου των Ενόπλων δυνάμεων της ΕΣΣΔ δραστηριοποιούνταν σ’ αυτόν τον τομέα ομάδα εμπειρογνωμόνων. Οι μελέτες εκείνης της περιόδου, συνεχίζει ο Ματβιιτσούκ, υπάρχουν μέχρι σήμερα και γίνονται προσπάθειες να ενεργοποιηθούν εκ νέου, και πως οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Αφγανιστάν και του Βιετνάμ.

Ωστόσο διαφορετική είναι η άποψη που έχει ο πρόεδρος της επιτροπής καταπολέμησης της ψευδοεπιστήμης και μέλος του προεδρείου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Γιεβγκένι Αλεξαντρόφ, ο οποίος δήλωσε στην εφημερίδα RBK ότι «η στρατιωτική παραψυχολογία» είναι μια επινόηση και έχει αναγνωρισθεί ως ψευδοεπιστήμη.

«Τέτοιου είδους εργασίες (που περιγράφουν την στρατιωτική παραψυχολογία) όντως υπήρχαν αλλά ήσαν μυστικές. Και τώρα βλέπουν το φώς της δημοσιότητας» λέει ο Αλεξαντρόφ προσθέτοντας ότι «όπως σε πολλές χώρες, τέτοιου είδους έρευνες έχουν χαρακτηρισθεί ψευδοεπιστημονικές και όλα αυτά είναι μια απόλυτη ανοησία». «Καμία παραψυχολογία γενικά δεν υπάρχει, όλα αυτά είναι παραμύθια. Όλες οι συζητήσεις για μετάδοση της σκέψης εξ αποστάσεως δεν έχουν επιστημονική τεκμηρίωση, δεν υπάρχει ούτε ένα καταγεγραμμένο περιστατικό αυτού του είδους, είναι απλώς αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο» προσθέτει ο Αλεξαντρόφ, επισημαίνοντας ότι «αυτός είναι ένας τρόπος για να αποσπάσουν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό». Παράλληλα αναφέρει ότι «στην Ρωσία τέθηκε τέλος σε όλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν διαλύθηκε η υπ αριθμόν 10003 στρατιωτική μονάδα, η οποία ασχολούνταν μεταξύ άλλων με τέτοιου είδους ψευδοεπιστημονικά φαινόμενα για στρατιωτικούς σκοπούς».