Το μήνυμα πως «τώρα είναι η ιστορική στιγμή όπου η διεθνής κοινότητα πρέπει να ορθώσει το ανάστημά της και να περισώσει το μόνο σχέδιο για την επίτευξη μιας ειρηνικής συμφωνίας, δηλαδή τη Λύση των Δύο Κρατών, προστατεύοντας με αυτή την κίνηση τον παλαιστινιακό λαό που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και αποτρέποντας άλλη μια ιστορικών διαστάσεων καταστροφή», στέλνει ο επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Τουμπάσι.

Μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τις σχέσεις Ελλάδας και Παλαιστίνης, ο Μαρουάν Τουμπάσι έκανε λόγο για ιστορικούς δεσμούς και επισήμανε πως η χώρα μας ανέκαθεν στήριζε το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα, σύμφωνα με τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και δήλωσε ικανοποιημένος από τις διμερείς συμφωνίες και τα μνημόνια συνεργασίας. «Πρόσφατα προωθήσαμε τη συμφωνία πολιτικών διαβουλεύσεων κατά τη διάρκεια συνεδριάσεων που έλαβαν χώρα τόσο στην Αθήνα όσο και στη Ραμάλα, καθώς και κατά τη διάρκεια της κοινής Ελληνο- Παλαιστινιακής Υπουργικής Επιτροπής , η οποία έλαβε χώρα για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 2018 και η οποία συνοδεύτηκε από την ανταλλαγή επίσημων επισκέψεων του Προέδρου Αμπάς και του πρωθυπουργού Τσίπρα στην Παλαιστίνη και την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια» επισήμανε.

Ο Παλαιστίνιος πρέσβης μιλά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και για το ρόλο της Ευρώπης αλλά και της διεθνούς κοινότητας στην επίλυση του Παλαιστινιακού και απαντά στο ερώτημα αν θεωρεί ρεαλιστική την ειρηνική συνύπαρξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων.

Ακολουθεί η συνέντευξη του επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Τουμπάσι:

Μπορείτε να περιγράψετε το πλέγμα των διμερών σχέσεων Ελλάδας- Παλαιστίνης;

Η Ελλάδα έχει ιστορικούς δεσμούς φιλίας και αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό. Ανέκαθεν ήταν η πολιτική της Ελλάδας να στηρίξει το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα, σύμφωνα με τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τα γραφεία της Παλαιστινιακής αντιπροσωπείας εγκαινιάστηκαν εδώ στην Αθήνα το 1982, αμέσως μετά την ιστορική επίσκεψη του εκλιπόντος Προέδρου μας Γιασέρ Αραφάτ στην Ελλάδα μετά την αναγκαστική εκδίωξή του από τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς από το Λίβανο. Οι σχέσεις μεταξύ των εκλιπόντων πια ηγετών μας, Ανδρέα Παπανδρέου και Γιασέρ Αραφάτ κατέστησαν πλέον αδελφικές. Η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο με βάση τις σταθερές απόψεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης καθώς και όλων των πολιτικών κομμάτων που υποστήριξαν τη λύση των δυο κρατών στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, με το ομόφωνο ψήφισμα του ελληνικού Κοινοβουλίου τον Δεκέμβριο του 2015 στη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου μας στην Ελλάδα. Όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και του κράτους της Παλαιστίνης, είμαστε ικανοποιημένοι καθώς διμερείς συμφωνίες και μνημόνια συνεργασίας υπεγράφησαν στις αρχές του 1990 σε διάφορους οικονομικούς τομείς μεταξύ Παλαιστίνης και Ελλάδας. Πρόσφατα προωθήσαμε τη συμφωνία πολιτικών διαβουλεύσεων κατά τη διάρκεια συνεδριάσεων που έλαβαν χώρα τόσο στην Αθήνα όσο και στη Ραμάλα, καθώς και κατά τη διάρκεια της κοινής Ελληνο- Παλαιστινιακής Υπουργικής Επιτροπής , η οποία έλαβε χώρα για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 2018 και η οποία συνοδεύτηκε από την ανταλλαγή επίσημων επισκέψεων του Προέδρου Αμπάς και του Πρωθυπουργού Τσίπρα στην Παλαιστίνη και την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Πώς εξελίσσεται η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή; Σε ποιο σημείο είμαστε σήμερα; Είστε αισιόδοξος για την εξεύρεση λύσης;

Τελευταία δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των συμφωνιών του Όσλο μεταξύ της ΟΑΠ και του Ισραήλ, όπου και τα δύο μέρη συμφώνησαν στην Ίδρυση της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα για μια μεταβατική περίοδο 5 ετών, η οποία θα ακολουθείτο από διαπραγματεύσεις για ζητήματα όπως: οι πρόσφυγες, η Ιερουσαλήμ, το νερό και τα σύνορα. Όσον αφορά την ίδρυση ενός παλαιστινιακού ανεξάρτητου κράτους, η ΟΑΠ δέχθηκε εκείνη την εποχή έναν άδικο συμβιβασμό και συμφώνησε στην εγκαθίδρυση του κράτους μας μόνο στο 22% της συνολικής ιστορικής γης της Παλαιστίνης και προχώρησε στην αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Ωστόσο, αυτό που εισπράξαμε εκ μέρους του Ισραήλ ήταν η άρνηση αναγνώρισης του Κράτους της Παλαιστίνης, η επέκταση της κατοχής και η ενίσχυση του έργου μαζικών αποικιακών οικισμών. Οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν όταν οι Iσραηλινοί ακροδεξιοί εξτρεμιστές δολοφόνησαν τον πρωθυπουργό τους Ισαάκ Ραμπίν το 1999 και στη συνέχεια ακολούθησε η δηλητηρίαση του εκλιπόντος ηγέτη μας Γιασέρ Αραφάτ το 2004. Έκτοτε, οι ισραηλινές δεξιές κυβερνήσεις συνεχίζουν την επέκταση των αποικιακών τους σχεδίων εποικισμού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και αρνούνται να εφαρμόσουν όλα όσα συμφωνήθηκαν στο Όσλο. Κατά τη γνώμη μου, δεν διαφαίνεται στο εγγύς μέλλον μια πολιτική λύση, εφόσον οι δεξιοί, εθνικιστές, εξτρεμιστές και φονταμενταλιστές στο Ισραήλ ελέγχουν την ισραηλινή κυβέρνηση και εφαρμόζουν αποικιακές πολιτικές που υποστηρίζονται από την προκατειλημμένη ακροδεξιά διοίκηση των ΗΠΑ η οποία προσπαθεί να επιβάλλει το λεγόμενο «Deal of the Century (Συμφωνία του Αιώνα) που θα αποκαλυφθεί σε όλη του τη δόξα μετά τις ισραηλινές εκλογές σε δύο εβδομάδες» όπως δήλωσε ο Ντόναλντ Τραμπ, όταν πιθανώς θα έχει έχει εκλεγεί ο Νετανιάχου.

Ένα σχέδιο το οποίο εμείς οι Παλαιστίνιοι καθώς και όλες οι άλλες αραβικές χώρες απορρίπτουμε, καθώς δεν λαμβάνεται υπόψη η Διεθνής νομιμότητα, οι αποφάσεις του ΟΗΕ και η Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία. Έχει καταστεί σαφές ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ενδιαφέρεται να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο στην επίτευξη ειρήνης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Η ειρήνη που οραματίζεται στη Μέση Ανατολή δεν έχει χώρο για την Παλαιστίνη. Αψηφώντας τους κανόνες της Διεθνούς κυριαρχίας, όπως έδειξε παραδίδοντας στο Ισραήλ τα Υψίπεδα Γκολάν τα οποία δεν του ανήκουν και χθες επικρίθηκε με βαρύτατους χαρακτηρισμούς από 14 κράτη μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι ικανότητες επίτευξης ειρήνης του Τραμπ -θεωρητικά τουλάχιστον- περιορίζονται μόνο από τη φαντασία του. Όλα αυτά είναι σημάδια μιας διοίκησης σε αποσύνθεση, τέλος εποχής, καθώς είμαι βέβαιος ότι ο δημοκρατικός κόσμος θα σταθεί ενωμένος απέναντι σε τέτοια φαινόμενα και πολιτικές. Η κυβέρνηση τού Κράτους της Παλαιστίνης έχει υπογράψει περισσότερες από 105 διεθνείς συνθήκες τιμώντας και εκπληρώνοντας τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις της έναντι στη διεθνή κοινότητα. Είμαστε πλέον μέλη περισσότερων από 20 διεθνών οργανώσεων και από τον περασμένο μήνα το Κράτος της Παλαιστίνης προεδρεύει στην ομάδα UN77 και Κίνας. Μέχρι σήμερα 136 χώρες σε σύνολο 193 έχουν προχωρήσει στην επίσημη αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης. Αναμένουμε και από τις υπόλοιπες χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας να πράξουν αντίστοιχα σε αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή όπου η Ισραηλινή και Αμερικάνικη προπαγάνδα δεν έχουν προηγούμενο. Τώρα είναι η ιστορική στιγμή όπου η Διεθνής Κοινότητα πρέπει να ορθώσει το ανάστημά της και να περισώσει το μόνο σχέδιο για την επίτευξη μιας ειρηνικής συμφωνίας δηλαδή τη Λύση των Δύο Κρατών, προστατεύοντας με αυτή την κίνηση τον Παλαιστινιακό λαό που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και αποτρέποντας άλλη μια ιστορικών διαστάσεων καταστροφή (Nakba). Η ιστορία αλλάζει συνεχώς και πιστεύω ότι η βούληση του λαού για δημοκρατία θα κυριαρχήσει και πάλι. Παραμένω πάντα αισιόδοξος άνθρωπος όταν συλλογίζομαι το μέλλον και είμαι σίγουρος πως θα τερματιστεί αυτή η ιστορική αδικία πιστεύοντας ακράδαντα στην ελευθερία, την ειρήνη, την αξιοπρέπεια και την αναγκαιότητα να ζήσουμε όπως όλοι οι άνθρωποι σε αυτή τη γη.

Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάθε συμφέρον για την ειρηνική επίλυση του Ισραηλινο-Παλαιστινιακού ζητήματος βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεδομένης της γειτνίασής της με την περιοχή. Ωστόσο τα κράτη- μέλη της ΕΕ γνωρίζουν καλά τις παραβιάσεις του Ισραήλ στα κατεχόμενα εδάφη του Κράτους της Παλαιστίνης και ιδιαίτερα στην Ιερουσαλήμ. Ως εκ τούτου, έχει ζωτική σημασία τα κράτη της ΕΕ να επανεξετάσουν τη στρατηγική τους συνεργασία με το Ισραήλ -συμπεριλαμβανομένης της αναθεώρησης του άρθρου 2 του μνημονίου συνεργασίας που υπέγραψαν η ΕΕ και το Ισραήλ. Όπως επίσης θα πρέπει να επανεξετάσουν τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις που πραγματοποιούνται σε συνεργασία με έναν στρατό που διαπράττει καθημερινά εγκλήματα πολέμου καθώς παραμένει μια κατοχική δύναμη που παραβιάζει όλους τους ευρωπαϊκούς νόμους και όλες τις αρχές της Ιδρυτικής της Διακήρυξης, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις δημοκρατικές αρχές, το διεθνές δίκαιο, τα οποία παραμένουν αδιαπραγμάτευτες δεσμεύσεις της ΕΕ. Επιπλέον, τα κράτη της ΕΕ γνωρίζουν πολύ καλά την παράνομη δραστηριότητα διεθνών εταιρειών εντός των ισραηλινών παράνομων οικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και επίσης σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επανεξετάσουν τη στρατηγική συνεργασία τους με το Ισραήλ. Αναφορικά με το θέμα αυτό μας εξέπληξε το σοβαρό ζήτημα που έχει ανακύψει με την συμμετοχή (υποβολή προσφοράς) των δύο ελληνικών εταιρειών ΣΤΑΣΥ και ΓΕΚ- ΤΕΡΝΑ στον διαγωνισμό των ισραηλινών αρχών για την κατασκευή γραμμής τραμ που θα συνδέει την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ με αρκετούς παράνομους οικισμούς.

Κατανοούμε την γεωστρατηγική σημασία που μπορεί να έχουν κάποιες συνεργασίες όπως για παράδειγμα η κατασκευή του αγωγού East Med, όμως θεωρούμε πως η ελληνική κυβέρνηση θα παραμείνει σταθερή στις εκπεφρασμένες της θέσεις και δεν θα επιτρέψει σε ελληνικές εταιρείες να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους έργα που παραβιάζουν σαφέστατα το διεθνές δίκαιο, τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και το συμβουλευτικό ψήφισμα της ΕΕ. Είμαστε αισιόδοξοι πως η ελληνική κυβέρνηση θα αποφύγει τυχόν τραυματισμούς που θα προκαλούσαν τέτοιες ενέργειες. Θα ήθελα να σημειώσω ότι κανένα οικονομικό όφελος ή άλλη υπόσχεση δεν μπορεί να αντισταθμίσει την συνεργασία με το Ισραήλ, ένα κράτος που παραβιάζει τα κυρίαρχα σύνορα μιας γειτονικής χώρας, το Διεθνές Δίκαιο και Συμβάσεις.

Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ πρέπει να προωθήσει τις στρατηγικές της σχέσεις και διάλογο με το Κράτος της Παλαιστίνης, ιδίως μετά τη θετική ψήφο των κρατών μελών της για την αποδοχή της Παλαιστίνης ως μη κράτους μέλους του ΟΗΕ το 2012. Η ΕΕ είναι ένα από τα μέλη της Τετραμερούς που αναμένουμε να διαδραματίσει έναν πολύ πιο ενεργό, ανεξάρτητο και απελευθερωμένο ρόλο από την μεροληπτική και παράνομη πολιτική των ΗΠΑ. Το 1948 έλαβε χώρα η καταστροφή (Nakba) η οποία κατέληξε σε 800.000 Παλαιστίνιους (57% του συνολικού τότε πληθυσμού) εκτοπισμένους από την πατρίδα τους, την κατεδάφιση περισσότερων από 470 χωριών από τις σιωνιστικές οργανώσεις και ακολούθως η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ μονομερώς, παραβιάζοντας το ψήφισμα 181 του Συμβουλίου Ασφαλείας σύμφωνα με το οποίο η διχοτόμηση του εδάφους της ιστορικής Παλαιστίνης θα πρέπει να παράγει δύο ξεχωριστά κράτη. Είναι πια καιρός τα κράτη- μέλη της ΕΕ να προχωρήσουν στην αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά της. Από την άποψη αυτή, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την τελική δήλωση της συνόδου κορυφής της ΕΕ- Συνδέσμου Αραβικών Κρατών που έλαβε χώρα πριν μερικές εβδομάδες στο Σαρμ Ελ-Σέιχ στην Αίγυπτο, η οποία επιβεβαίωσε την λύση των δύο κρατών στα σύνορα του 1967 καθώς και η δήλωση του πρωθυπουργού Τσίπρα στην οποία υποστήριξε τη λύση των δυο κρατών στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους, την αποκατάσταση των διατάξεων της UNRWA δηλώνοντας σαφώς ότι το Ισραήλ με τους 273 παράνομους αποικιακούς οικισμούς και τις 650.000 εποίκων του παραβιάζει κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο και τη Συνθήκη της Γενεύης. Η διεθνής κοινότητα έχει σαφείς νομικές και ηθικές υποχρεώσεις έναντι της κατάστασης στην Παλαιστίνη και θα πρέπει να απαιτήσει την άμεση παύση όλων αυτών των μέτρων που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και το ιστορικό status quo. Αναμένουμε τη διεθνή κοινότητα να προστατεύσει την ακεραιότητα του Διεθνούς Δικαίου διασφαλίζοντας ότι το Ισραήλ δεν θα αντιμετωπίζεται πια ως ένα κράτος υπεράνω νόμων και κανόνων και να στηρίξει τα αναφαίρετα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού όπως αυτά επιβεβαιώνονται από το Διεθνές Δίκαιο, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το Διεθνές Δικαστήριο.

Είναι ρεαλιστική η ειρηνική συνύπαρξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων με βάση τα σύνορα του 1967;

Η Λύση των Δύο Κρατών που βασίζεται στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Κράτους της Παλαιστίνης είναι ο πυρήνας της επίλυσης της Ισραηλινο-Παλαιστινιακής σύγκρουσης που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, την ΕΕ και την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία. Το όραμά μας για την επίτευξη και διασφάλιση της ειρήνης εξέφρασε ο Πρόεδρός μας Μαχμούντ Αμπάς στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Φεβρουάριο του 2018 και μπορεί να επιτευχθεί με ειρηνικές διαπραγματεύσεις και αμοιβαίες παραχωρήσεις υπό την αιγίδα της διεθνούς κοινότητας, όπου οι ΗΠΑ δεν θα είναι πλέον ο μόνος διαμεσολαβητής λόγω των μεροληπτικών και παράνομων πρόσφατων αποφάσεών τους σχετικά με την Ιερουσαλήμ και της UNRWA. Ένα ζωτικό και ακόμη σε εκκρεμότητα ζήτημα είναι η επιδίωξη μιας βιώσιμης και δίκαιης συμφωνίας όσον αφορά τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες και εκτοπισμένους του 1948, βάσει του ψηφίσματος 194 του ΟΗΕ. Οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά μαζί σε δυο ξεχωριστά κράτη στα σύνορα του 1967 με την προϋπόθεση ότι η εθνική κυριαρχία και των δύο κρατών είναι ξεκάθαρη και ότι η εξτρεμιστική σιωνιστική ιδεολογία παύει να υφίσταται.

Πώς θα σχολιάζετε την επιχειρούμενη εξίσωση και ταύτιση του αντισημιτισμού με τον αντισιωνισμό;

Ο αντισημιτισμός είναι φανατισμός που στρέφεται κατά όλων των σημιτών (Αράβων, Χριστιανών Αράβων και Μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής, Κανανιτών, κάποιον Αιθιόπων, Αραμαίων καθώς και Ιουδαίων). Ο αντισιωνισμός αντιτίθεται στην πολιτική ιδεολογία του σιωνισμού, ενός κινήματος που επιμένει σε όλες τις πολιτικές του εκφάνσεις στην προτεραιοποίηση των δικαιωμάτων των Εβραίων σε μια πατρίδα εις βάρος των Παλαιστινίων που ζούσαν ήδη εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων. Αυτό έγινε σαφέστερο το περασμένο καλοκαίρι, όταν το ισραηλινό κοινοβούλιο (Knesset) ψήφισε ένα νόμο που ορίζει το Ισραήλ ως το κράτος -έθνος του εβραϊκού λαού και μόνο αυτού. Ο νόμος διατρανώνει ότι όλοι οι Εβραίοι, ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν καμία σχέση με το Ισραήλ, απολαμβάνουν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης εκεί όπου το στερούνται όλοι οι Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένου του 20% του ισραηλινού πληθυσμού που είναι Παλαιστίνιοι και επισήμως πολίτες.

Με άλλα λόγια, ο ρατσιστικός αυτός νόμος δημιουργεί ένα καθεστώς δυο ταχυτήτων στο Ισραήλ -καθώς και στα κατεχόμενα εδάφη- βασισμένο σε ένα σύστημα εθνοθρησκευτικής κατάταξης το οποίο παρέχει σε όλους τους Εβραίους ανώτερα δικαιώματα έναντι όλων των Παλαιστινίων. Η πρωτοφανής και απαράδεκτη δήλωση του Νετανιάχου συμπυκνώνει τα προαναφερθέντα, «Το Ισραήλ δεν είναι κράτος για όλους τους πολίτες του. Το Ισραήλ είναι το έθνος-κράτος των Εβραίων και μόνο εκείνων».

Η κριτική στην ισραηλινή πολιτική τρόμου, εθνοκάθαρσης, εκτοπισμού, μαζικών συλλήψεων και απαρτχάιντ, ακόμη και από ισραηλινές ομάδες και ανθρωπιστικές οργανώσεις, δεν είναι επίθεση στον Ιουδαϊσμό- μια θρησκεία που σεβόμαστε όπως και κάθε άλλη και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη αντισημιτισμού ρατσισμού, ακριβώς γιατί με τον ίδιο τρόπο επικρίνουμε την ISIS και άλλες ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, καθώς και την τωρινή διοίκηση του Τραμπ στις ΗΠΑ. Η παλαιστινιακή και αραβική απόρριψη του σιωνισμού δεν είναι θέμα εθνοτικής, θρησκευτικής ή κοινωνικής εχθρότητας προς τους Εβραίους, αλλά απόρριψη του αποικιακού εποικισμού της χώρας τους. Θα ήθελα να τονίσω την πεποίθησή μου ότι ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, το μίσος, η βία ή ο εκφοβισμός με στόχο μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων λόγω της εθνικότητας, της φυλής ή της θρησκείας τους, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού, αποτελούν μια αυξανόμενη και σοβαρή απειλή για ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα και πρέπει να αντιμετωπιστούν και να καταπολεμηθούν. Θα ήθελα να καταδικάσω έντονα τον πρόσφατο βανδαλισμό των εβραϊκών νεκροταφείων που έλαβαν χώρα εδώ στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη αλλά και στη Γαλλία καθώς και βανδαλισμούς ναών και τζαμιών, ιερών τόπων λατρείας που έλαβαν χώρα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη από ισραηλινές ομάδες εξτρεμιστών. Όμως ας μην συγχέουμε ανόμοια πράγματα, η κριτική στις ισραηλινές πολιτικές και η αλληλεγγύη προς τους Παλαιστινίους δεν είναι αντισημιτισμός και όσοι συμπαρίστανται με τους ανθρώπους μας (πολιτικοί, ακτιβιστές, καλλιτέχνες, ανθρωπιστικές οργανώσεις και κινήματα, συμπεριλαμβανομένων εβραϊκών οργανώσεων) δεν έχουν λόγο να απολογούνται για τις βασικές θέσεις αρχής τους.