Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης είχε προσφάτως αποφασίσει, ύστερα από σοβαρό επιχειρησιακό σχεδιασμό, τη μεταφορά της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών (32 ΤΑΞΠΝ) από τον Βόλο στην Αττική, ώστε να είναι ευχερέστερη η ταχεία αντίδραση του συγκεκριμένου σώματος αν και όταν αυτό χρειαστεί.

Ωστόσο η μεταφορά αυτή «σκάλωσε» εξαιτίας αντιδράσεων από κατοίκους και επαγγελματίες του Βόλου, οι οποίοι θεώρησαν ότι η πόλη θα έπεφτε θύμα οικονομικού… μαρασμού – ο φόβος για απώλεια των εσόδων από τις προμήθειες για τις ανάγκες του στρατοπέδου, αλλά και την εκτός αυτού κατανάλωση των φαντάρων ήταν το μεγάλο ζήτημα που πυροδότησε τις αντιδράσεις.

Μάλιστα χθες το απόγευμα έγινε μεγάλη κινητοποίηση στον Βόλο, αλλά και εκδήλωση του τοπικού Εμπορικού Συλλόγου, στο πλάισιο των οποίων τοπικοί παράγοντες καταφέρονταν κατά της κυβέρνησης για την απόφαση αυτήν του υπουργού Άμυνας.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι αντιδράσεις ξεσηκώθηκαν παρότι ο υπουργός, ιδιαίτερα έμπειρος στρατιωτικός ο ίδιος και γνώστης τέτοιων «ευαίσθητων» παραμέτρων, είχε φροντίσει ώστε να μεταφερθούν στον Βόλο άλλες στρατιωτικές μονάδες, οι οποίες θα λειτουργούσαν κατά τρόπο οικονομικά ισοδύναμο για την τοπική κοινωνία.

Μπροστά στην ένταση, η οποία «μύριζε» αδιέξοδο, και προκειμένου να μην χειροτερέψουν τα πράγματα, ο Αποστολάκης – λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν τις αντιδράσεις – αποφάσισε την αναστολή της μεταφοράς της 32ης ΤΑΞΠΝ από το στρατόπεδο «Γεωργούλα» της Νέας Ιωνίας Βόλου στον Αυλώνα, κατόπιν μάλιστα ενημέρωσης και εισήγησης προς το Μέγαρο Μαξίμου, με σκοπό να δοθεί επαρκής χρόνος για τον επανασχεδιασμό.

Αυτή η εξέλιξη πάντως δημιουργεί έναν εύλογο προβληματισμό:

1. Προφανώς η οικονομική ζωή μιας περιοχής είναι ένα απολύτως σοβαρό ζήτημα, λόγω και της σοβούσας κρίσης.

2. Προφανώς ο στρατός οφείλει – και αυτός – να λαμβάνει υπ’ όψιν το όποιο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα και να συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής των κατοίκων μιας περιοχής.

3. Προφανώς ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, πολύπειρος γνώστης τέτοιου είδους ιδιαιτεροτήτων, ορθώς ανέστειλε την απόφασή του σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό.

Ωστόσο είναι επίσης αλήθεια ότι:

1. Ακριβώς επειδή ο Αποστολάκης ήταν, πριν γίνει υπουργός, όχι μόνο έμπειρος αλλά και ικανότατος στρατιωτικός (ναύαρχος), ο οποίος έφτασε έως την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, δεν είναι δυνατόν οι όποιοι έμποροι και άλλοι τοπικοί παράγοντες να αμφισβητούν επιχειρησιακές αποφάσεις, πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος ο υπουργός έχει φροντίσει για το οικονομικό (τους) ισοδύναμο.

2. Κατά τον ίδιο τρόπο και με το ίδιο σκεπτικό οι διάφοροι τοπικοί (πολιτικοί και… μικροπολιτικοί) παρατρεχάμενοι δεν είναι δυνατόν να υποδαυλίζουν αντιδράσεις ή / και να τις ανέχονται όταν πρόκειται για ζητήματα που αφορούν την άμυνα της χώρας.

3. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε – για πολλοστή φορά – ότι η κατάσταση ασφαλείας στη γειτονιά μας κρέμεται από μια κλωστή λόγω της ανεξέλεγκτης επιθετικότητας της Τουρκίας. Άρα και η Ελλάδα οφείλει να αναπροσαρμόζει σχεδιασμούς, και μάλιστα ταχύτατα, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.

4. Δεν μπορεί κοινωνικές παθογένειες παλαιότερων εποχών – «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε» – να αναπαράγονται με τόση υπερβολή ώστε η εθνική άμυνα να τοποθετείται χαμηλότερα από τα μικροσυμφέροντα διαφόρων τοπικών παραγόντων. Πόσω μάλλον όταν έχουν ήδη προβλεφθεί μέτρα ώστε να μην ζημιωθούν καν!

5. Δεν γίνεται η όποια αναστολή επιβεβλημένων επιχειρησιακών μέτρων – ακόμη κι αν έγινε προς χάριν της κοινωνικής ηρεμίας – να μετατραπεί σε αδράνεια, ειδικά αυτήν την πολύ δύσκολη και εθνικά ευαίσθητη εποχή.

Συνεπώς, χωρίς πολλά λόγια:

● Η απόφαση του υπουργού πρέπει να εφαρμοστεί, και μάλιστα το ταχύτερο.

● Η πολιτική ηγεσία – σε επίπεδο υπουργείου και κυβέρνησης – οφείλει να καταστήσει εμπράκτως σαφές στην κοινωνία του Βόλου ότι η απόφαση αυτή δεν θα της επιφέρει κάποιο πλήγμα.

● Η τοπική κοινωνία οφείλει να αντιληφθεί ότι οφείλει να δει το γενικότερο καλό, ιδιαίτερα όταν στην πραγματικότητα τα συμφέροντά της δεν θίγονται.

● Ούτε η αναίτια ανασφάλεια της κοινωνίας ούτε η αμηχανία της πολιτικής ηγεσίας ούτε οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες παραγόντων της αντιπολίτευσης είναι δυνατόν να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά με την εθνική άμυνα.

Ας σοβαρευτούμε έστω και τώρα, αφού – υποθέτουμε πως… – όλοι συμφωνούμε ότι αυτή η περίοδος είναι μια από τις πιο ρευστές που έχει ζήσει η γειτονιά μας εδώ και δεκαετίες και ότι, προφανώς, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα και να προετοιμαζόμαστε αναλόγως των κινδύνων…