ΠΑΣΟΚ και Δέος! Με μεγάλη προσοχή παρακολούθησα τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του τηλεγυρολόγου υπουργού Προστασίας του Πολίτη (οργουελιανή αδεία). Ο σύντροφος Χρυσοχοΐδης επιτέλους αποκάλυψε τον οχετό της εγκληματικό τητας που τόσο έντεχνα κρύβουν οι τρομοκράται κάτω απ’ τον μαυροκόκκινο μανδύα που φορούν.

ΠΑΣΟΚ και Δέος! Με μεγάλη προσοχή παρακολούθησα τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του τηλεγυρολόγου υπουργού Προστασίας του Πολίτη (οργουελιανή αδεία). Ο σύντροφος Χρυσοχοΐδης επιτέλους αποκάλυψε τον οχετό της εγκληματικό τητας που τόσο έντεχνα κρύβουν οι τρομοκράται κάτω απ’ τον μαυροκόκκινο μανδύα που φορούν.

Ως ακάματος ιστοριοδίφης και δημοσιοτσα νακογλείφτης έκανα μια βουτιά στον βούρκο της παράδοσης ανταρσίας του λαϊκού πολιτισμού και κομίζω στον υπουργό μας νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις! Η διασύνδεση πολιτικού και ποινικού εγκλήματος, λοιπόν, δεν είναι καινούργιο φρούτο στη μαρτυρική πατρίδα μας. Ήδη, πριν απ’ το 1821 κοινοί κλέφτες πραγματοποιούσαν ποινικά κολά σιμες πράξεις εναντίον της νομίμου οθωμανικής εξουσίας, αναγκάζοντας τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ να απευθυνθεί, με τη μνημειώδη του «Πατρική Διδασκαλία», στους πνευματικούς ταγούς του Έθνους μας:

«Άγιοι Πατέρες Γρηγορείτε! Με το κακοποιό και τα αποστατικά πνεύματα που ξεσηκώνουν τους ραγιάδες, ενάντια στην κραταιά και αήττητη βασι λεία της ελέω Θεού Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κινδυνεύουμε να χάσουμε την εύνοια του αφέντη Σουλτάνου μας».

Με την πάροδο των ετών το οργανωμένο έγκλη μα των κλεφτών εκσυγχρόνιζε τις μεθόδους του, δημιουργώντας «επαναστατικό ταμείο» για να χρηματοδοτεί τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον της νομίμου κυβερνήσεως. Ληστείες, απαγωγές, εκβιασμοί κι άλλες έκνομες ενέργειες γέμιζαν τον «επαναστατικό» κορβανά:

«Εβγήκε ο Νάννος στα βουνά, ψηλά στα κορφο βούνια, κλεφτόπουλα εμάζωνε, παιδιά και παλλη κάρια. Τα μάζωξε, τα σύναξε, τα ’καμε τρεις χιλιάδες κι ολημερίς τα δίδαχνε, κι ολημερίς τα λέγει: Ακού στε παλληκάρια μου κι εσείς παιδιά δικά μου, δε θέ λω κλέφτες για τραγιά, κλέφτες για τα κριάρια, μόν’ θέλω κλέφτες για σπαθί, κλέφτες για το ντουφέκι, τριών μερών περπατηριά να πάρουμε μια νύχτα, να πάμε να πατήσουμε της Νικολούς τα σπίτια, οπόχει τ’ άσπρα τα πολλά και τ’ ασημένια πιάτα – Καλώς το Γιάννη πόρχεται, καλώς τα παλληκάρια – Παράδες θέλουν τα παιδιά, φλουριά τα παλληκάρια».

Όπως είναι φανερό απ’ το παραπάνω κλέφτικο άσμα, στο στόχαστρο των αδίστακτων κλεφτών δεν έμπαιναν μονάχα οι νόμιμες οθωμανικές αρχές, αλλά και απλοί μεροκαματιάρηδες γαιοκτήμονες ελληνικής καταγωγής. Η τυφλή βία των μηδενιστών κλεφτών ξέσπασε ακόμα και σε εργαζόμενους ιε ρείς της γενιάς των εφτακοσίων γροσιών, όπως μας ιστορεί το παρακάτω δημοτικό τραγούδι:

«Τι ’ν’ το κακό που γένεται τούτο το καλοκαίρι· τρία χωριά μας κλαίγονται, τρία κεφαλοχώρια, μας κλαίγεται κι ένας παπάς από τον Άγιο Πέτρο. Τι του ’καμα του κερατά και κλαίγεται από μένα. Μήνα τα βόδια του ’σφαξα, μήνα τα πρόβατά του; Τη μια νύ φη φίλησα, τες δυο του θυγατέρες, το ’να παιδί του σκότωσα, τ’ άλλο το πήρα σκλάβο, και πεντακόσι αδυο φλουριά για ξαγορά του πήρα. Όλα λουφέ τα μοίρασα, λουφέ στα παλληκάρια, κι ατός μου δεν εκράτησα τίποτε για τ’ εμένα».

Μέσα στην εκδικητική τους μανία οι ασεβείς τρομοκράτες δεν δίσταζαν να απειλούν με εμπρη σμούς ακόμα και μοναστήρια. Η άνανδρη βία τους (γιατί όπως είπε και η Σώτη «η βία είναι το κατα φύγιο των δειλών») ξεσπούσε κι εναντίον ιερών θεσμών:

«Βαστάτε τούρκοι τ’ άλογα, λιγού να ξανασάνου, να χαιρετήσουν τα βουνά, τα πρώτα μου λημέρια, ν’ αφήσου διάτα τα πιδγιά, διάτα τουν Λιπινιώτη, φουτχιά να βάλει στ’ Άγραφα στου μέγα μοναστήρι, για να καεί κι η ηγούμενους μ’ όλους τους καλο γοίρους, που παν κι μι προυδώσανε στους σκυλο Αρβανίτις. Με πήραν και μι πάιναν, στα Γιάννινα με πάνουν, στα Γιάννινα και στου πασιά, στη φυλακή μι βάνουν».

Η κλέφτικη μαφία, όμως, δεν στράφηκε μονάχα εναντίον της νομίμου εξουσίας και των φιλήσυχων ραγιάδων, αλλά προχώρησε και σε εσωτερικές εκ καθαρίσεις. Έτσι, όταν ένας καπετάνιος εξέφρασε την επιθυμία του να εγκαταλείψει την τρομοκρα τική και εγκληματική του δράση για να παντρευτεί μια «κοντούλα», τα μέλη της τρομοκρατικής του οργάνωσης εκτέλεσαν συμβόλαιο θανάτου εναντί ον του:

«Τρεις ντουφεκιές τον δώσανε, τες τρεις φαρμα κωμένες. Βαρείτε τον τον κερατά, βαρείτε τον τον πούστη. Από μας πήρε τα φλουριά να παντρευτεί τη ρούσα· η ρούσα είναι πιστολιά και το σπαθί κο ντούλα».

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κλέφτες και πολιτικές οργανώσεις (όπως η Φιλική Εταιρεία, που χάιδευε τ’ αυτιά των φουστανελοφόρων) απο τελούσαν συγκοινωνούντα δοχεία. Ταυτόχρονα ερευνάται και το ενδεχόμενο διεθνών διασυνδέ σεων με τρομοκράτες του εξωτερικού, όπως οι χαϊντούκοι και οι ζεϊμπέκηδες. Αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να έχει σχηματιστεί μια Διεθνής του Τρόμου, που με την εγκληματική της δράση προκαλεί την ευρύ τατη κοινωνική ανασφάλεια.

Παρά την αιματοκυλισμένη τους ιστορία, οι κλέ φτες βρήκαν απήχηση ακόμα και σε επιστήμονες, όπως τον μαρξιστή ιστορικό Χομπσμπάουμ, που ιδεολογικοποιώντας την εγκληματική τους δράση τη χαρακτήριζε ως «κοινωνική ληστεία» και «πρω τόλεια επανάσταση». Ακόμα και άνθρωποι των τεχνών γοητεύθηκαν απ’ τις ποινικές σειρήνες, σαν τον Κωστή Παλαμά: «Μπαλκανικοί αδερφοποιοί, χορεύετε τον πυρρίχιο χορό παλληκαρίσια, τον χορό τον χαϊντούκο και τον κλέφτη και σύρτε τον χορό με την αράδα».

Η συνεργασία ποινικών και πολιτικών συνεχίστη κε ακόμα και με τον ΕΛΑΣ το 1941, που με την προ βοκατόρικη δράση του έδινε το άλλοθι στη γερμα νική καταστολή και αποπροσανατόλιζε τις λαϊκές μάζες απ’ τα πραγματικά τους προβλήματα. Ταυ τόχρονα οι προβοκάτορες ελασίτες δημιούργησαν το άβατο των ελληνικών βουνών, ένα κράτος εν κράτει στο οποίο δεν τολμούσαν να πατήσουν οι νόμιμες αρχές της χώρας.

Κάπως έτσι, λοιπόν, απ’ το 1821 ώς τις ημέρες μας ποινικοί και «αντιεξουσιαστές» εγκληματίες συμπράττουν σε έργο θεοστυγές, μιαρό κι ανίερο, θέλοντας να διαταράξουν την άνεση και ησυχία των πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας των οθωμανογερμανοαγγλοαμερικανοτσολιάδων. Με τις υγείες σας, πολυχρονεμένε μου Βοναπάρτη.

Ο ανανήψας και μεταμεληθείς

αναρχοκομμουνιστοληστοσυμμορίτης

ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ