«Ανακατευόμουν πάντα εκεί που δεν με αφορούσε», η μαύρη σοπράνο και ακτιβίστρια Μπάρμπαρα Χέντριξ, επίτιμη καλεσμένη του Printemps de Bourges, διηγείται από πού πηγάζει η στράτευσή της σε σκοπούς, από τον αγώνα κατά του ρατσισμού μέχρι την ένθερμη προάσπιση της Ευρώπης.

Γυναίκα των μαχών, η Χέντριξ μετείχε την Τετάρτη και την Πέμπτη σε δύο στρογγυλές τράπεζες των “Ευρωπαίων”, το κεντρικό θέμα αυτού του 43ου μουσικού φεστιβάλ, που εξετάζουν θέματα όπως η μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης και η εκπαίδευση.

Ουδέποτε είχε πρόβλημα να πάρει τον λόγο η 70χρονη καλλιτέχνις, γεννημένη στις ΗΠΑ, της οποίας το “πνεύμα προσήλωσης σε διάφορους σκοπούς αρχίζει από την παιδική της ηλικία”.

“Είχα πατέρα πάστορα και δεν δίσταζα να του πω ότι δεν συμφωνούσα πάντα με ορισμένα πράγματα που εκείνος υποστήριζε. Για παράδειγμα θεωρούσα ότι δεν ήταν πολύ χριστιανικό να απαγορεύεται σε μερικές γυναίκες να κάθονται εδώ ή εκεί, γιατί δεν ήταν παντρεμένες και είχαν πολλά παιδιά”, είπε.

“Όταν ήμουν 20 χρονών, δεν συμφωνούσα σε τίποτα, στη θρησκεία, στο σεξ, στην πολιτική. Αλλά τελικά, ο πατέρας μου κι εγώ ξαναβρεθήκαμε αργότερα, όταν συνειδητοποίησα πόσο πολύ πρέπει να ήταν δύσκολο γι’ αυτόν, εκείνη την περίοδο των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ, να είναι άνθρωπος της εκκλησίας”, συνέχισε η Μπάρμπαρα Χέντριξ.

“Ουδέποτε είδα τον πατέρα μου να μην φορά ένα λευκό πουκάμισο που άλλωστε εγώ σιδέρωνα. Και ωστόσο στον δρόμο ο πρώτος λευκός παλικαράς που θα συναντούσε μπροστά του, θα του φερόταν σαν να ήταν ένα αδύναμο αγόρι. Δεν έλεγε τίποτα στο σπίτι. Εγώ τα έμαθα πολύ αργότερα”, διηγείται.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ