Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Άλλη μια καλή ταινία στην μακροσκελή πλέον κινηματογραφική διαδρομή του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Αισθησιασμός, νουάρ πινελιές, έξυπνα σαρκαστικά σχόλια, η ουτοπία του έρωτα, και η πνιγηρή σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Άλλη μια καλή ταινία στην μακροσκελή πλέον κινηματογραφική διαδρομή του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Αισθησιασμός, νουάρ πινελιές, έξυπνα σαρκαστικά σχόλια, η ουτοπία του έρωτα, και η πνιγηρή σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος.

Πρωταγωνιστούν: Μαρκέλα Γιαννάτου, Γιάννης Στάνκογλου, Νικήτας Τσακίρογλου, Δημήτρης Πιατάς, Μπέτυ Βαλάση.

Η γοητευτική Μαργαρίτα, αεροσυνοδός στο επάγγελμα, βλέπει τη ζωή της να «εξατμίζεται» ανάμεσα στα επαγγελματικά ταξίδια της και στην κενή, δίχως νόημα ζωή της. Η μητέρα της πέθανε πριν καλά καλά τη γνωρίσει και ο πατέρας της είναι κατάκοιτος. Όταν εκείνος πεθαίνει, η Μαργαρίτα αποφασίζει να κάνει μια καινούργια αρχή. Αρχίζει λοιπόν οδοιπορικό στη Βόρεια Ελλάδα για να ανακαλύψει τα ίχνη ενός πρώην εραστή της. Όμως η μοίρα θα της παίξει παράξενα και οδυνηρά παιχνίδια. Πιστός στο ετήσιο κινηματογραφικό ραντεβού του, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, αποφασίζει να μας προσφέρει ακόμη μια ταινία, που βασίζεται και αυτή σε μυθιστόρημα. Πρόκειται για το ομότιτλο βιβλίο της Μαρίας Πάουελ, η οποία καταγράφει τις υπαρξιακές και άλλες ανησυχίες μιας πανέμορφης αεροσυνοδού. Ο Παναγιωτόπουλος, από τους ελάχιστους εναπομείναντες της «παλιάς» γενιάς των Ελλήνων σκηνοθετών, φαίνεται πως κατέχει την αλχημιστική λίθο του εκσυγχρονισμού και του επίκαιρου υπαρξιακού προβληματισμού. Είναι από τους σκηνοθέτες που ξέρει να αφουγκράζεται, αλλά και να φιλτράρει μέσα από τη δική του εντελώς ιδιαίτερη ματιά τα ήθη και τους προβληματισμούς που κυριαρχούν στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Πράγματι, είναι υποδειγματικός ο τρόπος που σκιτσάρει την κεντρική ηρωίδα του, η οποία μοιάζει παγιδευμένη στα προσωπικά και ερωτικά της αδιέξοδα. Ο τόνος της αφήγησης – ένα μίγμα νουάρ ατμόσφαιρας και δραματικής κωμωδίας – είναι πάντα εύστοχος και φροντισμένος σε όλες τις δραματουργικές λεπτομέρειες, ειρωνικός και σαρκαστικός εκεί που χρειάζεται. Το στοιχείο που κυριαρχεί, όμως, σε τούτη την ταινία είναι ο αισθησιασμός. Και η Μαρκέλα Γιαννάτου προσφέρεται πλήρως. Και μάλιστα χωρίς υποχωρήσεις στην υποκριτική της υπόσταση. Με αυτά τα δεδομένα και με «κερδισμένο» το γόνιμο υπαρξιακό υπόστρωμα της ιστορίας – με βασική παράμετρο τον βασανιστικό τους έρωτα – η ταινία ξετυλίγεται άνετα χωρίς να κουράζει λεπτό και με τα αναγκαστικά για το είδος κλισέ σε πλήρη έλεγχο. Που σημαίνει πως δεν ενοχλούν καθόλου. Καλές, σχεδόν απολαυστικές όλες οι ερμηνείες. Γνωστό πως ο Παναγιωτόπουλος ξέρει να αποσπά από τους ηθοποιούς του αυτά ακριβώς που χρειάζεται.