Ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε για πρώτη φορά. Το 2012 που έχασε από το Σαμαρά, δεν ήταν ήττα. Δεν περίμενε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο ίδιος τότε να είναι Αξιωματική Αντιπολίτευση. Κέρδισε το 2014 στις Ευρωεκλογές, κέρδισε το 2015 Ιανουάριο και Σεπτέμβριο αλλά και το δημοψήφισμα που μεσολάβησε. 

Ακόμα και ο Μπάρακ Ομπάμα όταν τον είχε συστήσει στη σύζυγο του, Μισέλ, της είχε πει: «Είναι αυτός που έχει κερδίσει όλες τις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα». Ο Αλέξης Τσίπρας πίστεψε ότι μπορεί να κερδίσει όποια αναμέτρηση ήθελε. Αλλά δεν ήταν έτσι. Και δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που ηττάται. 

Τώρα το στοίχημα που έχει ο Πρωθυπουργός είναι να συγκρατήσει όλες τους τις δυνάμεις και να μην δει τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνεται. Από τη χθεσινή εικόνα των αποτελεσμάτων κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται καθώς κρατά δυνάμεις με το τρίτο Κίνημα Αλλαγής να βρίσκεται πολύ πίσω. Ο Αλ. Τσίπρας πλήρωσε ακριβά κάποιες στρατηγικές του επιλογές. Προκλητικές προεκλογικές παροχές, Πολακισμός αλλά και η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο – όσο και αν δεν το περίμενε – καθόρισαν το αποτέλεσμα των Εκλογών. 

Υπήρξε μία υπεροψία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο δε συνάδει με τα ήθη της Αριστεράς αλλά ήταν στα όρια του προκλητικού. Είναι αυτό που επεσήμανε και ο Νίκος Φίλης σε συνέντευξή του τη Δευτέρα: «Το ζήτημα του ύφους της εξουσίας. Ορισμένες συμπεριφορές δημιούργησαν μια απόσταση των πολιτών από τη διακυβέρνηση». Ισχυρές καθεστωτικές συμπεριφορές όχι μόνο από κυβερνητικά στελέχη, αλλά ακόμη και από αντιαισθητικούς γυρολόγους, παρατρεχάμενους.  

Πέραν αυτών η κυβέρνηση έκανε μία φορολογική επιδρομή στη μεσαία τάξη, η οποία κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε τα προηγούμενα χρόνια των Μνημονίων αλλά κορυφώθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κόστισε επίσης και το άνοιγμα στον Κεντροαριστερό χώρο με καμένα στελέχη που «όπου και αν πάτησαν δεν φύτρωσε χόρτο». «Γέφυρες» και «Προοδευτική Συμμαχία» με ανθρώπους που δεν είχαν κανένα μα κανένα αντίκρισμα στην κοινωνία. 

Ένας ακόμα ισχυρός λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε είναι το γεγονός ότι συναγελάστηκε και έκατσε στο ίδιο τραπέζι με τους ισχυρούς της αστικής τάξη της χώρας. Όχι από την απέναντι πλευρά αλλά από την ίδια μεριά του τραπεζιού. 

Ο Πρωθυπουργός έπεσε θύμα των αναλυτών του που του έλεγαν για μικρότερη διαφορά, δεν άκουσε τα μπαρουτοκαπνισμένα κομματικά στελέχη που τον «γαργάλισαν» για πρόωρες εθνικές εκλογές νωρίτερα και συνετρίβη. 

Το μόνο καλό για τον ίδιο είναι αυτό που αναφέρθηκε και παραπάνω. Ότι δηλαδή παραμένει η μεγάλη δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ίσως – αν και δεν σκέφτονται έτσι τα κόμματα που χάνουν σταδιακά την εξουσία –  η ήττα λειτουργήσει ως κινητήριος μοχλός για αναστοχασμό, για αλλαγή ύφους, ήθους αλλά και κατάθεσης σαφούς πολιτικής πρότασης για το αύριο της χώρας εν όψει και της προεκλογικής περιόδου που ξεκίνησε από την Κυριακή το βράδυ, με τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα.