Επτά χρόνια διήρκησε η παρουσία των νεοναζί στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν είναι καθόλου λίγα. Όπως σχολιάστηκε, οι νέοι που είναι σήμερα 18 ετών πολιτικοποιήθηκαν με δεδομένη την παρουσία των χρυσαυγιτών στη Βουλή. Αλλά, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Δεν ήταν βέβαια ίδια όλη η περίοδος της κοινοβουλευτικής παρουσίας των νεοναζί. Οι πρώτοι μήνες ήταν μήνες τρόμου: Διαδοχικές επιθέσεις σε μετανάστες, αντιφασίστες και προοδευτικούς πολίτες με την εμφανή τότε αδιαφορία (στην καλύτερη περίπτωση) της ΕΛΑΣ, δραματική μετατόπιση της ατζέντας προς τα ακροδεξιά, μόνιμο «στασίδι» σε τηλεοπτικά «παράθυρα» και ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Όλα τότε είχαν ξεκινήσει με το περίφημο «εγέρθουτου» (μία χρυσαυγίτικη εκδοχή του παραγγέλματος «εγέρθιτι»), που απευθυνόταν στους δημοσιογράφους που βρίσκονταν στα γραφεία της νεοναζιστικής οργάνωσης για να καλύψουν τις δηλώσεις του «φύρερ». Είχε προηγηθεί άλλωστε η επίθεση, σε ζωντανή μετάδοση, του Κασιδιάρη στην Λιάνα Κανέλλη, στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του ΑΝΤ1.

Μέσα σε έναν χρόνο η Χρυσή Αυγή είχε πραγματοποιήσει σειρά επιθέσεων, πολλές φορές με σοβαρότατους τραυματισμούς. Είχε δολοφονήσει τον Σαχζάτ Λουκμάν. Είχε πραγματοποιήσει δολοφονική επίθεση στα μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου και του ΠΑΜΕ. Στις 18 Σεπτεμβρίου, με μία οργανωμένη επιχείρηση, ο χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιάς δολοφόνησε τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα.

Και τότε άρχισε η αντίστροφή μέτρηση: Χιλιάδες ανθρώπων βρέθηκαν στους δρόμους τις αμέσως επόμενες ημέρες, αποφασισμένοι να βάλουν τέλος στην δολοφονική δράση και το «ακαταδίωκτο» που απολάμβανε η Χρυσή Αυγή. Είχε ξεκινήσει να «ξηλώνεται το πουλόβερ» της νεοναζιστικής οργάνωσης. Ακολούθησαν οι συλλήψεις και οι διώξεις σε κορυφαία στελέχη της, λίγες ημέρες αργότερα. Παράλληλα δεκάδες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις «σάρωναν» την χώρα, παίρνοντας πίσω τον δημόσιο χώρο από τους νεοναζί.

Έτσι, τα επόμενα χρόνια η Χρυσή Αυγή τα πέρασε «εν υπνώσει»: Οι οργανωμένες επιθέσεις είχαν πλέον σταματήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως σποραδικά δεν σημειώνονταν χτυπήματα, κάποιες φορές δολοφονικά, από τους νεοναζί. Όμως η «δαμόκλειος σπάθη» της εν εξελίξει Δίκης και η δράση του αντιφασιστικού κινήματος είχαν οδηγήσει σε δραστικό περιορισμό των επιθέσεων. Η διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης, η Δίκη και το καταρρακωμένο γόητρο της «αήττητης» Χρυσής Αυγής, με τα τρομακτικά Τάγματα Εφόδου, δημιούργησαν εσωτερικές έριδες: Αποχωρήσεις στελεχών με καταγγελίες (και… κλάματα), αποδιάρθρωση πυρήνων και τοπικών οργανώσεων, κλείσιμο γραφείων. Η κατάσταση αυτή εκφράστηκε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο στις απολογίες των νεοναζί, που ξεκίνησαν πριν μερικές εβδομάδες, με τα απίστευτα αλληλοκαρφώματα και «απεταξάμην».

Στις 7 Ιουλίου έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος. Μετά από 7 χρόνια, οι νεοναζί βρέθηκαν εκτός κοινοβουλίου. Όπως σημειώνει το jailgoldendawn.com, αυτό σημαίνει ότι τα πρωτοκλασάτα στελέχη της οργάνωσης θα απολογηθούν χωρίς να έχουν πια βουλευτική ιδιότητα, ενώ κλείνει οριστικά η στρόφιγγα της κρατικής χρηματοδότησης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι εκλείπει το φαινόμενο του νεοναζισμού-φασισμού. Αλλά ο κύκλος που άνοιξε με τους τρομαχτικούς πανηγυρισμούς των νεοναζί το καλοκαίρι του 2012 και τα «εγέρθουτου», κλείνει με κατήφεια, στο σκοτάδι, έτσι όπως πρέπει.