Πήραν ένα διεθνές σκάνδαλο, αυτό της Novartis, αποδυνάμωσαν την πραγματική του διάσταση (πρόκειται κυρίως για ιατρικό σκάνδαλο) στρέφοντας αλλού το ενδιαφέρον, και το διασκεύασαν ανεβάζοντάς το στην εσωτερική πολιτική σκηνή προκειμένου να καταστρέψουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Στους πρωταγωνιστές υπήρξαν ευφάνταστοι, δεν διάλεξαν από το σωρό: έστησαν στον τοίχο δυο πρώην πρωθυπουργούς και έναν αντιπρόεδρο κυβέρνησης, τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας και τον Έλληνα επίτροπο στην ΕΕ μαζί με μετρικούς πρώην υπουργούς…

Το μενού θα το σέρβιραν σε κρύο πιάτο για να έχουν όλο τον διαθέσιμο χρόνο μέχρι τις εκλογές να το προσφέρουν στην εκλογική τους πελατεία ξαναζεσταμένο. Ένα μενού ανθρωποθυσιών. Έχοντας μια κυβερνητική θητεία καταστροφική, ασυνάρτητη, αναξιόπιστη, αντιθεσμική, το μόνο πολιτικό «επιχείρημα» που τους έμενε ήταν να δημιουργήσουν ένα κλίμα απαξίωσης μέσα από την ένσταση της σκανδαλολογίας εμπλέκοντας κορυφαία στελέχη του πολιτικού συστήματος.

Η νεοσταλινική Αριστερά είναι προβλέψιμη: την απουσία πολιτικής πρότασης την μετατρέπουν σε σκανδαλολογία. Με τη διαφορά πως στην προκειμένη περίπτωση είχαμε να κάνουμε με ανίκανους ερασιτέχνες συνωμότες. Έστησαν μια κραυγαλέα σκευωρία παγιδευμένοι από την καθεστωτική τους αντίληψη. Δηλαδή, αγνόησαν και υποτίμησαν την δημοκρατία χάριν της οποίας ήρθαν την εξουσία.

Ο σύμμαχός τους από την (σκληρή) Δεξιά (συνεργασίες που ξεχνούν στην Κουμουνδούρου), ο Παπαγγελόπουλος, πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, ανέλαβε σύμφωνα με το κατηγορητήριο των εμπλεκομένων την βρώμικη δουλειά. Μπροστά στο Μέγαρο Μαξίμου, κορυφαίο σύμβολο της δημοκρατίας, εκεί όπου στεγάζεται το πρωθυπουργικό γραφείο, ο Παπαγγελόπουλος δεν μάσησε τα λόγια του χαρακτηρίζοντας το σκάνδαλο Novartis ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» – προφανώς με τις ευλογίες του πρωθυπουργού, καθώς δεν ενέπλεκαν στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» τον περιπτερά ή τον μανάβη της γειτονιάς αλλά την ελίτ του πολιτικού μας συστήματος. Εξ άλλου την φράση αυτή επανέλαβε πολλές φορές μετ’ επιτάσεως και ο ίδιος ο κύριος Τσίπρας στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας. Άρα πολιτικά εμπλεκόμενος στην υπόθεση Novartis είναι και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός.

Όσο κι αν η συνήθης γελοία ρητορική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προδιέθετε κάθε εχέφρονα πολίτη να σκεφτεί ότι το πιθανότερο ήταν να πρόκειται για μια ακόμα συριζαϊκή πομφόλυγα, αυτό το «από συστάσεως του ελληνικού κράτους» προβλημάτισε. Κανείς δεν μπορεί και δεν αντέχει ψυχολογικά να δεχτεί ότι μια κυβέρνηση είναι δυνατόν να λειτουργεί τόσο τυχοδιωκτικά. Ήδη, γνωρίζουμε πλέον ότι από τις δέκα υποθέσεις μπήκαν στο αρχείο με μεγάλη και νομικά ελεγχόμενη καθυστέρηση οι οχτώ, αφού πρώτα κατάφεραν να δημιουργήσουν το κλίμα του ζόφου εκείνου με το οποίο τρέφεται ο ολοκληρωτισμός.

Με μια σειρά δικαστικών και πολιτικών πρωτοφανών πραξικοπημάτων, μέσα σε ένα κλίμα εκβιασμών που θύμιζε λατινοαμερικάνικες μαφίες, με εκβιαζόμενους δικαστικούς λειτουργούς και κουκουλοφόρους μάρτυρες, προσπάθησαν για άλλη μια φορά να δυναμιτίσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν τα κατάφεραν! Η υπόθεση που οι ίδιοι επινόησαν, εξύφαναν και υλοποίησαν, στρέφεται εναντίον τους. Σήμερα, ο γκεμπελικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, αντί απαντήσεων για την σκευωρία που επεχείρησαν να στήσουν εναντίον κορυφαίων πολιτικών προσώπων δίχως κατηγορίες, κραυγάζει άναρθρα κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει: «δηλαδή δεν υπήρξε σκάνδαλο Novartis; Υπερασπίζεστε τη Novartis;»

Η δημοκρατία και οι θεσμοί τής μεταπολίτευσης άντεξαν. Το αφήγημα της κακιάς Δεξιάς που συντηρεί ως κόρην οφθαλμού η αριστερή προπαγάνδα και από στο οποίο εξαρτούσε την ύπαρξή της, δεν κόβει πια εισιτήρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποκάλυψη όλης της σκευωρίας, όσο κι αν εκλιπαρεί τους φιλελευθέρους γερμανοτσολιάδες μενουμευρωπαίους να του χαρίσουν ένα ηρωικό δράμα διώξεων και κατατρεγμού, θα αντιμετωπίσει τις πράξεις του, δίχως πιστοποιητικά διώξεων, θύματα, απώλειες και θυσιαστήρια!…