Οι επαναλαμβανόμενες περίοδοι φτώχειας κατά την ενήλικη ζωή ενός ανθρώπου επιταχύνουν αισθητά τη διαδικασία της γήρανσης, προκαλώντας νωρίτερα τους συνεπαγόμενους κινδύνους

Ο τρόπος ζωής και το περιβάλλον είναι παράγοντες που επηρεάζουν σημαντικά το πότε και το πώς γερνάμε. Σημαντικό, όμως, στοιχείο είναι και η οικονομική κατάσταση.

Τώρα, λοιπόν, ερευνητές από το Κέντρο Υγιούς Γήρανσης και το Τμήμα Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης βρήκαν ότι τέσσερα ή περισσότερα χρόνια με εισόδημα χαμηλότερο από το όριο της φτώχειας κατά την ενήλικη ζωή, μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές στο πότε το σώμα ξεκινά να δείχνει σημάδια γήρανσης.

Για να μάθουν περισσότερα σχετικά με το ζήτημα αυτό, οι ερευνητές εξέτασαν 5.500 μεσήλικους, χρησιμοποιώντας διάφορους δείκτες γήρανσης: τη σωματική ικανότητα, τη γνωστική λειτουργία και το επίπεδο της φλεγμονής. Στη συνέχεια τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με το εισόδημα των συμμετεχόντων σε διάστημα 22 ετών πριν τη μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο European Journal of Ageing.

Έτσι οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχει μια σημαντική σχέση μεταξύ των οικονομικών δυσκολιών και της πρόωρης γήρανσης.

«Η πρόωρη γήρανση σημαίνει αυτόματα περισσότερες θεραπείες σε νεότερη ηλικία, πράγμα που συνιστά βάρος τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για την κοινωνία. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η κακή οικονομική κατάσταση αποτελεί ισχυρό παράγοντα πρόβλεψης της πρόωρης γήρανσης και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να αποτρέψουμε τέτοιου είδους προβλήματα . Πολλοί άνθρωποι δεν βιώνουν αισθητά μειωμένη σωματική ικανότητα μέχρι να φτάσουν σε μεγάλη ηλικία, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν ότι το σώμα τους έχει ξεκινήσει να γερνά πρόωρα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει μέριμνα για προληπτικά μέτρα, τουλάχιστον πριν να είναι αρκετά αργά», δηλώνει η Rikke Lund, συγγραφέας της μελέτης.

Η φτώχεια επηρεάζει τη δύναμη λαβής και τη μνήμη
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν τόσο σε σωματικά όσο και σε γνωστικά τεστ, κατά τα οποία οι ερευνητές μέτρησαν μεταξύ άλλων τη δύναμη λαβής των συμμετεχόντων, πόσες φορές μπορούσαν να σηκωθούν και να κάτσουν σε μια καρέκλα μέσα σε 30″ και πόσο ψηλά μπορούσαν να πηδήξουν. Τα γνωστικά τεστ αποτελούνταν από δοκιμασίες αποστήθισης ακολουθιών.

«Υπήρξε μια σημαντική διαφορά στα αποτελέσματα των τεστ. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν κάτω από το σχετικό όριο της φτώχειας για τέσσερα χρόνια ή και περισσότερο κατά την ενήλικη ζωή τους απέδιδαν αρκετά χειρότερα από εκείνους που δεν είχαν βρεθεί ποτέ κάτω από αυτό το όριο», αναφέρει η Δρ. Lund. Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η οικονομικά υποδεέστερη ομάδα ατόμων μπορούσε να σηκωθεί και να κάτσει στην καρέκλα δύο φορές λιγότερες μέσα σε 30” και ότι η δύναμη λαβής τους ήταν μειωμένη κατά 1,3 κιλά.

Επιπλέον, οι ερευνητές μέτρησαν το επίπεδο της φλεγμονής των συμμετεχόντων, το οποίο αν καταγραφεί σε υψηλά επίπεδα αποτελεί σημάδι ότι το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, ενώ χρησιμοποιείται επίσης ως δείκτης για τις ασθένειες και τη γήρανση. Όπως αποδείχθηκε, οι φτωχότεροι άνθρωποι είχαν πράγματι υψηλότερα επίπεδα φλεγμονής.

Πηγή: ygeiamou