Στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όταν ΗΠΑ και ΕΣΣΔ βρίσκονταν διαρκώς πολύ κοντά σε πυρηνικό πόλεμο, οι εξοπλισμοί έμοιαζαν να επικεντρώνονται σε ένα και μόνο πράγμα: τη διασφάλιση της μέγιστης καταστροφής από μια επίθεση.

Στο πλαίσιο αυτό, οι ΗΠΑ όταν αποφάσισαν να αντικαταστήσουν το παλιό τους στρατηγικό βομβαρδιστικό το Boeing B-47 Stratojet, ο σχεδιασμός έλεγε ότι θα πρέπει να κατασκευαστεί ένα αεροσκάφος που θα μπορούσε να μεταφέρει πυρηνικά όπλα που θα προκαλούσαν τεράστια πλήγματα στον αντίπαλο.

Κάπως έτσι γεννήθηκε το Convair B-58 Hustler, το πρώτο υπερηχητικό βομβαρδιστικό, με ικανότητα να πιάνει δύο φορές την ταχύτητα του ήχου (Mach 2), το οποίο μπορούσε να πετάξει σε ύψος 63.400 ποδιών και να μεταφέρει πυρηνική βόμβα ισχύος 9 μεγατόνων, ικανή να ισοπεδώσει μια μικρή χώρα.

Το Β-58, εκτός από τη θηριώδη πυρηνική βόμβα, μπορούσε να μεταφέρει και τέσσερα μικρότερα πυρηνικά όπλα σε πυλώνες στα φτερά του, ενώ ο σχεδιασμός του προέβλεπε να αξιοποιεί την ταχύτητά του και το ύψος που έφθανε για να χτυπά και να φεύγει.

Το Hustler είχε θεωρηθεί ως το πλέον εξελιγμένο βομβαρδιστικό αεροσκάφος των ΗΠΑ, χαρακτηριζόταν από τον τεράστιο θόρυβο που έκανε όταν έσπαγε το φράγμα του ήχου και… είχε μια πολύ σύντομη καριέρα, μέσα στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Το B-58 βρέθηκε σε δύσκολη θέση ότι οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν πυραύλους εδάφους-αέρος μεγάλης ακριβείας και μεγάλης ισχύος που μπορούσαν να το πλήξουν ακόμα και στο μέγιστο ύψος που έφθανε.

Μαζί με το μικρό ρεζερβουάρ του, το οποίο έφθανε για πτήσεις μόλις 1,740 μιλίων, τα προβλήματα του Hustler έγιναν σύντομα ορατά, υποχρεώνοντας τις ΗΠΑ να αναθεωρήσουν τους σχεδιασμούς τους.

Αρχικά σκέφθηκαν να το κάνουν να πετά σε χαμηλότερο ύψος, ωστόσο, ο σχεδιασμός του Hustler δεν επέτρεπε να κινείται σε χαμηλότερες ταχύτητες, είχε περίπου 20% απώλειες και τελικά αποσύρθηκε