Από τον Μητσοτάκη ώς τον Καμμένο, ο ΣΥΝ και οι συνιστώσες του κρατούν σταθερό «νεοφιλελεύθερο» χαρακτήρα στις στρατηγικές τους συνεργασίες! Στα διαλείμματα των συνεργασιών επιδίδεται στην επαναστατική γυμναστική, για να διατηρεί τη φόρμα του. Σε αυτές τις εκλογές τα βλέπουμε και τα ακούμε όλα.

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Από τον Μητσοτάκη ώς τον Καμμένο, ο ΣΥΝ και οι συνιστώσες του κρατούν σταθερό «νεοφιλελεύθερο» χαρακτήρα στις στρατηγικές τους συνεργασίες! Στα διαλείμματα των συνεργασιών επιδίδεται στην επαναστατική γυμναστική, για να διατηρεί τη φόρμα του. Σε αυτές τις εκλογές τα βλέπουμε και τα ακούμε όλα.

Γινόμαστε μάρτυρες μιας απείρου κάλλους επιθεώρησης που δίνει ολόκληρο το χρεοκοπημένο πολιτικό μας σύστημα. Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στον Ολάντ και τη γαλλική Αριστερά και διεκδικεί την ευρωπαϊκή πρωτοπορία στην επανάσταση, καλεί σε συγκυβέρνηση τον Καμμένο. Βασικός στόχος, να προταθεί η Κουντουρά να ποζάρει ως σύμβολο του αντιμνημονιακού αγώνα!

Ωστόσο, καλό είναι να υποθέσει κάνεις τη θύελλα των αντιδράσεων που θα προκαλούσε μια ενδεχόμενη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τον Καμμένο… Οι «Αγανακτισμένοι» του Συντάγματος θα έκαιγαν – κατά την προσφιλή τους συνήθεια… – την Αθήνα! Τώρα, που έχει ψηλώσει ο νους μερικών από τα μεθυστικά αρώματα της εξουσίας, το πλέον αντιεξουσιαστικό κόμμα της Βουλής, ο… ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκει και δέχεται μια συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο με τον… Καμμένο! Ο τραγέλαφος, δε, είναι ότι ο Καμμένος δεν το συζητά!…

Ας θυμηθούμε επίσης πόσο εύκολα, επαναστατικώ δικαίω δαιμονοποίησαν τη ΔΗΜΑΡ ως δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ, από την οποία ΔΗΜΑΡ (το δεκανίκι) σήμερα, λόγω εξουσιαστικού οίστρου, ζητάνε τη συνεργασία σε θεσμικό επίπεδο.

Το δε ΚΚΕ, το έτερο των επαναστατικών δυνάμεων της χώρας, δίνει τα ρέστα του. Ακόμα κι αν λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα την πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων. Κατά μία έννοια, είναι λογικό! Πώς θα συνεργαστεί, για παράδειγμα, η σύγχρονη εκδοχή της πασιονάριας Παπαρήγα με τον αφερέγγυο και οπορτουνιστή Μελανσόν, το αριστερό δεκανίκι της προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας; Πώς θα συνεργαστεί ο θεωρητικός της ατόφιας κομμουνιστικής κοσμοθεώρησης Μπογιόπουλος με τους δωσίλογους Γάλλους κομμουνιστές; Έτσι κι αλλιώς η Β. Κορέα δεν ανήκει στην Ευρώπη, αν και στο πλαίσιο της διεθνιστικής πολιτικής του κομμουνιστικού κόμματος θα μπορούσε να αποτελέσει μοντέλο ανάπτυξης.

Τέλος, είναι απορίας άξιον – και σίγουρα πέραν των περιορισμένων μας πολιτικών αντιλήψεων – πώς επαναστατικοί σχηματισμοί που προέκυψαν από τη μόδα των οικονομολόγων που δημιούργησε η κρίση χρέους στη χώρα, όπως το ΕΠΑΜ, βρήκαν παρήγορη στέγη στο ελληνορθόδοξο οικοτροφείο του Στέλιου Παπαθεμελή!…

Η κρίση δεν ανέδειξε λοιπόν την ανεπάρκεια των κομμάτων εξουσίας όσο το πλήρες χάος του συνόλου του πολιτικού μας συστήματος! Ανέδειξε επίσης και το πόσο εύκολα μπορεί να σε γελοιοποιήσει η πολιτική τυφλότητα, ο άκρατος επαναστατικός προσανατολισμός και η υπερφίαλη αριστερή νοοτροπία… που μονοπωλεί καταχρηστικά την πολιτική ευφυΐα!