Ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ εξωστρέφειας και εσωστρέφειας έχει βρεθεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: την ώρα που έχει μόλις ξεκινήσει η καμπάνια για την εγγραφή νέων μελών στην πορεία προς το συνέδριο με περιοδείες του Αλέξη Τσίπρα, την ίδια στιγμή, με δηλώσεις εντός κι εκτός, έχει ξεκινήσει μια «αυτοκριτική» συζήτηση που πιάνει το νήμα από την αρχή, τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και το «τραυματικό» πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης. 
Πέρα από τις δηλώσεις Βούτση που άνοιξαν τη σχετική συζήτηση, έρχονται και δηλώσεις έξωθεν, όπως αυτές του Γιάννη Στουρνάρα περί της υποτιθέμενης ύπαρξης αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης προς τη Μόσχα για τύπωμα δραχμών. Αυτό το τελευταίο το διέψευσε κατηγορηματικά ο τέως πρόεδρος της Βουλής. 

Συμπληρωματικά τη συζήτηση για το πρώτο εξάμηνο του 2015 τροφοδοτούν η ταινία του Κώστα Γαβρά που έχει ως μοναδική σεναριακή βάση το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη «Ενήλικοι στο Δωμάτιο» και το βιβλίο των Βικτώριας Δενδρινού και Ελένης Βαρβιτσιώτη «Η τελευταία μπλόφα».
Αποτέλεσμα; Η αναδρομή στο πρώτο εξάμηνο του 2015 έρχεται ως εσωτερική αυτοκριτική για τα λάθη, τις αυταπάτες και την έλλειψη προετοιμασίας, αλλά και ως απάντηση στις έξωθεν κατηγορίες για τους τότε χειρισμούς της κυβέρνησης.
Πτυχές κριτικής στις επιλογές της ηγεσίας, αυτοκριτική, αλλά και καρφιά για πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου πάνε κι έρχονται αυτές τις μέρες και διάφοροι μοιάζει να θεωρούν καθήκον τους να καταθέσουν τη δική τους εκδοχή για τα γεγονότα εκείνων των ημερών στον δημόσιο διάλογο.

Κάτι που έκανε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να δηλώσει μεταξύ αστείου και σοβαρού (σε συνέντευξή του σε κανάλι της Πάτρας): 

Μηνύματα Τσίπρα για το’15
«Βλέπω, τις τελευταίες ημέρες, όλοι να θέλουν να γράψουν και από ένα βιβλίο για την περίοδο του α’ εξαμήνου του 2015, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πράγματι πολύ ιστορικές και κρίσιμες και οι επιλογές αλλά και οι στιγμές. Ίσως κάποια στιγμή, ως βασικός πρωταγωνιστής αυτής της πολύ σημαντικής περιόδου για τη σύγχρονη ιστορία του τόπου, αισθανθώ κι εγώ την ανάγκη να τοποθετηθώ με ονόματα και διευθύνσεις πάνω στα πραγματικά γεγονότα».
Τα παραπάνω μοιάζει να στέλνουν το μήνυμα, κυρίως εκτός των ορίων του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ορισμένοι εξ όσων τοποθετούνται παρουσιάζουν επιμέρους εκδοχές της ιστορίας, ωραιοποιημένες ή όπως τους βολεύει, άρα τα όσα λέγονται είναι από μεροληπτικά έως παραποιημένα και δεν αποδίδουν ούτε την αλήθεια ούτε τη συνολική εικόνα. 

Σε ό,τι αφορά την εσωκομματική συζήτηση, οι διάφορες δημόσιες δηλώσεις έρχονται ως απόρροια της άποψης αλλά και του αιτήματος κεντρικών στελεχών να υπάρξει συζήτηση αποτίμησης της εκλογικής ήττας και της τετραετούς διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. 

Βούτσης: «Ήμασταν ανέτοιμοι»
Τα περί ανετοιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει («ήμασταν πάρα πολύ μακριά από το να είμαστε έτοιμοι για διακυβέρνηση. Και ήμασταν επίσης μακριά από την οργάνωση της διακυβέρνησης») άλλοι τα διαβάζουν ως αιχμή προς την ηγεσία και άλλοι ως δικαιολόγηση. Ωστόσο, ο Νίκος Βούτσης δεν έμεινε εκεί: φάνηκε να ανατρέπει και το αφήγημα για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά αποδίδοντάς την όχι μόνο στο «άδειασμα» της τότε κυβέρνησης από τους εταίρους αλλά και στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς αναφέρθηκε σε εσωτερική διαφωνία «για το αν θα προχωρούσαμε σε πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά» ή όχι. 

Δραγάσακης: «Λάθος ο Βαρουφάκης»
Σε αυτή τη δεύτερη επισήμανση Βούτση απάντησε, από την ανάποδη, ο τέως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και νυν βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθήνας Γιάννης Δραγασάκης: «Παρεμβάσεις, βεβαίως, στη δυναμική των εξελίξεων μπορείς να επιχειρήσεις, αλλά και πάλι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Η παράταση π.χ. της κυβέρνησης Σαμαρά με τη δική μας ψήφο θα καθιστούσε τον ΣΥΡΙΖΑ συνυπεύθυνο για ό,τι έμελε να συμβεί». Εν ολίγοις, παραδέχεται τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά θεωρεί πώς ήταν επιβεβλημένος, καθώς διαφορετικά ήταν άδηλο τι θα συμβεί στη χώρα η οποία ήταν στο κενό: «το δεύτερο μνημόνιο ήταν στον αέρα, η χώρα δεν μπορούσε να δανειστεί, η δανειακή σύμβαση είχε λήξει, προληπτική πιστωτική γραμμή δεν χορηγούνταν και η κυβέρνηση Σαμαρά είχε απαξιωθεί στο εξωτερικό και απονομιμοποιηθεί στο εσωτερικό». Ο ίδιος σημειώνει πως «η εκ των υστέρων εκτίμηση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια» είναι εξαιρετικά αυθαίρετη. Στα βασικά λάθη ο Γιάννης Δραγασάκης συγκαταλέγει την τοποθέτηση του Γιάνη Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών. «Σημαντικό λάθος αποδείχτηκε ότι αναθέσαμε την υλοποίηση του σχεδίου μας, στη αρχική, πιο κρίσιμη φάση, σε έναν άνθρωπο που, όπως αποδείχτηκε, είτε δεν το πίστευε είτε δεν το καταλάβαινε. Σε έναν άνθρωπο ο οποίος υποβίβαζε διαρκώς την πολιτική σε τεχνικές και κακοσχεδιασμένες τακτικές και, αντί να χτίζει συμμαχίες και γέφυρες, όπως απαιτούσε η πολιτική μας, άνοιγε μέτωπα με όλους, συχνά αχρείαστα ή σε δευτερεύοντα θέματα, ακόμη και στις πιο κρίσιμες και ευαίσθητες στιγμές χωρίς κανένα σχέδιο, ούτε Α, ούτε Β, ούτε Χ».

Τσακαλώτος: «Ιστορική αναγκαιότητα»
Σε ανάλογα μήκος κύματος, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος φάνηκε να υποβαθμίζει τη συζήτηση περί ανετοιμότητας και τη συνακόλουθη κουβέντα για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ βιάστηκε να αναλάβει τη διακυβέρνηση. «Αν κάποιος πιστεύει ότι οι πολιτικοί τα ξέρουν όλα, είναι έμπειροι για τα πάντα και δεν κάνουν ποτέ λάθη, λυπάμαι αλλά θα τον απογοητεύσω. Το να μην κάνεις λάθη είναι αδύνατο, το να τα παραδέχεσαι και να τα διορθώνεις απαραίτητο» δήλωσε ο τέως υπουργός Οικονομικών. Και συνέχισε υπογραμμίζοντας ότι η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ εκείνη τη στιγμή ήταν «ιστορική αναγκαιότητα»: «Η αριστερά το 2015 ανέλαβε την κυβέρνηση όχι γιατί κατείχε την απόλυτη αλήθεια. Αλλά γιατί ήταν ιστορικά αναγκαίο να αναχαιτιστεί η ανθρωπιστική κρίση, να βγούμε από τα μνημόνια, να βρεθεί λύση για το χρέος, να γίνουν δημοκρατικές τομές, να αλλάξει πορεία η χώρα. Και η αριστερά τα κατάφερε. Και αν βρισκόμασταν πάλι εκεί, πάλι θα αναλαμβάναμε την ευθύνη. Γιατί η κοινωνία δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει την πολυτέλεια να περιμένει “να ωριμάσουν οι συνθήκες”».

Φίλης: «Εσωτερικά τα αίτια»
Παρεμβάσεις βεβαίως στη δυναμική των εξελίξεων, μπορείς να επιχειρήσεις, αλλά και πάλι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Η παράταση π. χ της κυβέρνησης Σαμαρά με τη δική μας ψήφο θα καθιστούσε το ΣΥΡΙΖΑ συνυπεύθυνο για ότι έμελε να συμβεί. Και αυτό ήταν εντελώς άδηλο αφού η χώρα ήταν στο κενό: 
Ο Νίκος Φίλης, ωστόσο, είναι από εκείνους που δεν στέκονται στο πρώτο εξάμηνο του 2015 αλλά στην υλοποίηση του μνημονίου από το δεύτερο εξάμηνο και μετά. Σε συνέντευξή του υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε μια πολιτική που δεν πίστευε αλλά του επιβλήθηκε και, ενδεχομένως, στη συνέχεια, για κάποια από αυτά που επιβλήθηκαν πίστεψε περισσότερο από όσο έπρεπε «ότι ήταν επιβεβλημένα». Για την εκλογική ήττα επισημαίνει ότι υπήρχαν και εξωτερικοί παράγοντες, εν τούτοις τα «καθοριστικά αίτια ήταν εσωτερικά». Σε αυτά συγκαταλέγει, εκτός από το γεγονός ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν ήταν δική του», τις αλαζονικές συμπεριφορές, ενώ προσθέτει ότι «ορισμένες αρνητικές επιλογές μας δεν υπαγορεύτηκαν από τα μνημόνια, ήταν δικές μας» όπως «ότι δεν προχωρήσαμε στον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό του κράτους», καθώς επίσης και «η περιπέτεια στον χώρο των μίντια και η αποτυχία στην ΕΡΤ», η «υποχωρητικότητα στην αντιμετώπιση της εκκλησιαστικής εξουσίας», αλλά και η έλλειψη πολιτικού σχεδιασμού.

Προσγείωση
Με τούτα και με ‘κείνα είναι με ερωτηματικό ποια θα είναι η δυναμική της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ η οποία μόλις ξεκίνησε, αφενός με τις περιοδείες του Αλέξης Τσίπρα (στην Αχαΐα), αφετέρου με την εκκίνηση του ψηφιακού ΣΥΡΙΖΑ με τη λειτουργία της πλατφόρμας isyriza.gr. Σε αυτή την πρώτη εξόρμηση από την προνομιακή για τον ΣΥΡΙΖΑ περιφέρεια της Αχαΐας υπήρξαν κάποιες εγγραφές νέων μελών, ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν φαίνεται να είναι αυτό που ανέμενε η ηγεσία. Η αίσθηση που αποκόμισε ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι η κοινωνία παρακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δύσκολα κάνει το βήμα της συμμετοχής και μάλλον τείνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για απαντήσεις και λύσεις σε πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας.