Υπερβολικές χαρακτηρίζει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με ανάρτησή του στο facebook τις αντιδράσεις περί καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με τη δημοσιοποίηση των στοιχείων των οροθετικών ιερόδουλων.

Υπερβολικές χαρακτηρίζει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με ανάρτησή του στο facebook τις αντιδράσεις περί καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με τη δημοσιοποίηση των στοιχείων των οροθετικών ιερόδουλων.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης αναφέρει επίσης ότι τα στοιχεία και οι φωτογραφίες των οροθετικών ιερόδουλων ήρθαν στην δημοσιότητα, μετά από εντολή των δικαστικών αρχών, διότι θεωρούνται κίνδυνος για την δημόσια υγεία.

Αναλυτικά το άρθρο του κ. Χρυσοχοΐδη έχει ως εξής:

«Τα στοιχεία και οι φωτογραφίες των ιερόδουλων με aids ήρθαν στην δημοσιότητα, μετά από εντολή των δικαστικών αρχών, διότι θεωρούνται κίνδυνος για την δημόσια υγεία. Οι αντιδράσεις για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών αυτών είναι κατά τη γνώμη μου υπερβολικές. Διότι αγνοούν ότι εδώ υπάρχει σύγκρουση δύο δικαιωμάτων.

Από τη μια πλευρά, του δικαιώματος στην προσωπικότητα της ιερόδουλης και από την άλλη πλευρά, του υπέρτερου δικαιώματος στην προστασία της δημόσιας υγείας. Η δημοσίευση είναι νομιμότατη και ας κόπτωνται οι Φαρισαίοι. Η φωτογραφία εξυπηρετεί την άμεση αναγνώριση καθώς προφανώς και οι πελάτες δεν θυμούνται ονόματα, ούτε οι ιερόδουλες συστήνονται. Εξάλλου, μπορεί να εκδίδονται σε πολλούς οίκους ανοχής ή στο δρόμο.

Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην περίπτωση του aids υπάρχει το λεγόμενο παράθυρο των 72 ωρών που εφόσον κάποιος που υποψιάζεται ή φοβάται ότι έχει μολυνθεί, μπορεί να μπει σε ειδική αγωγή και να αποφύγει τη μόλυνση. Τι μετράει περισσότερο επομένως στη ζυγαριά στάθμισης των συμφερόντων και των δικαιωμάτων από την πλευρά της οργανωμένης Πολιτείας; Το δικαίωμα στην υπόληψη και την προστασία των προσωπικών δεδομένων ή το δικαίωμα στη διάσωση της ζωής έστω και ενός ανθρώπου που μπορεί να έχει μολυνθεί εν αγνοία του από τη νόσο. Ποια είναι η ευθύνη ενός ανήλικου που πηγαίνει για την πρώτη του “εμπειρία” με ένα από αυτά τα κορίτσια; Τι θα πούμε στην οικογένειά του; Ότι φταίει και πρέπει να πληρώσει γι’ αυτό;

Πιστεύω βαθιά, πως τα κοινωνικά προβλήματα δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο και είναι λάθος να τα κατηγοριοποιούμε με αυτούς τους όρους. Είναι καιρός να καταλάβουμε όλοι μας ότι τα διαπιστευτήρια της προοδευτικότητας μετρούνται στην πραγματική ζωή και στα πραγματικά προβλήματα όχι στις θεωρητικές διακηρύξεις».