Πολύ πριν το F-35 και το Β-2, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είχε σχεδιάσει την ανάπτυξη ενός αεροσκάφους, το οποίο θα άλλαζε τα δεδομένα στον από αέρος πόλεμο: το αεροσκάφος αυτό θα είχε ως βάση του αεροπλανοφόρα, θα μπορούσε να πετάξει πολύ μακριά, θα ήταν «αόρατο» στα εχθρικά ραντάρ και θα πραγματοποιούσε χτυπήματα ακριβείας σε στρατηγικούς στόχους του αντιπάλου.

Το αεροπλάνο αυτό ήταν το διαβόητο McDonnell Douglas A-12 Avenger II (Εκδικητής) και -αν ποτέ ολοκληρωνόταν- θα ήταν μια απίστευτα σημαντική προσθήκη στο οπλοστάσιο των ΗΠΑ. Ωστόσο, μετά από μόλις τρία χρόνια ανάπτυξης του προγράμματος και δύο δισεκατομμύρια δολάρια κόστος, το «ιπτάμενο ντορίτο» όπως το αποκαλούσαν στις ΗΠΑ, πήγε στον κάλαθο των αχρήστων.

Πώς όμως ένα από τα πλέο φιλόδοξα σχέδια των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ κατέληξε στα δικαστήρια; Το αρχικό πλάνο για το Α-12 προέβλεπε ότι το αεροσκάφος θα είχε βεληνεκές 1,700 ναυτικών μιλίων και θα μπορούσε να μεταφέρει όπλα βάρους 2.700 κιλών. Ωστόσο, καθώς άρχισε η ανάπτυξη του αεροσκάφους, τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά.

Το βάρος του Α-12 αυξήθηκε κατά 30%, τα υλικά και η απαιτούμενη τεχνολογία stealth έστειλαν το κόστος στα ουράνια (μια ανάλυση υπολόγισε ότι η ολοκλήρωση του Α-12 θα χρειαζόταν το 70% του προϋπολογισμού του Ναυτικού), το βεληνεκές μειώθηκε στο μισό και τελικά, το 1991, ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ντικ Τσένι απαίτησε να διακοπεί το πρόγραμμα.

Ακολούθησε δικαστική διαμάχη του δημοσίου των ΗΠΑ με τις εταιρείες, καθώς τους ζητήθηκε να επιστρέψουν τα χρήματα που είχαν λάβει για το πρόγραμμα, ενώ το Α-12, παρά τις ισχυρές προσδοκίες που είχε δημιουργήσει, παρέμεινε ως ένα από τα μεγάλα αποτυχημένα σχέδια της δεκαετίας του 1980-1990.

Πληροφορίες: National Interest/Yahoo