Ήταν 1987 όταν η γη άνοιξε τα σπλάχνα της για να δεχθεί τα θεμέλια ενός νέου μεγάλου ξενοδοχείου στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας Πιονγιάνγκ.

Το επιβλητικό κτήριο σε σχήμα πυραμίδας είχε σχεδιαστεί ώστε να ξεπερνά σε ύψος τα 305 μέτρα και να μπορεί να στεγάσει 3.000 δωμάτια τουλάχιστον, ενώ θα είχε και πέντε εστιατόρια με πανοραμική θέα σε όλη την πόλη.

Το Ryugyong Hotel – που πήρε το όνομά του από ένα ιστορικό μνημείο της Πιόνγιανγκ και σημαίνει «πρωτεύουσα των ιτιών» – ήταν κανονικά να λειτουργήσει δυο χρόνια μετά, δηλαδή το 1989. Αλλά δεν άνοιξε ποτέ.

Αν και η κατασκευή έφτασε στο προγραμματισμένο της ύψος το 1992, έμεινε ουσιαστικά κούφιο για άλλα 16 χρόνια, με τα μπετά του εκτεθειμένα και για τον λόγο αυτό, οι ντόπιοι το ονόμασαν το «ξενοδοχείο του χαμού».

Αν και κούφιο, είχε επενδυθεί με μέταλλο και γυαλί και αργότερα εφοδιάστηκε με φώτα LED ώστε να μετατραπεί σε ένα εντυπωσιακό, πολύχρωμο θέαμα για όλη την πόλη.

Οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν και σταμάτησαν πολλές φορές, πυροδοτώντας διαρκώς τις φήμες για το αν και πότε θα ανοίξει τις πόρτες του για τους επισκέπτες.

Αν και εξακολουθεί να παραμένει κλειστό μέχρι και τις μέρες μας, το Ryugyong Hotel είναι το ψηλότερο ακατοίκητο κτήριο στον πλανήτη.

Πηγή γραφήματος: CNN

Ακόμα ένα πιόνι τα ταραγμένα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου

Όπως γράφει το CNN, το Ryugyong Hotel ήταν προϊόν του Ψυχρού Πολέμου και της αντιπαλότητας, μεταξύ της Νότιας Κορέας την οποία υποστήριζαν οι ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας που υποστήριζε η Σοβιετική Ένωση.

Τη χρονιά πριν ξεκινήσουν τα έργα κατασκευής, μια νοτιοκορεατική εταιρεία είχε χτίσει ένα κτήριο που ήταν το ψηλότερο κτήριο της εποχής, το Westin Stamford στη Σιγκαπούρη. Η Σεούλ ετοιμαζόταν τότε να φιλοξενήσει τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 και η χώρα ήταν στο μέσο της μετάβασης στη δημοκρατία. Ως απάντηση, το 1989 η Πιόνγιανγκ οργάνωσε το Διεθνές Φεστιβάλ Νέων και Σπουδαστών – μια σοσιαλιστική εκδοχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Η χώρα προγραμμάτιζε να έχει έτοιμο στην ώρα του το τεράστιο ξενοδοχείο για το event εκείνο, «κλέβοντας» τα πρωτεία απο τη Σεούλ.

Εξαιτίας όμως μηχανικών προβλημάτων δεν ήταν έτοιμο εγκαίρως. Η κυβέρνηση είχε ήδη διαθέσει αρκετά δισεκατομμύρια για τη διοργάνωση του event, κατασκευάζοντας νέο στάδιο, επεκτείνοντας το αεροδρόμιο της Πιόνγιανγκ και ανοίγοντας νέους δρόμους. Ολα αυτά επιβάρυναν τη ήδη εύθραυστη οικονομική κατάσταση της απομονωμένης χώρας, ενώ η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης την άφησε «ορφανή» από από ζωτικής σημασίας οικονομικές ενισχύσεις και επενδύσεις.

Ετσι αν και το κτήριο ήταν εξωτερικά έτοιμο, παρέμεινε ένα κενό κέλυφος αφού οι εργασίες σταμάτησαν οριστικά το 1992. Ο τερματισμός των εργασιών ήταν τόσο αιφνίδιος, ώστε στην ταράτσα του κτηρίου εγκαταλείφθηκε ένας γερανός.

Δεύτερο ξεκίνημα

Το 2008, μετά από μια παύση 16 ολόκληρων ετών, οι εργασίες ξανάρχισαν στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με την Orascom, ενός αιγυπτιακού κολοσσού που είχε συμβόλαιο για την κατασκευή δικτύου 5G στη Βόρεια Κορέα.

Οι εργάτες με τη βοήθεια Αιγύπτιων μηχανικών τοποθέτησαν γυάλινα και μεταλλικά πάνελ στην κατασκευή από μπετόν με κοστος 180 εκατ. δολ., δίνοντας στο κτήριο μια κομψή, γυαλιστερή εμφάνιση.

Το έργο ολοκληρώθηκε το 2011 και τότε ξαναφούντωσαν οι φήμες ότι το ξενοδοχείο επιτέλους θα ανοίξει. Στα τέλη του 2012, ο όμιλος πολυτελών ξενοδοχείων Kempinski ανακοίνωσε ότι το Ryugyong θα ανοίξει μερικώς στα μέσα του 2013, ωστόσο υπαναχώρησε λίγο μετά, λόγω του ότι η είσοδος την αγορά «δεν είναι ακόμα δυνατή».

Στις μέρες μας, έχει γίνει εντατική δουλειά στον περιβάλλοντα χώρο του ξενοδοχείου που άνοιξε προσφάτως, επιτρέποντας στους επισκέπτες να περπατούν στην μπροστινή είσοδο, όχι όμως και να μπαίνει μέσα.

Τον Ιούνιο του 2018, μπήκε μια ταμπέλα στο κτήριο με τη σήμανση «The Ryugyong Hotel» στα κορεατικά και τα αγγλικά.

Αλλά το ερώτημα παραμένει: θα ανοίξει ποτέ;