Το πρώτο μεγάλο γεγονός με το οποίο θα υποδεχτεί η Γηραιά Ήπειρος το νέο έτος είναι η – επιτέλους… – αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Ύστερα από τρεις αναβολές του Brexit, τρεισήμισι χρόνια πολιτικής κρίσης και δύο εκλογικές αναμετρήσεις, η βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων ενέκρινε κατά τη δεύτερη ανάγνωσή του το νομοσχέδιο με το οποίο κυρώνεται η «Συμφωνία Αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση», την οποία διαπραγματεύθηκε ο Μπόρις Τζόνσον, που εκλέχθηκε και επίσημα πρωθυπουργός με την υπόσχεση να οδηγήσει τη Βρετανία εκτός Ένωσης. 

Το κείμενο θα συζητηθεί λεπτομερώς από την 7η Ιανουαρίου και η βρετανική κυβέρνηση αποσκοπεί σε μια τελική υιοθέτησή του την 9η Ιανουαρίου. Μετά τη συγκατάθεση της βασίλισσας, το μόνο που θα απομένει θα είναι η επικύρωσή του από το Ευρωκοινοβούλιο. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο η χώρα θα αποχωρήσει από την Ένωση στις 11 το βράδυ, την 31η Ιανουαρίου 2020. 
Από τις 31 Ιανουαρίου έως τα τέλη του 2020 θα υπάρξει μια μεταβατική περίοδος, που θεωρείται ότι θα επιτρέψει στο Λονδίνο και τις Βρυξέλλες να ακολουθήσουν συντεταγμένα και ομαλά διαφορετικούς δρόμους, κατά τη διάρκεια της οποίας οι Βρετανοί θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν τους ευρωπαϊκούς κανόνες και να επωφελούνται από αυτούς – χωρίς όμως να συμμετέχουν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. 

Η νέα ηγεσία της Κομισιόν, η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, φάνηκε να δέχτηκε με ανακούφιση την αποφυγή ενός «σκληρού Brexit», ζήτημα το οποίο βρισκόταν συχνά στην ατζέντα των συζητήσεων στις Βρυξέλλες κατά το 2019. Η Φον Ντερ Λάιεν, όπως και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Ε.Ε., παρότι ξόρκιζαν το Brexit – αρχικά τουλάχιστον – συμβιβάστηκαν εν τέλει με τη συμφωνία που εξασφάλισε ο Τζόνσον, επιμένοντας πως η αποχώρηση του Λονδίνου από την Ένωση θα βλάψει περισσότερο τη χώρα από την Ε.Ε. 
Άλλωστε, μία εμπορική συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς θα πρέπει να ρυθμίζει τα πάντα, από τους δασμούς, τα πρότυπα ασφαλείας, τα περιβαλλοντικά στάνταρντς και τις κρατικές ενισχύσεις έως το πλαίσιο λειτουργίας για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, ακόμα και τους κανόνες για την αλιεία.

Στροφή στην Πράσινη Ευρώπη
Η κλιματική αλλαγή αποτέλεσε το θέμα συζήτησης της τελευταίας συνόδου κορυφής που διεξήχθη στις 12 και 13 Δεκεμβρίου, στην οποία οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιχείρησαν να θέσουν τις βάσεις για τη νέα βιομηχανική επανάσταση και την αλλαγή του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο θα καταστήσει την Ευρώπη κλιματικά ουδέτερη έως το 2050. 
Ο στόχος είναι οι μηδενικές εκπομπές άνθρακα σταδιακά, μέσα στα επόμενα 30 χρόνια, με πρώτο βήμα την ταξινόμηση των καθαρών μορφών ενέργειας από το νέο έτος. 

Το κείμενο της συμφωνίας μπορεί να υιοθετήθηκε από τα κράτη – μέλη, ωστόσο ο δρόμος είναι μακρύς και οι διαφωνίες ακόμη μεγάλες, όπως, για παράδειγμα, σχετικά με το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας. Η λειτουργία των επιχειρήσεων θα αλλάξει, ενώ τα κράτη – μέλη θα πρέπει να προβούν σε αλλαγές που αφορούν τη δομή της εθνικής τους οικονομίας. 
Η υιοθέτηση στρατηγικής για το κλίμα θα οδηγήσει και σε μία μεγάλη πολιτική συζήτηση εντός της Ένωσης – από τον επόμενο μήνα – για το μέλλον της δημοσιονομικής πειθαρχίας, με σοβαρές πιθανότητες να χαλαρώσει το περιβόητο «δόγμα Σόιμπλε» περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, δίνοντας μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών στις κυβερνήσεις.

Η μοίρα του Τραμπ
Με 230 ψήφους υπέρ έναντι 197 κατά, η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε την παραπομπή του 73χρονου δισεκατομμυριούχου Ρεπουμπλικάνου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ σε δίκη για κατάχρηση εξουσίας, επειδή πίεσε την Ουκρανία να διενεργήσει έρευνα εναντίον πολιτικού του αντιπάλου και για παρακώλυση της έρευνας του Κογκρέσου, επειδή αρνήθηκε να συμμετάσχει στην έρευνα για την παραπομπή του. 
Δύο ακόμα Πρόεδροι, ο Άντριου Τζόνσον το 1868 και ο Μπιλ Κλίντον το 1998, έχουν παραπεμφθεί σε δίκη. Ο Ρεπουμπλικάνος Ρίτσαρντ Νίξον προτίμησε να παραιτηθεί το 1974 παρά να υποστεί τη διαδικασία αυτή. 

Η διαδικασία – που περνάει πλέον στη Γερουσία και οδηγεί σε καθαίρεση – θα συνεχιστεί πιθανότατα μέσα στον Ιανουάριο, με το σώμα αυτό όμως να ελέγχεται πλήρως από τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι σκοπεύουν να αθωώσουν τον Αμερικανό Πρόεδρο. 
Η υπόθεση παραπομπής Τραμπ έχει διχάσει ωστόσο την αμερικανική κοινή γνώμη, καθώς, μία ημέρα μετά την ανακοίνωση της παραπομπής, λιγότεροι από τους μισούς Αμερικανούς θέλουν να αποπεμφθεί από το αξίωμά του. Συγκεκριμένα το 42% των ερωτηθέντων – οι περισσότεροι Δημοκρατικοί – είπε ότι ο Τραμπ θα πρέπει να καθαιρεθεί. Μεγαλύτερο ωστόσο, στο 46%, είναι το ποσοστό εκείνων που κρίνουν ότι ο Πρόεδρος δεν πρέπει να απομακρυνθεί από το αξίωμά του. 

Η δημοσκόπηση δείχνει ξεκάθαρα ότι η παραπομπή του Τραμπ για τις κατηγορίες της κατάχρησης εξουσίας και παρακώλυσης των εργασιών του Κογκρέσου δεν άλλαξε τις απόψεις των πολιτών σε μια βαθιά διχασμένη χώρα, η οποία θα κληθεί στις κάλπες τον Νοέμβριο του νέου έτους, με τον Αμερικανό Πρόεδρο να βγαίνει πιθανότατα κερδισμένος αφού θα αξιοποιήσει πλήρως τον ρόλο του… θύματος.