Και νέα αίτηση ακύρωσης που αφορά την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ο παραλειφθείς σύμβουλος του ΣτΕ Δημήτρης Μακρής και δύο δικηγόροι. Η αίτηση ακύρωσης αυτή τη φορά στρέφεται κατά του προεδρικού διατάγματος με το οποίο προάγονται οι επιλεγέντες δικαστικοί λειτουργοί στις θέσεις τριών Αντιπροέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας βάσει της νέας προτάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης της ΝΔ. Η προηγούμενη αφορούσε την παράλειψη του Προέδρου της Δημοκρατίας να εκδώσει το ανωτέρω προεδρικό διάταγμα βάσει των  πράξεων του Υπουργικού Συμβουλίου της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δια των οποίων είχαν επιλεγεί διαφορετικά πρόσωπα για την προαγωγή στις εν λόγω θέσεις ανάμεσα τους και ο αιτών σύμβουλος Επικρατείας Δημήτρης Μακρής.

Ειδικότερα, οι προσφεύγοντες στρέφονται κατά του προεδρικού διατάγματος προαγωγής των επιλεγέντων, της 27ης Δεκεμβρίου, το οποίο εκδόθηκε μετά την σχετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, με την οποία τοποθετήθηκαν στις θέσεις τριών Αντιπροέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι  Αικατερίνη Χριστοφορίδου, Παναγιώτης Ευστρατίου και Ευαγγελία Νίκα. Η επιλογή των συγκεκριμένων προσώπων έγινε κατόπιν εισήγησης του υπουργού Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα.

Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές καλοκαιριού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος αρνήθηκε να υπογράψει το σχετικό διάταγμα που είχε προκύψει από το υπουργικό συμβούλιο της τότε κυβέρνησης και με διαφορετική επιλογή προσώπων στην ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας. Οι αιτούντες ζητούν την ακύρωση του προσβαλλόμενου προεδρικού διατάγματος καθώς και των συναφών με αυτό πράξεων ή παραλείψεων της Διοικήσεως, ενώ ζητούν  να κριθεί η αίτηση τους από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ως προς το έννομο συμφέρον των αιτούντων και ειδικότερα για τον σύμβουλο Επικρατείας Δημήτρη Μακρή, υπογραμμίζεται ότι ο εν λόγω «δικαστικός λειτουργός διαθέτει έννομο συμφέρον και εξ απόψεως της ηθικής βλάβης που υπέστη, λόγω της μη ολοκληρώσεως της διαδικασίας προαγωγής του, δίχως σχετική αιτιολογία, και της προαγωγής στις επίμαχες θέσεις έτερων Συμβούλων της Επικρατείας, με αποτέλεσμα τη μη διασφάλιση του προσωπικού του κύρους και της ανεξαρτησίας του».

Οι αιτούντες κατηγορούν και πάλι τον Προκόπη Παυλόπουλο για παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας επειδή εξέδωσε παρανόμως τη προσβαλλόμενη πράξη και είχε δέσμια υποχρέωση να εκδώσει τα προεδρικά με βάση τις πράξεις του υπουργικού συμβουλίου του Καλοκαιριού και κατά συνέπεια είναι παράνομο το τελευταίο προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε για τον ορισμό των τριών νέων αντιπροέδρων του ΣτΕ. Ακόμα υποστηρίζουν ότι «το προσβαλλόμενο προεδρικό διάταγμα πάσχει και ως ερειδόμενο επί παράνομης πράξεως του Υπουργικού Συμβουλίου, λόγω παραβάσεως της συναγομένης από την συνδυαστική ερμηνεία του άρθρου 90 παρ. 5 Συντ. με τις ανωτέρω συνταγματικές και υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις που κατοχυρώνουν το κύρος και την ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών, άπαξ ασκούμενης ουσιαστικής αρμοδιότητας του Υπουργικού Συμβουλίου να επιλέξει τους προακτέους δικαστικούς λειτουργούς».

Μομφή ανεξαρτησίας 

Στο δικόγραφο τους, το οποίο υπογράφει ο καθηγητής της Νομικής Αθηνών κ. Πάνος Λαζαράτος, υπογραμμίζεται μεταξύ άλλων, ότι η άρνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας να συμπράξει στην έκδοση των διαταγμάτων προαγωγής  χωρίς οιαδήποτε αιτιολογία, θα μπορούσε να εκληφθεί ως προσωπική μομφή κατά των επιλεγέντων από την προηγούμενη Κυβέρνηση δικαστικών λειτουργών… «Ωστόσο, κάθε Κυβέρνηση δεν προτείνει αυθαιρέτως τους δικαστές της αρεσκείας της αλλά κατά τα νομίμως προβλεπόμενα ορίζει τους ικανότερους, επί τη βάσει των νόμιμων προσόντων και των εγγυήσεων της ακολουθητέας, κατ’ άρθρο 90 παρ. 5 Συντ., διαδικασίας. Το συμπέρασμα δε αυτό δεν αναιρείται από την υφιστάμενη διακριτική ευχέρεια του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς τούτο σε κάθε περίπτωση δεσμεύεται από το άρθρο 90 παρ. 5 Συντ., η συνδρομή των προϋποθέσεων του οποίου ελέγχεται δικαστικά, ως έχει ειπωθεί ανωτέρω. Σύμφωνα εξάλλου με το ΕΔΔΑ, ο διορισμός του Προέδρου, άρα και των Αντιπροέδρων, δικαστηρίου από την εκτελεστική εξουσία δεν αφήνει αμφιβολίες για την αμεροληψία του, διότι δεν συνεπάγεται ότι αυτή του δίνει οδηγίες στον τομέα των δικαστικών αρμοδιοτήτων του (αποφάσεις ΕΔΔΑ της 2.6.2005, Ζολώτας κατά Ελλάδας, της 26.8.2003, Filippini κατά Αγίου Μαρίνου, της 28.6.1984, Cambell and Fell κατά Ηνωμένου Βασιλείου κ.ά.). Η μη υπογραφή, λοιπόν, του, βάσει των υπ’ αριθμ. 14/31-5-2019 και 20/21-6-2019 πράξεων του Υπουργικού Συμβουλίου,  προεδρικού διατάγματος και η έκδοση του προσβαλλόμενου προεδρικού διατάγματος θέτει επιπλέον ζήτημα μη διασφαλίσεως του κύρους και της ανεξαρτησίας των επιλεγέντων από το προηγούμενο Υπουργικό Συμβούλιο δικαστικών λειτουργών».

Και συνεχίζουν σε άλλο σημείο ότι «οι εγγυήσεις της προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών, ιδίως δε της ειδικής μεταχειρίσεως που επιφυλάσσει το Σύνταγμα στην υπηρεσιακή τους κατάσταση, αποσκοπούν στην θωράκιση και της λειτουργικής τους ανεξαρτησίας. Η θητεία δε των δικαστών αφενός είναι συνταγματικώς ορισμένη (άρθρο 88 παρ. 5 Συντ.) και αφετέρου συνάπτεται απολύτως με το κύρος και την ανεξαρτησία τους. Έκφανση της ανωτέρω ανεξαρτησίας αποτελεί και η κατά τους ορισμούς του Συντάγματος ανανέωση των συνθέσεων των δικαστηρίων. Τονιστέο εξάλλου ότι ο συνταγματικός νομοθέτης ταυτίζει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης προς την ανεξαρτησία των δικαστών (ΣτΕ 2647/2017 σκ. 16). Όπως έχει χαρακτηριστικά κριθεί: «Ο τρόπος επιλογής της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας (Προέδρου και αντιπροέδρων) αποτελεί ουσιώδη εγγύηση της δικαστικής ανεξαρτησίας και θεμελιώδες στοιχείο της ορθολογικής οργάνωσης της Δικαιοσύνης.».

Πηγή: dikastiko.gr