Η εισβολή των Μνημονίων στο οικονομικό και κοινωνικό τοπίο της χώρας συνιστά κάτι περισσότερο από μια οικονομική αφαίμαξη: Στη πραγματικότητα είναι ένα απίθανο πισωγύρισμα θεσμών, πολιτικών, πολιτιστικών στάσεων, ποιότητας ζωής και κοινωνικού ήθους.

Η εισβολή των Μνημονίων στο οικονομικό και κοινωνικό τοπίο της χώρας συνιστά κάτι περισσότερο από μια οικονομική αφαίμαξη: Στη πραγματικότητα είναι ένα απίθανο πισωγύρισμα θεσμών, πολιτικών, πολιτιστικών στάσεων, ποιότητας ζωής και κοινωνικού ήθους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ανθρώπων Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ), όπου παρατηρείται μια σιωπηρή και «μουλωχτή» υπονόμευση των προνοιακών θεσμίσεων, που ανάγονται στο μακρινό παρελθόν. Στην πραγματικότητα μπαίνει σε αμφισβήτηση η ίδια η δημόσια μέριμνα, που αποτέλεσε περιεχόμενο του Κράτους Πρόνοιας και αντικατέστησε την ευκαιριακή και μικρής εμβέλειας, ενίοτε και ιδιοτελή, ιδιωτική φιλανθρωπία…

Στη νέα εποχή του μνημονίου οι ΑΜΕΑ βρίσκονται κάθε λίγο και λιγάκι στους δρόμους, άλλοτε πορευόμενοι από την πλατεία Ομονοίας στο Σύνταγμα, άλλοτε αποκλείοντας το Υπουργείο Υγείας στην οδό Αριστοτέλους, άλλοτε μπλοκάροντας τα γραφεία του Ενιαίου Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΠΥ).

Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις για την αντιμετώπιση των εξόδων των ΑΜΕΑ, που είναι σχετικά λίγα και που ήδη έχουν γίνει λιγότερα λόγω δραστικών περικοπών, παρατηρούνται ακραία φαινόμενα αθέτησης υποσχέσεων. Φαινόμενα που απειλούν με διακοπή λειτουργίας έναν ολόκληρο προνοιακό μηχανισμό και συχνότατα εμπίπτουν στην ποινική σφαίρα – υπό την έννοια της «παράβασης καθήκοντος» ορισμένων εντεταλμένων οργάνων… Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Σικιαριδείου Ιδρύματος: Το οποίο συστάθηκε το 1939 με Αναγκαστικό Νόμο (1604/1930), με βάση τον οποίο το Κράτος αποδέχθηκε τη δωρεά του θανόντος Σικιαρίδη αλλά υπό τον όρο να χρηματοδοτεί τις τρέχουσες λειτουργικές ανάγκες του ιδρύματος…

Παρά την υποχρέωση αυτή, το ελληνικό δημόσιο για πρώτη φορά δεν έχει καλύψει τα λειτουργικά έξοδα του ιδρύματος για το έτος 2012. Το αποτέλεσμα, που βρίσκεται πλέον ante portas, είναι η διακοπή της λειτουργίας του Σικιαριδείου ιδρύματος από τις 13 του περασμένου Ιουνίου και η επιστροφή των 200 παιδιών του ιδρύματος στη ζοφερή κατάσταση του οικιακού εγκλεισμού, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς προοπτικές παραγωγικής ένταξης στην ελληνική κοινωνία…

Το προσωπικό των ιδρυμάτων παροχής υπηρεσιών στους ΑΜΕΑ βρίσκεται σε αναταραχή, έχοντας ήδη προχωρήσει σε απεργίες στις 29 και 31 Μαΐου, καθώς επίσης και σε αποκλεισμό του Υπουργείου Υγείας.

Οι γονείς και συγγενείς των ΑΜΕΑ, όλες γενικά οι συλλογικότητες του συγκεκριμένου προνοιακού χώρου, παρακολουθούν την κατάσταση με κομμένη την ανάσα… Όλοι είναι αποφασισμένοι να δείξουν τη δυναμική αντίθεσή τους στη μνημονιακή ανθρωποφαγία εναντίον των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού – είτε αυτή τελείται με πράξεις ή παραλείψεις…