Αυτό είναι το άγνωστο, για τον πολύ κόσμο, Σανατόριο »φάντασμα» της Κρήτης, που το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου το στοίχειωσε και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η κατασκευή του.

Σύμφωνα με το cretapost, ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1920 όταν η Νομαρχία Ηρακλείου ανακοίνωνε ένα φιλόδοξο και δαπανηρό σχέδιο.

Την δημιουργία ενός υπερσύχρονου σανατορίου 100 κλινών που θα απασχολούσε πάνω από 40 εργαζόμενους, σε οικόπεδο της Ιεράς Μονής Ιεροσολύμων στο χωριό Λουτράκι Μαλεβιζίου, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων την πόλη του Ηρακλείου.

Το 1940 και ενώ κατασκευή του διώροφου κτηρίου ήταν σε προχωρημένο στάδιο κηρύσσεται ο πόλεμος. Όλες οι εργασίες όπως ήταν φυσικό σταμάτησαν όπως -όπως, με τους εργάτες μόλις έμαθαν τα άσχημα νέα, να παρατάνε τα τσιμέντα και τα φτυάρια φεύγοντας από το εργοτάξιο.

Εκείνη η μέρα έμελλε να είναι και η τελευταία που έγιναν εργασίες στο ημιτελές Σανατόριο, με τον θόρυβο από τα σκεπάρνια να αντικαθιστούν το βουητό από τα αεροπλάνα ο ήχος από τις βόμβες και τα πολυβόλα.

Μετά τον πόλεμο και παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεκαετιών, πολλών τοπικών αρχόντων, δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν ποτέ την κατασκευή του έργου.

Πολύ πιθανόν τα επόμενα χρόνια να θεωρήθηκε ασύμφορη η κατασκευή του λόγο της τοποθεσίας του αλλά και της δημιουργίας του Βενιζέλειου – Πανάνειου Νοσοκομείου που κάλυψε την ευρύτερη περιοχή του Ηρακλείου.

Έτσι αφέθηκε στην μοίρα του και την φθορά του χρόνου ως ένα κτίριο »φάντασμα» »θύμα» του πολέμου και των μετέπειτα συγκυριών.