Την ανάγκη να αλλάξει η διαχείριση, από την κυβέρνηση, του προσφυγικού – μεταναστευτικού, καθώς οξύνει το πρόβλημα, επεσήμανε ερωτώμενος για την σχετική πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, να συναντηθεί με τον αρμόδιο υπουργό, ο Γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας στον ρ/σ ΑΘΗΝΑ 9,84.

 

Συγκεκριμένα, ο Π. Σκουρλέτης, είπε μεταξύ άλλων:

 

«Όλοι αντιλαμβανόμαστε, βλέποντας τι έχει συμβεί τα τελευταία 24ωρα στη Μόρια, στη Λέσβο, ότι έχουμε φτάσει σε καταστάσεις οι οποίες είναι άκρως επικίνδυνες και χρειάζεται μια διαφορετική αντιμετώπιση. Θεωρώ ότι ο τρόπος που μέχρι τώρα έχει χειριστεί το θέμα η κυβέρνηση, οξύνει το ζήτημα, παρότι αντικειμενικά την υπερβαίνει και εκείνη. Εμείς δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε τις προσεγγίσεις και τις αφελείς αναλύσεις που υπήρχαν κατά το παρελθόν από τη Νέα Δημοκρατία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δήθεν με τις ιδεοληψίες του λειτουργούσε ως μαγνήτης για τους μετανάστες και για τους πρόσφυγες. Αλλά δεν μπορούμε και να μην το επισημάνουμε, όταν μετά από επτά μήνες λέει ότι “ήταν λάθος που κατάργησα το εργαλείο της διαχείρισης”, που ήταν το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ή όταν διαπιστώνεις ότι τελικά, η όλη προσέγγιση και παλαιότερη ανάλυση του ζητήματος αποτελεί πρόβλημα. Αναφέρομαι σε ό,τι εισπράττει η ΝΔ από τους δικούς της ανθρώπους στις τοπικές κοινωνίες, που αρνούνται να αναλάβουν ένα μερίδιο του προσφυγικού και του μεταναστευτικού φορτίου».

 

 

«Αυτό που γίνεται τώρα όπου, την κακή προετοιμασία, την ανικανότητα και τις αντιφάσεις, αλλά και την υποκρισία -τουλάχιστον παλαιότερα- της κυβέρνησης, προσπαθούμε να τα ρίξουμε στις ΜΚΟ είναι κάτι πολύ εύκολο αλλά δεν προσφέρει καθόλου αυτή τη στιγμή. […] Γι’ αυτό σε σχέση με την τροπολογία της κυβέρνησης δεν πήγαμε ούτε στο υπέρ, ούτε στο κατά. Διότι το ζήτημα έχει πάρα πολλές πλευρές και αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε με προσεγγίσεις του τύπου -οι οποίες είναι και κοστοβόρες- να βάλουμε μπαλόνια στο Αιγαίο. Αυτά τα πράγματα δείχνουν αφέλεια το λιγότερο, αν όχι και κάποια σκοπιμότητα να κερδίσουν οι προμηθευτές αυτών των πλωτών μέσων που θα μπουν».

 

«Είχε αφήσει σε εκκρεμότητα η κυβέρνηση Σαμαρά τον νόμο Κατσέλη, που είχε λήξει. Εμείς παρατείναμε το καθεστώς προστασίας με τον νόμο του Σταθάκη. Και μάλιστα προσδιορίσαμε το ύψος της αντικειμενικής αξίας της ακίνητης περιουσίας στις 250.000, βάλαμε εισοδηματικά κριτήρια και την Άνοιξη του ’19 ψηφίστηκε το νέο πλαίσιο προστασίας. […] Όλοι ξέρουμε ότι από τον Απρίλιο και μετά, δυστυχώς δεν θα υπάρχει, μετά από πάρα πολλά χρόνια, προστασία της πρώτης κατοικίας».

 

«Τα δημοψηφίσματα είναι μια ιδέα που μπορούμε να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να δώσει τη δυνατότητα στα μέλη του κόμματός μας να αποφανθούν για κρίσιμα ζητήματα. Προηγουμένως θα πρέπει να δούμε ποια είναι αυτά και ποια, με βάση τη συγκυρία και με το δεδομένο ότι ακολουθεί το συνέδριό μας στα μέσα του Μαΐου, θα λειτουργήσουν θετικά και θα είναι πρόσφορα για μια τέτοια διαδικασία. […] Τα δημοψηφίσματα καταγράφουν κάποιες απόψεις. Από εκεί και έπειτα μπορούν να είναι μέρος μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Διότι σε έναν εσωκομματικό διάλογο πρέπει να κατατίθενται επιχειρήματα από εδώ και από εκεί και κυρίως πρέπει να επιχειρείται η σύνθεση. Αυτή είναι η ουσία της δημοκρατίας, δεν είναι απλά και μόνο να καταγράψουμε τι λέει ο καθένας. Με βάση ένα κοινό πλαίσιο αξιών, αναφορών και τοποθετήσεων, προσπαθούμε να βρούμε τον κοινό τόπο και να πετύχουμε τη σύνθεση. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τα δημοψηφίσματα. Είναι ένα εργαλείο. Το περιεχόμενό τους ίσως να το προσδιορίσουμε ακριβώς και στην αυριανή Πολιτική Γραμματεία».

 

«Σε προγραμματικά ζητήματα για τα οποία επιδιώκεις να πάρεις και την γνώμη ενός ευρύτερου κύκλου ανθρώπων που βρίσκονται γύρω από εσένα, μπορεί να βρεθεί μια φόρμουλα να μιλήσουν και οι φίλοι και οι ψηφοφόροι ενός κόμματος. […] Θεωρώ ότι αυτοί οι μέθοδοι προσφέρονται για αξιοποίηση και μπορούμε να τις υιοθετήσουμε. […] Δεν αναφέρομαι στο τι πιστεύει ο καθένας γύρω από τον τίτλο του κόμματος και αν θα πρέπει να προστεθεί στο ΣΥΡΙΖΑ -τον σημερινό τίτλο δεν τον αμφισβητεί κανείς, δεν ζητά κανείς να εγκαταλειφθεί ή να αλλάξει- κάποιο άλλο προσδιοριστικό. Γι’ αυτό ο καθένας έχει τα επιχειρήματά του. Εγώ θέτω προβληματισμό και το συζητάμε χωρίς να έχουμε καταλήξει, εάν αυτό (σ.σ. το δημοψήφισμα) είναι σκόπιμο να γίνει ένα μήνα πριν το συνέδριο που, ως το κατεξοχήν ανώτατο όργανο, θα ασχοληθεί και με τέτοια ζητήματα».

 

«Η διεύρυνση του χώρου μας, του ΣΥΡΙΖΑ, της αριστερής παράταξης και η δυνατότητα να εκφράζει κόσμο πολύ πιο πέρα από αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, έχει συμβεί από το ‘12 και μετά. Δεν είναι κάτι καινούργιο, δεν είναι μια ανακάλυψη των τελευταίων μηνών ή μια προεκλογική ιδέα που προσπαθήσαμε να την κάνουμε πράξη. Και γι’ αυτό φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Αυτή η συνάντηση ανθρώπων με διαφορετική πολιτική αφετηρία γίνεται στο έδαφος της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς με τα δικά μας χαρακτηριστικά, σύγχρονης, ανοιχτής, δημοκρατικής. Αυτό θέλουμε να το αποτυπώσουμε και στη δομή, στη λειτουργία, στη συγκρότηση του κόμματός μας έτσι ώστε αυτό να είναι πιο γειωμένο».