Σφοδρή κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης για το προσφυγικό-μεταναστευτικό ασκεί ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σε άρθρο του με τίτλο «Παραμύθια με κακό τέλος στα νησιά του Αιγαίου» που δημοσιεύεται στην ΕΦΣΥΝ.

Ο Γ. Σακελλαρίδης σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «η πολιτική της κυβέρνησης για το προσφυγικό δείχνει από τη μία να μην πατάει στη διαμορφωμένη πραγματικότητα και από την άλλη να παραβιάζει συστηματικά τα διεθνή πρότυπα για τα ευρωπαϊκά δικαιώματα. Η πολιτική αυτή συνοψίζεται, χωρίς να αδικείται, στο δόγμα “αποτροπή, περιορισμός του δικαιώματος στο άσυλο, κράτηση και επιστροφές”» και προσθέτει ότι «οι πρόσφατες εξαγγελίες περί κατασκευής «πλωτού φράχτη», πέραν της αστειότητάς τους, προσομοιάζουν περισσότερο σε “καθρεφτάκια προς τους ιθαγενείς” για να καθησυχάσουν τις τοπικές κοινωνίες, οδηγούν όμως στο αντίθετο αποτέλεσμα: να αντιλαμβάνονται και οι τοπικές κοινωνίες τη ματαιότητα των πολιτικών αποτροπής της κυβέρνησης, αφού οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μαζί με τις οικογένειές τους για να επιδιώξουν μία ζωή με ασφάλεια και αξιοπρέπεια δεν θα αποθαρρυνθούν από τέτοιες πολιτικές – γι’ αυτούς/ές είναι απλά τελική επιλογή επιβίωσης».

Παράλληλα, τονίζει ότι «ο περιορισμός του δικαιώματος στο άσυλο, από την άλλη, όπως επιχειρήθηκε με τον πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των αιτούντων/σών άσυλο πολλαπλώς, τους αποστερεί από πρόσβαση σε υγεία και άλλα κοινωνικά/οικονομικά δικαιώματα, ενώ παράλληλα παρουσιάζει πολύ σημαντικά διαχειριστικά προβλήματα, όπως πρόσφατα καταγγέλθηκε και από το Σωματείο Εργαζομένων Συμβασιούχων στην Υπηρεσία Ασύλου, δηλαδή από τους ίδιους τους ανθρώπους που καλούνται να υλοποιήσουν την πολιτική αυτή».

Σημειώνει, δε, ότι «η κράτηση που φαντάζει επίσης ως πτυχή της κυβερνητικής “λύσης” σε νέα κλειστά κέντρα βρίσκεται σε αντιδιαστολή με το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο, αφού ουσιαστικά όλοι/ες οι αιτούντες/ούσες άσυλο θα τίθενται υπό κράτηση και όχι μόνο όσοι/ες βρίσκονται σε προαναχωρησιακή κράτηση, μετά την απόρριψη των αιτημάτων ασύλου τους. (Η ξεκάθαρη θέση του Υπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα ενάντια στα κλειστά κέντρα είναι ενδεικτική). Παράλληλα, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς η κατασκευή κλειστών κέντρων κράτησης 5.000 ατόμων στα νησιά, είτε αντικαταστήσουν τους υπάρχοντες καταυλισμούς είτε όχι, θα μπορούσε να αποτελέσει οποιαδήποτε λύση με βάση την αριθμητική. Και βέβαια, είναι προφανές ότι τέτοιες πολιτικές τροφοδοτούν παρά αποφορτίζουν τις εντάσεις, στα ήδη δυσανάλογα υπερφορτωμένα νησιά».

Ο Γ. Σακελλαρίδης υπογραμμίζει ότι «η περίφημη πολιτική των επιστροφών αποδεικνύεται ένα εύκολο ρητορικό σχήμα που δείχνει να αγνοεί στοιχειώδεις πραγματικότητες. Με βάση την απαράδεκτη κοινή δήλωση Τουρκίας-Ε.Ε., μόνο Σύροι μπορούν να επιστρέφουν στην Τουρκία και αυτοί όχι με εύκολες διαδικασίες. Ομως, πλέον, η σύνθεση των προσφυγικών αφίξεων έχει μεταβληθεί σημαντικά, με τη μεγάλη τους πλειοψηφία να είναι Αφγανοί, Ιρακινοί, Ιρανοί και Παλαιστίνιοι, που δεν μπορούν να επιστραφούν με βάση τη δήλωση. Η αριθμητική των επιστροφών τους τελευταίους μήνες δείχνει και τη ματαιότητα αυτής της πολιτικής».

Καταλήγει, δε, λέγοντας ότι «η ματαιότητα αυτής της πολιτικής από τη μία οδηγεί στον εξευτελισμό και την καταρράκωση οποιασδήποτε έννοιας ανθρώπινης αξιοπρέπειας για όσους/ες αιτούνται άσυλο και από την άλλη οξύνει τις εντάσεις με τις τοπικές κοινωνίες. Ο εμπρηστικός δημόσιος λόγος, η προσπάθεια απόκρυψης των κυβερνητικών ευθυνών πίσω από την κατασκευή ενόχων στο πρόσωπο των αλληλέγγυων και η λογική του Πόντιου Πιλάτου οδηγεί σε συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, όπως πρόσφατα είδαμε στη Λέσβο με απρόβλεπτες προεκτάσεις».