24 Φεβρουαρίου. Αυξήσεις, μειώσεις, σκόνη εξ Αφρικής, μέτρα εκ Βρυξελλών, ο δεύτερος δύσκολος μήνας του χρόνου φεύγει με λιακάδες. * Στα ραδιόφωνα δεν υπάρχουν σουξέ, η μόδα απειλεί με μπαράζ λουλουδιών, τα χρώματα καραδοκούν να εκδικηθούν το μαύρο κι ο Μάρτιος τι άλλο να υποσχεθεί εκτός από την άνοιξη που θα φέρει!

* 24 Φεβρουαρίου. Αυξήσεις, μειώσεις, σκόνη εξ Αφρικής, μέτρα εκ Βρυξελλών, ο δεύτερος δύσκολος μήνας του χρόνου φεύγει με λιακάδες. * Στα ραδιόφωνα δεν υπάρχουν σουξέ, η μόδα απειλεί με μπαράζ λουλουδιών, τα χρώματα καραδοκούν να εκδικηθούν το μαύρο κι ο Μάρτιος τι άλλο να υποσχεθεί εκτός από την άνοιξη που θα φέρει! * Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη. * Ένας μικρός παράδεισος για κάθε αγχωμένο Αθηναίο. * Μα ακόμα είναι τόσο κουλ αυτή η πόλη! * Δεν έχει αλλάξει τίποτα απ’ αυτό που είδα και πριν από ένα χρόνο: γεμάτα καφέ στην παραλιακή, συζητήσεις στη διαπασών, στριμωγμένοι στα μπαράκια το βράδυ, φλερτ μ’ ένα ποτήρι στο χέρι, ζευγάρια στους δρόμους, γέλια και φωνές, οι κυριακάτικες εφημερίδες στοίβες στα πεζοδρόμια, η μυρωδιά απ’ τα τσουρέκια και τις μπουγάτσες, φρέσκο κουλούρι στα καλάθια πριν βγει το φως της μέρας και καμία διάθεση για ύπνο και κλείσιμο μέσα. * Τα βράδια του Σαββάτου μάλλον δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν ποτέ στη Θεσσαλονίκη. * Γι’ αυτό κι εδώ άλλωστε επιβιώνουν καλύτερα οι πίστες, τα τραγουδισμένα σ’ αγαπώ και τα μίνι πάνω στα τραπέζια. * «Από πού είστε;» με ρωτάει καταστηματάρχης την ώρα που πληρώνω τα ψώνια μου. «Απ’ την Αθήνα» του λέω. «Α, απ’ την Ελλάδα!» σχολιάζει γελώντας. * Δύο ήταν οι πιο ωραίες εικόνες από την κυριακάτικη βόλτα μου, πάντως. * Στη μία, ένας κόπρος κούκλος είχε στρογγυλοκαθίσει στην πολυθρόνα του καφέ, δίπλα στ’ αφεντικά του που απολάμβαναν τον εσπρέσο τους και κοίταζε με περιέργεια τους περαστικούς. * Και στη δεύτερη, ένα καφέ μπόξερ περπατούσε δίπλα ακριβώς στο αφεντικό του με το λουρί στο στόμα, ευτυχισμένο που διαχειριζόταν αυτό την ελευθερία του… * Κατά τα λοιπά, γεμάτες οι πλατείες με Νιγηριανούς που πουλάνε πειρατικά DVD και CD χωρίς να τους ενοχλεί κανείς, ενώ η Τσιμισκή, γύρω στην πλατεία Αριστοτέλους, είναι στρωμένη με τσάντες, πορτοφόλια, τσαντάκια και φουλάρια «μαϊμούδες» όλων των μεγάλων οίκων που έχουν τα μαγαζιά τους στην Προξένου Κορομηλά, λίγο πιο κάτω. * Α, η πόλη έχει και τραγούδι. * Κουρκούλης, Κιάμος κ.λπ., κ.λπ. * Θεατρικά, η Θεσσαλονίκη χάρηκε την λεπτεπίλεπτη ερμηνεία της Μίρκας Παπακωνσταντίνου στην κωμωδία του Νιλ Σάιμον «Σουίτα στο Πλάζα», στο Θέατρο Εγνατία, αλλά και τον χαριτωμένο τρόπο με τον οποίον ο Αντώνης Καφετζόπουλος προσέγγισε τον ρόλο του. * Βρέθηκα Σάββατο βράδυ ανάμεσα σ’ ένα ενθουσιώδες κοινό που γέλαγε και χειροκροτούσε από καρδιάς και συνειδητοποίησα πως είχα πολύ καιρό να δω δυο πρωταγωνιστές να χαίρονται τόσο τη συνεργασία τους στη σκηνή κι αυτό που λέμε «χημεία» να βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του. * Στο αεροπλάνο του γυρισμού δεν ξέρω πόσα κιλά ήταν τελικά τα κουτιά με τα τσουρέκια και τα τρίγωνα Πανοράματος που ταξίδεψαν μαζί μας, αλλά αυτό το σύνδρομο του Έλληνα να κουβαλάει εδώδιμα με τους τόνους δεν φαίνεται πως θα τελειώσει ποτέ, παρ’ όλο που εν προκειμένω οι διάσημες φίρμες ζαχαροπλαστείων της Θεσσαλονίκης έχουν ήδη ανοίξει παραρτήματα και στην Αθήνα.

Άννα Βλαβιανού