Ήταν μαγειρεμένο με συνταγή που προεξοφλούσε επιτυχία: Βασισμένο σε μπεστ σέλερ, διάσημοι ή απλά όμορφοι πρωταγωνιστές, μπόλικο γυμνό και σεξ, αμπελοφιλοσοφίες, καλογυαλισμένη, διαφημιστική αισθητική. Οι παραγωγοί και οι συντελεστές της περίμεναν έναν εισπρακτικό θρίαμβο, αλλά αυτό που προέκυψε έμοιαζε με «καθισμένο» σουφλέ… Ο λόγος για την ταινία «Επικίνδυνες Μαγειρικές», που…

ΠΛΗΝ

– Ήταν μαγειρεμένο με συνταγή που προεξοφλούσε επιτυχία: Βασισμένο σε μπεστ σέλερ, διάσημοι ή απλά όμορφοι πρωταγωνιστές, μπόλικο γυμνό και σεξ, αμπελοφιλοσοφίες, καλογυαλισμένη, διαφημιστική αισθητική. Οι παραγωγοί και οι συντελεστές της περίμεναν έναν εισπρακτικό θρίαμβο, αλλά αυτό που προέκυψε έμοιαζε με «καθισμένο» σουφλέ… Ο λόγος για την ταινία «Επικίνδυνες Μαγειρικές», που αντί για την σαρωτική επιτυχία στην οποία ήλπιζαν αντιμετώπισαν μια απροσδόκητα χλιαρή υποδοχή από τους θεατές. Οι συντελεστές τους μπορεί να αναζητούν ακόμη τους λόγους, αλλά πιθανότατα η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτές οι «Μαγειρικές» ήταν επικίνδυνα… άνοστες.

– Στην Έλλη Παπακωνσταντίνου για τη σκηνοθεσία της στο έργο του Μάρτιν Κριμπ «Στην εξοχή». Λεπτές αποχρώσεις, υπόγεια αισθήματα και αυτή η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του συγγραφέα χάθηκαν κάτω από μια φλύαρη και «εξωτερική» σκηνοθετική ματιά. Αλλά και οι δύο πρωταγωνιστές, η Ναταλία Δραγούμη και ο Νίκος Ψαρράς, δεν έδειξαν να μπορούν να ανταποκριθούν στην ψυχολογία των ηρώων. Καλύτερη της παράστασης η νεαρή Έλενα Χατζηαυξέντη.

– Το «Κολάζ» του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Πολλοί περίμεναν πότε θα τραγουδήσει τραγούδια άλλων, για να αποδείξει την αξία του και να περάσει σε ένα πιο ώριμο κοινό. Το αποτέλεσμα μάλλον δικαιώνει τους επικριτές του. Ατυχείς επιλογές, με κακές ενορχηστρώσεις και πρόχειρες ερμηνείες. Μεγάλες πωλήσεις, ναι, αλλά τα ίδια κοριτσάκια τον αγόρασαν πάλι…

– Ο τρόπος με τον οποίο ήδη διαχειρίζεται την πρώην παίκτρια του «X-Factor» Ήβη Αδάμου η δισκογραφική της εταιρεία. Δεκαέξι ετών κοπέλα, καλλίφωνη και ευειδής, στο ριάλιτι ήταν μία σεμνή παρουσία. Τώρα, τα «μυαλά» της δισκογραφικής τη βάζουν να τραγουδάει χαζά τραγουδάκια, με σέξι ρουχαλάκια. Θέλουν να φτιάξουν μία νέα Καλομοίρα οι κακόμοιροι, αγνοώντας ότι το υλικό που έχουν στα χέρια τους είναι μεγαλύτερο από αυτούς.

– Στον Δημήτρη Μητροπάνο, ο οποίος πριν από λίγους μήνες είχε κατακεραυνώσει τα δωρεάν cd και είχε λάβρος ανακοινώσει ότι δεν θα έδινε ποτέ πια την άδεια σε κανένα έντυπο να ξαναμοιράσει τραγούδια του. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, ήδη «νέες» συλλογές του Μητροπάνου κρεμάστηκαν στα περίπτερα!

– Λανθασμένη η επιλογή του Fuzz για τη συναυλία του Ρίτσαρντ Χόλεϊ. Ένας ρομαντικός τραγουδοποιός με χαμηλότονες μπαλάντες σε ένα μεγάλο, σκοτεινό και κρύο ροκ κλαμπ; Άστοχο. Ποια μαγεία και ποια αισθαντικότητα; Σαν μία φωνή, ένα συναίσθημα στο κενό, που δεν βρήκε ποτέ αποδέκτη.

– Η έμπνευση των ραδιοσταθμών τελειώνει, καθώς φαίνεται, στον Κωστή Μαραβέγια. Όλοι εκεί διοργανώνουν τα πάρτι τους. Μετά τον Μελωδία σειρά πήρε ο Freedom. Μέχρι να τελειώσει τις εμφανίσεις του στο Σταυρό του Νότου ο νεαρός καλλιτέχνης μπορεί να περάσουν μία βόλτα και τα υπόλοιπα ραδιόφωνα του είδους…

– Στην TV personality Χριστόφορο Παπακαλιάτη, διότι επιλέγει να προβοκάρει φτηνά, όχι με οικονομικούς όρους, αλλά με όρους καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Και μάλιστα να αποκαλεί τη φτήνια επιτυχία, «Επιτυχία για μένα είναι από τη μια να είμαι υπερήφανος και χαρούμενος για ό,τι κάνω και από την άλλη να πρέπει συνεχώς να απολογούμαι γι’ αυτό», είπε τσαλαβουτώντας στα ρηχά της αυταρέσκειας.

– Στον Παύλο Χαϊκάλη, ο οποίος μετά από τις φετινές δηλώσεις του περί στροφής ρεπερτορίου και ανάγκης να επιστρέψει στο κλασικό ποιοτικό έργο, του χρόνου θα πρωταγωνιστήσει στο «Ένα βότσαλο στη λίμνη» των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου. Αυτό κι αν είναι «στροφή». Προς τα πίσω…

– Το SMS ήταν σαφές: «Ο Στράτος Τζώρτζογλου γιορτάζει τα 23 του χρόνια στο θέατρο και μαζί του θα είναι ο δάσκαλος της Kabbalah Isaac Sinwani». Τι να πρωτοθαυμάσεις: τα 23 χρόνια ταλέντο, την Καμπάλα, τη φιέστα στο αθηναϊκό ξενοδοχείο; Όχι, η Μαντόνα, επίσης οπαδός της Καμπάλα, δεν θα έρθει να συγχαρεί τον Στράτο. Πηγαίνει σε «στρογγυλές» επετείους.

ΣΥΝ

+ Στον Έιρικ Στούμπε για τη σκηνοθεσία του στην «Κυρία από τη θάλασσα» του Ίψεν. Σε μια άδεια εντελώς σκηνή ο θίασος, παίζοντας σχεδόν μετωπικά, με ελάχιστες σκηνοθετικές «λύσεις», επικεντρώθηκε στο λόγο και το κείμενο. Το αποτέλεσμα; Μια δωρική παράσταση, παιγμένη από καλούς ηθοποιούς, στημένη από έναν σκηνοθέτη που φάνηκε ότι κατείχε την ψυχολογία του συγγραφέα.

+ Στους Λουκία Μιχαλοπούλου και Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Χίλντε και Λίνγκστραντ αντίστοιχα στην «Κυρία από τη θάλασσα». Ξεχώρισαν με τις ερμηνείες τους μέσα από έναν καλό θίασο, αποδεικνύοντας ακόμη μία φορά ότι είναι από τις πιο δυναμικές κι ελπιδοφόρες μονάδες στη νέα γενιά των ηθοποιών.

+ Στον σκηνοθέτη Κώστα Ζάππα, ο οποίος ετοιμάζει την επόμενη ταινία του «Η ανταρσία της κόκκινης Μαρίας», αρνούμενος να πάρει χρήματα από το Κέντρο Κινηματογράφου και να γίνει «κρατικοδίαιτος επαναστάτης» όπως λέει.

+ Η πρωταγωνίστρια των «Επικίνδυνων μαγειρικών», Κάτια Ζυγούλη, μπορεί να μην έχει το ταλέντο της ηθοποιού, αλλά τουλάχιστον έχει προφανώς μυαλό και κυρίως κάτι που λείπει από πολλές συναδέλφους της: γνώθι σαυτόν. Βλέποντας την ερμηνεία της στην ταινία φέρεται να δήλωσε κάτι σαν «παιδιά, εγώ δεν κάνω γι’ αυτή τη δουλειά» και αρνήθηκε, λέει, να συμμετάσχει στην προώθηση της ταινίας. Εξ ου και δεν είδατε παντού δεκάδες συνεντεύξεις της για το ξεκίνημα της νέας της καριέρας ή για το πόσο πολύ απόλαυσε τα γυρίσματα. Ελπίζουμε η ίδια φώτιση να έρθει σύντομα και στον Σάκη…

+ Ονομάζεται Θανάσης Καραθάνος, είναι Έλληνας αλλά εδρεύει στην Γερμανία, κι εδώ και κάμποσα χρόνια δουλεύει σαν κινηματογραφικός παραγωγός. Στο βιογραφικό του περιλαμβάνονται μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του ανεξάρτητου σινεμά παγκοσμίως: Η «Irina Palm», το «Tulpan», αλλά και το «Μικρό έγκλημα» ή η «Ακαδημία Πλάτωνος». Φέτος είναι η χρονιά του, μια που η τελευταία ταινία, το ισραηλινό «Ajami», έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες για τα Όσκαρ. Μπορεί στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας το βραβείο να μην πηγαίνει στον παραγωγό, αλλά στον σκηνοθέτη, οπότε ο ίδιος δεν είναι υποψήφιος, αλλά αυτό δεν μειώνει την επιτυχία του ή τη σημασία της δουλειάς του.

+ Στην ποιήτρια Κική Δημουλά, διότι ακόμη και ο καθημερινός προφορικός λόγος της είναι συμπαγής και ουσιώδης. «Δεν λέω ότι δεν είναι ωραία η ζωή. Λέω ότι είναι πάρα πολύ ωραία επειδή πρόκειται να τη χάσουμε. Μόνο γι’ αυτό. Κι ο έρωτας γι’ αυτό είναι ωραίος, επειδή τελειώνει» λέει στο ντοκιμαντέρ «Συναντήσεις με την Κική Δημουλά» της Κατερίνας Πατρώνη. «Όμως η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Κάποτε σταματάει ο ποιητής, αλλά έχει διάδοχο. Κι η ιστορία συνεχίζεται».

+ Όταν υπάρχει μεράκι και πάθος υπερκεράζονται οι όποιες δυσκολίες. Η εγχώρια δισκογραφική εταιρεία Inner Ear έχει για έδρα της την Πάτρα και είναι υπεύθυνη για μερικές από τις καλύτερες (από άποψη μουσικού περιεχομένου) και πιο καλαίσθητες (από άποψη συσκευασίας) κυκλοφορίες cd των τελευταίων ετών. Πριν από μερικές μέρες έβγαλαν τα καλά άλμπουμ των Playground Noise και των Electric Litany. Αναζητήστε τα όχι μόνο γιατί αξίζουν ως έργα αλλά και ως μία κίνηση αρωγής στην καλή δουλειά των παιδιών.

+ Στον ποιητή Αντώνη Ζέρβα, ο οποίος ζει στις Βρυξέλλες πάνω από 25 χρόνια, διότι αναζητά, μιλώντας και γράφοντας ελληνικά, νέα θεμελιώδη ερωτήματα. «Τι είναι ο σύγχρονος Έλληνας εν σχέσει προς την Ευρώπη; Τι σημαίνει εκσυγχρονισμός του τόπου; Τι είδους ηθικό πρόβλημα προκύπτει από την ελευθερία του σεξ στις σχέσεις ενός ζεύγους; Γιατί πρέπει να σώσουμε τον πλανήτη; Αν αυτά δεν είναι ερωτήματα της ποίησης, τι είναι η Ποίηση τότε;» αναρωτιέται.

+ Αν και το έντεχνο μοιάζει τελειωμένη υπόθεση που μυρίζει φορμόλη, κάποιοι από τους σκληροπυρηνικούς εκφραστές του συνεχίζουν την αξιοπρεπή πορεία τους. Όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης που ξεκίνησε εμφανίσεις στο Σταυρό Του Νότου. Ανεξαρτήτως αν σου αρέσουν ή όχι τα τραγούδια του δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις τη συνέπειά του ως τραγουδοποιού (στη μουσική του) και ως πολιτικού όντος (στις συνεντεύξεις του). Διαθέτει και καλό καινούργιο cd με διασκευές να παρουσιάσει, έχει και φανατικό κοινό συν τοις άλλοις μαζί του, όπως αποδεικνύεται από το κατάμεστο μαγαζί.