Κική Τσιλιγγερίδου

Πύρινη κόλαση

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 400

Η «Πύρινη κόλαση» είναι το δεύτερο στη σειρά μυθιστόρημα από την «Τριλογία της Στέλλας Άνταμς» που υπογράφει η δημοσιογράφος και συγγραφέας Κική Τσιλιγγερίδου. Πριν ακριβώς από έναν χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος, ο «Βυθισμένος ουρανός», ενώ το τρίτο και τελευταίο μέρος θα εκδοθεί στις αρχές του 2021.

Τα τρία βιβλία είναι απολύτως αυτοτελή, καθώς οι υποθέσεις που καλείται να εξιχνιάσει η αστυνόμος Στέλλα Άνταμς έχουν αρχή, μέση και τέλος. Όμως αυτό που διατρέχει και τα τρία είναι η ίδια η πρωταγωνίστριά τους: τα πάθη, οι εμμονές, το τραυματικό παρελθόν της, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της και οι αυτοκαταστροφικές της σκέψεις. Όπως επίσης τα διατρέχει και η Αθήνα. Μια Αθήνα κουρασμένη, πληγωμένη, σχεδόν παραδομένη στη μοίρα της. Μια Αθήνα, ακόμη, βροχερή στον πρώτο τόμο, και βουτηγμένη στον καλοκαιρινό καύσωνα στην «Πύρινη κόλαση» που μόλις κυκλοφόρησε.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, της ανελέητης ζέστης που μοιάζει έτοιμη να πυρπολήσει όλη την πόλη και τους εξουθενωμένους κατοίκους της, ξεσπά ένα έγκλημα από αυτά που μας έχουν συνηθίσει ο αμερικανικός κινηματογράφος και οι ξένοι συγγραφείς του είδους: όπως όλα δείχνουν, ξεκινά το «έργο» του ένας εγχώριος σίριαλ-κίλερ, ένας καθ’ έξιν δολοφόνος. Από τα ευρήματα της νεκροψίας μάλιστα – η έρευνα που προηγήθηκε της συγγραφής είναι δεδομένα μεγάλη – γίνεται φανερό πως η αστυνομία έχει να κάνει με κάποιον διαταραγμένο δολοφόνο που δεν κάνει τίποτε τυχαία ή εν βρασμώ. Ο άνθρωπος αυτός επιλέγει προσεκτικά τα θύματά του και τα σκοτώνει τελετουργικά και βασανιστικά. Και μάλιστα, τα θύματά του αυτά είναι όλα τους μέλη της γκέι κοινότητας της Αθήνας.

Η Στέλλα Άνταμς καταλαβαίνει πως είναι μόνο ζήτημα χρόνου μέχρι να ξαναχτυπήσει ο δολοφόνος και πασχίζει να τον βρει πριν χαθεί ακόμη ένας αθώος. Όμως τα ίχνη που εκείνος έχει αφήσει πίσω του είναι λίγα και απατηλά. Παρά τους φαντασμαγορικούς μέσα στη σκληρότητά τους φόνους – οι περιγραφές εδώ είναι άκρως ρεαλιστικές και πειστικές –, δεν υπάρχουν πολλά για να αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι. Όλα αυτά, όμως, μέχρι τη στιγμή που ο δολοφόνος θα κάνει ένα λάθος και ένα ακόμη υποψήφιο θύμα του θα καταφέρει, παρά τα πολλαπλά τραύματά του, να του ξεφύγει.

Η αστυνόμος δεν είναι μόνη βέβαια. Ήδη από τον πρώτο τόμο της τριλογίας γνωρίσαμε τα μέλη της ομάδας της, με τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά και τις δεξιότητες του καθενός. Οι ίδιοι πάλι, πιο ώριμοι και πιο δεμένοι, αλλά και πιο τραυματισμένοι αυτή τη φορά, θα επιχειρήσουν να συνθέσουν το παζλ με όσα λίγα κομμάτια διαθέτουν.

Όμως η Στέλλα Άνταμς δεν είναι μόνη και ως προς τα φαντάσματα που κουβαλά μέσα της. Με πρώτο-πρώτο την ενοχή. Ήδη στην εναρκτήρια σκηνή του βιβλίου τη βλέπουμε να βασανίζει η ίδια κάποιον, έναν βιαστή αστυνομικό. Μία σκληρή σκηνή, που ο απόηχός της θα ακολουθεί την αστυνόμο, όπως και τον αναγνώστη, μέχρι το τέλος του μυθιστορήματος: είναι άραγε και η ίδια όπως αυτοί που κυνηγά; Κάτι διεστραμμένο; Μία σκληρή και απάνθρωπη «τιμωρός του εγκλήματος», μία αστυνόμος που δεν δρα μόνο μέσα από τους κανόνες της δουλειάς της, αλλά και κατά μόνας, απονέμοντας δικαιοσύνη στα κρυφά, παίζοντας τον διπλό ρόλο του δικαστή και του δημίου; Γίνεται κι αυτή ένα τέρας, τελικά; Και αν ναι, μήπως είναι απαραίτητο αυτό για να καταφέρει να πιάσει το τέρας που κυνηγά τώρα; Ή όλο αυτό είναι μία πρόφαση;

Η «Πύρινη κόλαση» είναι ένα σφιχτό, σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, με αγωνία, σκληράδα, ωμές περιγραφές και αναπάντεχες ανατροπές, με ήρωες που εξελίσσονται διαρκώς μπροστά στα μάτια μας, και με μία ηρωίδα ομολογουμένως πέρα για πέρα ξεχωριστή. Η Στέλλα Άνταμς είναι μία νουάρ φεμινιστική φιγούρα, ανεξάρτητη, δυναμική, δυνατή, σκληρή αλλά και ευάλωτη ταυτόχρονα, που δουλεύει περισσότερο με το σώμα της παρά με το μυαλό της, χωρίς μάλιστα να προστατεύεται ποτέ. Αντίθετα, εθισμένη στον πόνο, μοιάζει να επιδιώκει μία κάθαρση που ίσως την προστατεύσει από την τελική μάχη με τον ίδιο της τον εαυτό – αλλά και με τον προσωπικό της εχθρό, που γνωρίσαμε στον πρώτο τόμο της τριλογίας, μία θανάσιμη νέμεση που την ακολουθεί παίζοντας με το μυαλό της.

Η Αθήνα, τα τοπόσημα, οι δρόμοι και τα μπαρ είναι όλα τους γνωστά ή έστω αναγνωρίσιμα, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι καινούργιο: κάτι βγαλμένο από ένα σκοτεινό, νυχτερινό, ανελέητο κόμικς για την πρωτεύουσα και τους ανθρώπους της.

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Γράφει ο Samuel P. Huntington στο βιβλίο του «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης», εκδόσεις Πατάκης, 2017, σελ. 140-141

Καθώς οι Ασιάτες, λόγω της οικονομικής ανάπτυξης, αποκτούν ολοένα και περισσότερο μια διεκδικητική διάθεση, οι μουσουλμάνοι στρεφονται μαζικά στο ισλάμ ως πηγή ταυτότητας, νοήματος, σταθερότητας, νομιμοποίησης, ανάπτυξης, δύναμης και ελπίδας, που συμπυκνώνονται στο σύνθημα «το ισλάμ είναι η λύση». Αυτή η Ισλαμική Αναβίωση είναι κατά βάθος η τελευταία φάση της προσαρμογής του ισλαμικού πολιτισμού στη Δύση, μια προσπάθεια να αναζητηθεί «λύση» όχι στις δυτικές ιδεολογίες, αλλά στο ισλάμ.