Του Θεολόγου Αλεξανδράτου

Η Μέση Ανατολή είναι δυστυχώς μια μόνιμη πυριτιδαποθήκη και το επόμενο φυτίλι σιγοκαίει στη Συρία. Οι συγκρούσεις είναι καθημερινές μεταξύ του στρατού που στηρίζει τον ηγεμόνα Μπασάρ ελ Άσαντ και των δυνάμεων των επαναστατών με αποτέλεσμα φυσικά άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους και πόλεις να καταστρέφονται.

Του Θεολόγου Αλεξανδράτου

Η Μέση Ανατολή είναι δυστυχώς μια μόνιμη πυριτιδαποθήκη και το επόμενο φυτίλι σιγοκαίει στη Συρία. Οι συγκρούσεις είναι καθημερινές μεταξύ του στρατού που στηρίζει τον ηγεμόνα Μπασάρ ελ Άσαντ και των δυνάμεων των επαναστατών με αποτέλεσμα φυσικά άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους και πόλεις να καταστρέφονται. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι φαίνεται αφού αν συνδυαστεί με τις ταραχές στην Αίγυπτο, τη Λιβύη και άλλες όμορες χώρες μπορεί να αλλάξει εντελώς τον αραβικό κόσμο όπως τον ξέραμε. Και συνήθως οι αλλαγές δεν είναι για καλό αφού αν πάρουν το πάνω χέρι οι φανατικοί ισλαμιστές όλες αυτές οι χώρες θα γυρίσουν στο μεσαίωνα.

Στη Συρία το θέμα δεν είναι τόσο θρησκευτικό όσο κοινωνικό. Η οικογένεια Άσαντ είναι στην εξουσία (πρώτα ο πατέρας και μετά ο γιος) από το 1970 και αυτό το χρονικό διάστημα θυμίζει όσο να’ ναι απολυταρχικά καθεστώτα και όχι δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες.

Οι μάχες έχουν ως αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη ζωή τους περίπου 10.000 άνθρωποι, ανάμεσα τους και (σύμφωνα με τον ΟΗΕ) 400 παιδιά.

Οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη ασχολούνται φυσικά με το θέμα, όπως κάνουν πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις. Όχι βέβαια επειδή ενδιαφέρονται για το καλό της ανθρωπότητας αλλά επειδή σκέφτονται το συμφέρον της χώρας τους.

Οι παραδοσιακές δυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Γερμανία, Μ. Βρετανία, Γαλλία) πίεσαν τον ΟΗΕ ώστε να πάρει μέτρα κατά του Άσαντ την ώρα που οι εξ ανατολών γίγαντες (Ρωσία, Κίνα) έθεσαν βέτο και στηρίζουν τον πρόεδρο της χώρας.

Στο μαγευτικό Κάμπο του Μεξικού όπου συναντήθηκαν όλοι αυτοί στη διάσκεψη των 20 ισχυρών, ανάμεσα στις πληρωμένες από τους λαούς διακοπές που έκαναν, συζήτησαν και για τη Συρία. Ο Μπαράκ Ομπάμα κάλεσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν να σταματήσει να τροφοδοτεί με όπλα τον Άσαντ και δικαιολόγησε την πρότασή του λέγοντας ότι «είναι φανερό ότι ο λαός δεν τον θέλει στην εξουσία και ότι κυβερνά ως δικτάτορας». Ο Ρώσος πρόεδρος απάντησε ότι «δεν θεωρώ ότι πρέπει καμία μεγάλη δύναμη να επεμβαίνει στα εσωτερικά μιας χώρας και να της υπαγορεύει τι να κάνει» και όλοι θαύμασαν την ηθική αξία των μεγάλων ηγετών και τον αληθινό σκύψιμό τους πάνω από τα προβλήματα της οικουμένης.

Το γεγονός ότι η Συρία έχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και βρίσκεται γεωγραφικά σε στρατηγικό σημείο για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου δεν πρέπει να παίζει καμία σημασία στις συζητήσεις των «πλανηταρχών». Άλλωστε, το μόνο τους μέλημα είναι ένας καλύτερος κόσμος. Για ποιους δεν ξέρω…