Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές. Ήδη στην πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα ζούμε την τέταρτη περίπτωση εκτάκτου ανάγκης – SARS (2002-2003), Η Γρίπη των Χοίρων ή H1N1 (2009 – 2010), Έμπολα (2014 – 2016), SARS-CoV-2 (2019). Αλλά και πάλι, η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται στο έλεος της πανδημίας, έχει τη συνδρομή της επιστήμης, που πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις παλεύει με τον χρόνο αλλά και με την καθοριστικής σημασίας στάση του καθενός από εμάς που καλούμαστε να συμβάλουμε αποφασιστικά στην καταπολέμηση του ιού… μένοντας σπίτι.

Μένουμε σπίτι, λοιπόν, όχι φυλακισμένοι, ούτε σε περιορισμό, αλλά με την ελεύθερη βούληση, τη γνώση και την απόλυτη πίστη ότι έτσι συμβάλλουμε και εμείς στη λήξη συναγερμού αυτής της θανατηφόρου πανδημίας. Μένουμε σπίτι δημιουργικοί, συνεχίζοντας και προστατεύοντας τη ζωή όλων μας, την καθημερινότητά μας.

Ένα από τα πιο σημαντικά και ουσιαστικά επιτεύγματα στην Ιστορία υπήρξε η εξασφάλιση του προσωπικού ελεύθερου χρόνου! Ας τον χαρούμε κι ας τον εκμεταλλευτούμε δημιουργικά και ωφέλιμα. Μένουμε σπίτι με την πιο συναρπαστική παρέα: τα βιβλία που μας ταξιδεύουν στην ελευθερία της γνώσης!

Σίγουρα, στη βιβλιοθήκη του καθενός μας θα υπάρχουν σημαντικά ελληνικά πεζογραφικά έργα που ξεχάσαμε να διαβάσουμε. Σίγουρα, ο καθένας μας έχει διάφορες αναγνωστικές εκκρεμότητες, βιβλία που ήθελε να διαβάσει, αλλά δεν κατάφερε. Μένουμε σπίτι και ταξιδεύουμε ξεφυλλίζοντας τις πιο συναρπαστικές σελίδες της ελληνικής λογοτεχνίας.

1. Παύλος Καλλιγάς, «Θάνος Βλέκας»

Ένα από τα πρώτα ελληνικά μυθιστορήματα που ξεχώρισαν. Δημοσιεύτηκε το 1855 και έχει ως θέμα του την πραγματικότητα του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου, που ταλανιζόταν από την κακοδιοίκηση και τη ληστοκρατία. Οι περιγραφές του δίνονται με ρεαλισμό και χαρακτηρίζονται από την υψηλού επιπέδου ειρωνική διάθεση που φτάνει ώς τον σαρκασμό.

2. Εμμανουήλ Ροΐδης, «Πάπισσα Ιωάννα»

Πρόκειται για νεανικό έργο του συγγραφέα που, όταν κυκλοφόρησε, προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις κυρίως από την Εκκλησία για το τολμηρό θέμα του, την ανάδειξη, δηλαδή, στον παπικό θρόνο μιας γυναίκας, αλλά και το οξύτατο ορθολογιστικό πνεύμα και την ανατρεπτική ειρωνική διάθεση που διατρέχει όλο το βιβλίο.

3. Δημήτρης Βικέλας, «Λουκής Λάρας»

Η διήγηση αρχίζει στη Σμύρνη το 1821 για να συνεχιστεί στη Χίο, όπου βρίσκει τον ήρωα η μεγάλη καταστροφή και η σφαγή του 1822. Στη συνέχεια καταφεύγει στην Τήνο, όπου ασκεί το εμπόριο με επιτυχία. Η αντιρομαντική και ρεαλιστική ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι ένα από τα μεγάλα του προσόντα.

4. Γιώργος Βιζυηνός, «Μοσκώβ Σελήμ»

Πρόκειται για τη συγκινητική ιστορία ενός γενναίου Τούρκου, ο οποίος ζει μέσα στην περιφρόνηση και την πικρία που τον ποτίζει η οικογένειά του και οι συμπατριώτες του. Όταν αιχμαλωτίζεται από τους Ρώσους, ανακαλύπτει την ανθρωπιά και τη συμπόνια η οποία έρχεται από την πλευρά τον εχθρών του. Ο Σελήμ, που κοροϊδευτικά του έχουν δώσει το παρατσούκλι Μοσκώβ για τη ρωσοφιλία του, ζει στο περιθώριο της κοινωνίας που τον θεωρεί μισότρελο. Το δίχως άλλο, ο «Σελήμ Μοσκώβ» αποτελεί το αριστούργημα του Βιζυηνού.

5. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Η Φόνισσα»

Στο εκτενές αυτό αφήγημα, που δημοσιεύτηκε το 1903, κεντρική μορφή είναι μια εξηντάχρονη γυναίκα, η Φραγκογιαννού, που στο πέρας του βίου της διαπιστώνει την τραγική μοίρα των γυναικών. Η ιδέα αυτή την οδηγεί στην ακραία απόφαση να σκοτώνει τα μικρά κορίτσια για να τα γλιτώσει από την κακή τους μοίρα. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ψυχογραφικό έργο, του οποίου η ηρωίδα είναι ολότελα ξένη από τις συνήθεις νησιωτικές φιγούρες του Παπαδιαμάντη.

6. Νίκος Καζαντζάκης, «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»

Πρόκειται για το πρώτο και το καλύτερο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη, το οποίο έχει ως ήρωά του ένα πραγματικό πρόσωπο. Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στην Κρήτη, όπου παρακολουθούμε την ξέχειλη ζωική ορμή ενός πρωτόγονου και αντικοινωνικού ανθρώπου, τον οποίο ο στοχαστής Καζαντζάκης παρακολουθεί από την «αντίπερα όχθη», σχεδόν με ζήλια!

7. Στρατής Μυριβήλης, «Η ζωή εν τάφω»

Εκδόθηκε το 1924 στη Μυτιλήνη, αλλά έγινε γνωστό με την έκδοση του 1930 στην Αθήνα. Είναι ένα αντιπολεμικό έργο γραμμένο με βαθιά ανθρωπιστική διάθεση. Θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή και εμβληματικά μυθιστορήματα της ελληνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα και είναι βασισμένο στις προσωπικές εντυπώσεις του συγγραφέα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

8. Μ. Καραγάτσης, «Η μεγάλη χίμαιρα»

Κυκλοφόρησε το 1936, αλλά ξαναπλάστηκε το 1953. Το βιβλίο παρακολουθεί τη ζωή μιας νεαρής Γαλλίδας που ζει αποκλεισμένη στο πατρικό σπίτι του άντρα της στη Σύρο κάτω από τη συνεχή αποδοκιμαστική επιτήρηση της πεθεράς της.

Ο Καραγάτσης, έχοντας οξυμμένη την τραγική αντίληψη του ανθρώπινου πεπρωμένου, εναλλάσσει την απόλυτη απαισιοδοξία με την ειρωνεία και τον σαρκασμό.

9. Κώστας Ταχτσής, «Το τρίτο στεφάνι»

Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί το κορυφαίο επίτευγμα της μεταπολεμικής μας πεζογραφίας. Η αφήγηση δίνεται μέσα από μια ασταμάτητη ροή με πρωθύστερα, παρεκβολές και συναισθηματικές αποστροφές, και επικεντρώνεται στον διάλογο δύο γυναικών. Μέσα από την καθημερινότητα αυτών των γυναικών προβάλλονται ιστορικά γεγονότα που περιλαμβάνουν μια περίοδο από τον Μακεδονικό Αγώνα ώς την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά.

10. Άρης Αλεξάνδρου, «Το κιβώτιο»

Πρόκειται για το μοναδικό πεζογράφημα του κατ’ εξοχήν ποιητή και μεταφραστή Άρη Αλεξάνδρου, που έχει ως θέμα του τον ελληνικό εμφύλιο. Στο μυθιστόρημα αποτυπώνεται εύγλωττα η πικρία της ματαίωσης των ελπίδων που έσπειρε η Αριστερά αλλά και οι εσωτερικές της αντιφάσεις, που κατέληξαν σε μια τεράστια υποκρισία, καθώς ο συγγραφέας αρνείται να εφεύρει μία και μοναδική απάντηση για την ανθρώπινη μοίρα. Στο μυθιστόρημα αποτυπώνεται αριστουργηματικά ο παραλογισμός και η σύγκρουση των καταστάσεων και των γεγονότων. Πρόκειται για το πλέον εμβληματικό έργο της μεταπολιτευτικής πεζογραφίας.