search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 21:10
MENU CLOSE

Τάσος Νούσιας: Ετοιμαστείτε για τις United States of Europe

09.07.2012 16:54
Τάσος Νούσιας: Ετοιμαστείτε για τις United States of Europe - Media

Συνέντευξη στην Ιωάννα Μπλάτσου 

Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη. Στο καταπράσινο περιβάλλον του Σέιχ Σου γίνονται οι πρό­βες και σε λίγες ώρες η γενική δοκιμή πριν από την πρεμιέρα για το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μια συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ και του θεάτρου Ακροπόλ.

Συνέντευξη στην Ιωάννα Μπλάτσου 

Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη. Στο καταπράσινο περιβάλλον του Σέιχ Σου γίνονται οι πρό­βες και σε λίγες ώρες η γενική δοκιμή πριν από την πρεμιέρα για το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μια συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ και του θεάτρου Ακροπόλ. Εδώ, συναντώ τον Τάσο Νούσια, ο οποίος υποδύεται τον Ρωμιό στην παράσταση του Σωτήρη Χατζάκη. Αναζητώντας τον στο ανοιχτό θέατρο, διαπιστώνω ότι έχει τον «ακάθιστο». Τη σκέψη μου επιβεβαιώνουν και οι συνάδελφοί του: «Τον Τάσο ψάχνετε; Δύσκολο! Δεν κάθεται λεπτό στην ίδια θέση»! Τελικά, τον εντόπισα σε ένα ξέφωτο, καλωδιωμένο με το hands-free του κινητού του, να καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Η συνέντευξή μας έχει ήδη ξεκινήσει, με τον ίδιο να μου λέει με τη χαρακτηριστικά βραχνή φωνή του: «Πραγματικά απολαμβάνω το κάπνισμα. Μου αρέσει πολύ, βρε παιδί μου»! 

Το «Μεγάλο μας τσίρκο» είναι σαν να γράφτηκε σήμερα… 

Και αυτό είναι που κάνει το κείμενο του Καμπανέλλη εξαιρετικά τρομακτικό. Γιατί εκθέ­τει όλη την παθογένεια του ελληνικού έθνους, όπως επίσης εκθειάζει και τις αρετές της φυλής μας, που πνίγονται από διάφορους εσωτερικούς και ξένους παράγοντες. Είναι πραγματικά τρομακτικό να βλέπεις, μέσα από την ιστορική αναδρομή που επιχειρεί το έργο, πως οι τραπεζίτες – κερδοσκόποι – νταλαβεριτζήδες έχουν χρεώσει αυτήν τη χώρα από τα γεννοφάσκια της, δηλαδή κατά τη σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους μετά το 1821.

Το 1973, που παίχτηκε το έργο στο Αθήναιον, είχες γεννηθεί; 

Γεννήθηκα εκείνη ακριβώς τη χρονιά. Στα Γιάννενα. Εκεί παρέμεινα ώς τα 18 μου. Μετά φευγάτος στο ΚΘΒΕ, στη Δραματική Σχολή, και στη συνέχεια στην Αθήνα, μέχρι σήμερα.

Ως παιδί, πώς θυμάσαι τα χρόνια της μεταπολίτευσης; 

Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι το 1981 με την άνοδο του Ανδρέα παπανδρέου. Κανονικός χαμός! Θυμάμαι, λοιπόν, ότι ήμουν 8-9 ετών και είχα τότε ένα κόκκινο ποδή­λατο, το οποίο όμως είχα βάψει πράσινο, το πράσινο του ήλιου του πΑΣΟΚ! Το είχα γεμί­σει μάλιστα με σημαιάκια του ΠΑΣΟΚ, τα οποία έβρισκες παντού. Στα παιδικά μας μάτια, όλο αυτό ήταν σαν παιχνίδι, δεν είχε σημασία ποιος έβγαινε στην εξουσία, πΑΣΟΚ ή Ν.Δ., αλλά ο χαβαλές που γινόταν. Θυμάμαι, τότε, όλα τα Γιάννενα ήταν πράσινα. Όλος ο κό­σμος στους δρόμους, χαρούμενοι, μια γιορτή γενικώς. Οι δρόμοι κλειστοί, οι άνθρωποι στις πλατείες, βλέπανε τα αποτελέσματα των εκλογών στις τηλεοράσεις, ζητωκραύ­γαζαν τρισευτυχισμένοι. Σκέτο πανηγύρι! Ο πατέρας μου, επίσης, ήταν στο πΑΣΟΚικό δίκτυο, όπως σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που ξέραμε. 

Εσύ δεν ενεπλάκης σε πολιτικές Νεολαίες; 

ποτέ δεν έμπλεξα με κομματικούς μηχανισμούς. Είχα ανέκαθεν μια φυσική απέχθεια προς αυτά τα πράγματα, μπορώ να σου πω από τα 12 μου χρόνια κιόλας. Όμως, πλέ­ον δεν αποκαλώ κανέναν «προδότη» ή «εθνοκάπηλο» από τη στιγμή που λειτουργεί υπαλληλικά, δηλαδή είναι ένας υπάλληλος ενός μεγάλου οργανισμού σε εντεταλμένη υπηρεσία και κάνει τη δουλειά του, άσχετα αν καταστρέφει μια χώρα. Το θέμα είναι, ο κόσμος τι κάνει; πέρα από το να ανακυκλώνει ιδεολογήματα πίσω από κάποια πράσινα, μπλε, κόκκινα ή πορτοκαλί σημαιάκια. Κι εδώ έγκειται η διάβρωση του λαού από τους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι είναι ιδιωτικά παραμάγαζα, που απορροφούν πο­λύ κρατικό χρήμα για να κάνουν τελικά προσοδοφόρες ιδιωτικές μπίζνες. Ένα ολόκληρο έθνος σύρθηκε πίσω από αυτά τα κομματικά μαγαζιά με αποτέλεσμα να απεμπολήσει πλήρως την πολιτισμική του ταυτότητα. Και μείναμε μετέωροι φωνάζοντας ή κοιτάζο­ντας το κενό, αλλά χωρίς να πράττουμε, χωρίς να λειτουργούμε, χωρίς να μπορούμε να χειριστούμε το παραμικρό. Δεν είδες τι έγινε με τις εκλογές; Αφού το έβλεπαν ότι ούτε τη δεύτερη φορά θα μπορούσαν να βγάλουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, γιατί έσυραν έναν ολόκληρο λαό σε νέο γύρο εκλογών τρώγοντας άλλα είκοσι εκατομμύρια από τον κρατικό κορβανά; Τρώνε ακόμα ασύστολα τόσο πολλά χρήματα, που πια δεν φτάνουν τα λεφτά για να πληρωθούμε εμείς εδώ, που είμαστε έναν μήνα απλήρωτοι. 

Η γενιά μας έχει πλειστάκις κατηγορηθεί ως «η γενιά του καναπέ». 

Με ποια έννοια; Ότι δεν βρεθήκαμε στο πολυτεχνείο να μας πατήσει το τανκ; Καλά τώρα! Τους είδαμε κι αυτούς πώς κατέληξαν και τι έκαναν μετά. Όσον αφορά τη δική μου γενιά, πάντα με θυμάμαι στους δρόμους ως μαθητής να διεκδικώ κάτι. Ήμουν και «πανκιό» στην εφηβεία μου, καταλαβαίνεις. πάντα υπήρχε μια αμφισβήτηση μέσα μου, μια αντισυστημική σχέση με την εξουσία και το πολιτικό κατεστημένο. Αλλά νομίζω ότι έτσι συμβαίνει με κάθε νέα γενιά. Οι νέοι, διαχρονικά, έχουν το απο­κλειστικό προνόμιο να αμφισβητούν τα πάντα. Ο «καναπές» μπήκε πολύ αργότερα στη ζωή μου και μάλιστα για πρακτικούς λόγους: κάθομαι στον καναπέ για να δω σε βίντεο τις δουλειές άλλων συναδέλφων. Τις δε δικές μου δουλειές μπορώ να σου πω ότι ούτε που τις βλέπω. Δεν κάθομαι, λοιπόν, στον καναπέ για να «αποκοιμηθώ» ως πολίτης. 

Βλέπεις, λοιπόν, κάποια βίντεο στοχευμένα. Τηλεόραση βλέπεις; 

Παρακολουθώ την ειδησεογραφία μανιωδώς, κυρίως μέσω Διαδικτύου και παλιότερα και μέσω τηλεόρασης. Αλλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο κουράστηκα πάρα πολύ με όλον αυτόν τον πανικό που προβάλλεται. Είναι σαν λούπα όλο αυτό που συμβαίνει, ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια, σε βαθμό που πια να μην αφορούν κανέναν οι «ειδή­σεις» τους. Επίσης, έπειτα από τόση ενημέρωση, είμαστε πλέον όλοι ενήμεροι για όλα: για τους συσχετισμούς δυνάμεων, τις σκιώδεις κυβερνήσεις, τι γίνεται ανά τον κόσμο, τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση, νέα τάξη πραγμάτων, χρηματαγορές και τι παπατζιλίκι παίζεται σε αυτές. 

Τι ελπίζεις και τι φοβάσαι μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου; 

Φοβάμαι αυτήν την ολοκληρωτική δέσμευση των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο άρμα μιας καθόλου ενωμένης Ευρώπης. Θεωρώ πολύ μεγάλη μούφα όλη αυτήν την κρίση, όπως όλοι οι νοήμονες άνθρωποι από το 2008 και μετά. Όλο αυτό το παραμύθι καταλήγει σε μια πιο καταδυναστική Ευρωπαϊκή Ένωση, με έναν κεντρικό πρωθυπουργό και μια κεντρική κυβέρνηση Βρυξελλών, χωρίς να έχει καμία σχέση με τις περιφέρειες των εθνών, τις ιδιαιτερότητές τους, τα ήθη και την ιστορι-κότητά τους. Κάπως έτσι απεμπολούνται εθνικές κυριαρχίες και δικαιώματα, εθνικός πλούτος, πολιτισμικές καταβολές. Ετοιμαστείτε για τις United States of Europe. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό σενάριο, γιατί θα δράσει απολύτως διαμελιστικά ως προς τις χώρες – κράτη της Ευρώπης. ως προς την ελπίδα που με ρώτησες, τι να ελπίζω όταν, ύστερα από τόσα που έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, υπάρχει κόσμος που τρέχει ακόμα και βγάζει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο κοιτάζοντας, ακόμα και τώρα, μπας και τσιμπήσει κανένα ξεροκόμματο; Μιλάμε για γελοιότητες. Εδώ έχουμε χάσει την εθνική αξιοπρέπειά μας, την περηφάνια μας, τον πολιτισμό μας, και τρέχουμε να συνα­γελαστούμε με τους ανάξιους και τους αναξιόπιστους στα πολιτικά γραφεία. Αυτούς τους σφουγγοκωλάριους που στερούνται οράματος, δημιουργικότητας, εντιμότητας. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Τι είναι τάχα οι πολιτικοί; Έπεσαν άραγε από το διάστημα; Ή μήπως ενσαρκώνουν τελικά το «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»; Σε τι να ελπίζω λοιπόν; 

Αυτό πουλες, έρχεται κόντρα με την ιδιότητά σου ως πατέρα. Αν δεν βλέπεις φως, πώς δίνεις ελπίδα στο παιδί σου; 

Ξέρεις πόσες φορές πλέον έχω σκεφτεί αν αξίζει να δημιουργείς μια νέα ζωή μέσα σε αυτές τις συνθήκες; Θεωρώ το ανθρώπινο είδος πολύ αποτυχημένο. Είμαστε ένα αρπακτικό και φοβικό είδος, που ελάχιστα έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξής του. Έχουμε δε, ως είδος, τα χαρακτηριστικά του ιού: εποικούμε, πολλαπλασιαζόμαστε ραγδαία, καταστρέφουμε και αυτοκαταστρεφόμαστε. Αυτό ακριβώς που κάνει ένας ιός μπαίνοντας σε έναν οργανισμό, τον οποίο διαλύει και στο τέλος πεθαίνει κι αυτός μοιραία. 

INFO

«Το μεγάλο μας τσίρκο»τoυ Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Μουσική & διεύθυνση ορχήστρας επί σκηνής: Σταύ­ρος Ξαρχάκος. περιοδεία: 5/7 Κέρκυρα – Θέατρο Μον Ρεπό, 9-10/7 πάτρα – Ρωμαϊκό ωδείο, 11/7 Ήλιδα – Αρχαίο Θέατρο, 13/7 Ζάκυνθος – Υπαίθριο Δη μοτικό Θέατρο, 15/7 Τρίπολη – Θέατρο Άλσους Αγ. Γεωργίου, 18/7 Νίκαια – Κατράκειο Θέατρο, 19/7 Ηλιού­πολη – Θέατρο Άλσους «Δ. Κιντής», 20/7 πετρούπολη – Φεστιβάλ πέτρας, 21/7 λαύριο – Τεχνολογικό και πολιτιστικό πάρκο.

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 21:10